امروز قصد داریم یکی دیگر از اختلالات روان را با یکدیگر بررسی کنیم. آیا نام اختلال ساختگی به گوشتان خورده است؟ اگر نه تا انتهای مقاله را به دقت مطالعه فرمایید. در این اختلال فرد اقدام به فریب دیگران با مریض نشان دادن خود می کند. شدت این اختلال در افراد درگیر متفاوت است. در برخی مواقع مبالغه فرد در رابطه با بیماری خود شدت زیادی می گیرد و حتی ممکن است اقدام به خود زنی کند. اختلال ساختگی دارای نشانه های خاصی است که ادامه به آن ها خواهیم پرداخت. همچنین اقدامات و روش های درمانی را بررسی خواهیم پرداخت. علائم اختلال ساختگی از خفیف تا شدید(سندرم مونچاوزن) متغیر است. در موارد شدید فرد حتی آزمایشات و نمونه های پزشکی را دستکاری می کند. دستکاری آن ها به منظور پر خطر نشان دادن پروسیجر تهاجمی خاص مانند جراحی است. این افراد برای رسیدن به اهداف خود دست به کار های خطرناکی می زنند.

افراد درگیر اختلال ساختگی ممکن است تشویق یا تنبیه برای رفتار هایشان را درک نکنند و همچنان به آن ها ادامه دهند. علائم اصلی اختلال ساختگی شامل جدی نشان دادن آسیب یا اغراق بیش از حد برای فریب دیگران است. جالب است بدانید که این افراد برای اثبات فریب خود تلاش های بسیاری می کنند. این افراد به فیدبک ها و واکنش دیگران اهمیتی نمی دهند. برای مثال افراد ممکن است آن ها را تنبیه یا تشویق کنند اما این برای آن ها اهمیتی ندارد.

در ادامه می خواهیم علائم و نشانه های افراد درگیر این اختلال را توضیح دهیم. مهم ترین آن ها شامل موارد زیر است:

• دارای شواهد و مدارک بسیار قانع کننده پزشکی( به گونه ای که حتی پزشک نیز ممکن است فریب آن ها را بخورد).
• دارای شرایط پزشکی خاص که به درمان های پزشکی استاندارد پاسخ مناسب نمی دهد.
• بحث و جدل شدید با مراکز درمانی اعم از بیمارستان، پزشک و سایر کادر درمان
• این دسته از افراد عموما به دلایل مختلف و به طور مداوم در بیمارستان بستری می شوند.
• این دسته از افراد تمایل شدیدی به انجام آزمایشات مختلف و انجام پروسیجر های خطرناک دارند.
• در صورت بررسی پوست ممکن است شاهد اسکار و زخم های گوناگون باشید که نشان از اقدامات مختلف دارد.

علت دقیق بروز اختلال ساختگی مشخص نیست. در حال حاضر محققان در حال بررسی فاکتور های زیستی و روانی موثر بر روی اختلال مربوطه هستند. برخی از محققان بر این باورند که سابقه تجاوز یا بستری کودک می تواند در بروز این علائم موثر باشد.

شاید مایل باشید بدانید که افراد درگیر اختلال ساختگی چگونه بیماری خود را جعل می کنند؟ برای آگاهی از این موضوع تا انتهای مقاله با ما همراه باشید:

بله به همین سادگی! جعل مدارک پزشکی یکی از کار های متداول در افراد مبتلا به اختلال ساختگی است. آن ها ممکن است پرونده پزشکی خود یا خانواده را جعل کرده و مواردی به آن اضافه کنند.

این افراد برای به کرسی نشاندن حرف خود ممکن است ناتوان تر از چیزی که هستند ظاهر شوند. این اقدام نیز تا حدودی به اغراق بیش از حد آن ها مربوط است. در واقع آن ها برای اغراق بیماری خاصی دست به هر گونه اقداماتی از قبیل صدمه به خود می زنند.

به طور کلی اختلال ساختگی به 4 نوع اصلی تقسیم می شود که مهم ترین آن ها به شرح زیر است:

در این نوع اختلال افراد سعی می کنند تا رفتار های افراد مبتلا به اختلالات روان را تقلید کنند. برای مثال ممکن است رفتار های افراد درگیر اسکیزوفرنی یا اختلال افسردگی اساسی را تقلید کنند. از جمله علائمی که ممکن است نشان دهند می توان به توهم، اظهار گیجی و هذیان اشاره کرد. در این افراد سندرم گانسر یا همان بیماری زندانیان نیز در این نوع اختلال وجود دارد. این سندرم برای اولین بار در زندانیان تشخیص داده شد. این گروه از افراد عموما بیمار نیستند اما اظهار می کنند که از بیماری شدید روحی یا جسمی رنج می برند.

در این نوع اختلال برخلاف نمونه قبلی افراد اغراق زیادی در وجود یک مشکل جسمی می کنند. برای مثال اظهار می کنند که درد شدیدی را در ناحیه قفسه سینه یا سایز اندام ها احساس می کنند. این اختلال گاهی اوقات به عنوان سندرم مونچاوزن نامگذاری می شود.

در این نوع اختلال ساختگی افراد هر دو نوع علائم فیزیکی و روانی را نشان می دهند. در واقع در این موارد اغراق در بروز هر دو نوع علائم فیزیکی و جسمی امری رایج است.

این دسته از افراد علائم فردی که تحت نظر و مراقبت آن ها است را ایجاد می کنند. لازم به ذکر است که اختلال مربوطه عموما در والدین و بیشتر مادران ایجاد می شود. در واقع والدین حتی ممکن است برای جلب توجه به فرزندان خود آسیب بزنند.

تشخیص اختلال ساختگی در اغلب موارد دشوار است. دلیل آن نیز عدم صداقت افراد درگیر این اختلال است. پزشکان باید سایر بیماریهای جسمی و روانی احتمالی را قبل از تشخیص اختلال ساختگی رد کنند. دلیل آن هم این است که بیشتر افراد به دروغ اظهار بیماری روحی و جسمی می کنند.

اگر پزشک در صحت یافته های آزمایشگاهی شک کند و دلایل فرد را کافی ندارند، ممکن است وی را به روانپزشک ارجاع دهد. هنگامی که فرد به روانپزشک ارجاع داده می شود از ارزیابی های ویژه ای برای تشخیص استفاده می شود. پزشک این ارزیابی را بدون در نظر گرفتن وجود بیماری روانی یا چسمی انجام می دهد. پس از ارزیابی های موجود می توان نسبت به سلامت روان یا جسمی فرد اطمینان حاصل نمود.

آیا اختلال ساختگی درمان دارد؟ جواب این سوال مثبت است. امروزه درمان های مختلفی برای این اختلال در نظر گرفته شده است. به نظرتان اولین قدن در درمان این اختلال چیست؟ درست حدس زدید. اولین قدم مربوط به اصلاح رفتار فرد می باشد. به این صورت سوء استفاده وی از منابع پزشکی را به حداقل می رسانند. جلب اطمینان بیمار قبل از هر گونه اقدامی واجب و ضروری است. به بیان دیگر شما باید این اطمینان را به بیمار بدهید که از وی محافظت می کنید. هنگامی که هدف اولیه برآورده می شود ، درمان با هدف حل هرگونه مشکل روانشناختی زمینه ای که ممکن است باعث رفتار فرد شود ، انجام می شود.

عموما در مراحل اولیه روان درمانی انجام می شود. روان درمانی بر پایه مشاوره های درمانی خاصی است که حتما باید توسط متخصص انجام شود. کلینیک روان آرام با دارا بودن کادر مجرب سعی در ارائه بهترین مشاوره های درمانی را دارد. درمان به احتمال زیاد بر تغییر تفکر و رفتار افراد مبتلا به این اختلال متمرکز خواهد بود (درمان رفتاری شناختی). یکی دیگر از انواع تراپی فمیلی تراپی است که بر محور خانواده می باشد. در واقع می توان گفت خانواده درمانی بر آموزش به اعضای خانواده در خصوص نحوه رفتار با فرد مبتلا موثر ست.

خوشبختانه یا متاسفانه هیچ گونه دارویی برای درمان اختلال ساختگی وجود ندارد. در صورت امکان می توان از دارو برای کنترل علائم مربوط به افسردگی یا اضطراب استفاده نمود. استفاده از داروها باید در افراد مبتلا به اختلالات ساختگی به دقت کنترل شود زیرا این داروها ممکن است عوارض جانبی باشند.

محیط خانواده و دوستان نقش بسیار مهمی در کنترل علائم اختلال ساختگی دارد. برای مثال خانواده باید زمان تعیین تنبیه و تشویق را به درستی رعایت کند. در صورت وجود تنش و روابط خشونت آمیز در خانواده علائم فرد مربوطه تشدید پیدا می کند. از مصرف دارو های ضد افسردگی بدون مشورت با پزشک خودداری کنید. دارو های مذکور عوارض جانبی برای مصرف کننده به همراه دارند. همان گونه که متوجه شدید درمان اصلی این اختلال بر پایه مشاوره و جلسات تراپی است.

لازم است بدانید که این اختلال در برخی مواقع عوارض جبران ناپذیری دارد. برای مثال فرد مورد نظر ممکن است به سراغ مصرف انواع دارو های اعتیاد آور و حتی روان گردان برود. در این مواقع می توانید تحت نظر روان آرام مشکلات مربوطه را پیگیری و رفع کنید.