تیتربرتر:اغلب ما سوالات زیادی دریافت می کنیم که بهترین هواپیمای بمب افکن در جهان کدام است. کدام بزرگترین بمب افکن مدرن است و چرا؟ تجزیه و تحلیل 10 برتر ما بر اساس امتیاز ترکیبی از مخفی کاری، تسلیحات، محموله، سرعت، برد و فناوری است. همه این بمب افکن های ذکر شده در اینجا فوق العاده کشنده و ویرانگر هستند. تجزیه و تحلیل ما بر اساس مشخصات، داده های موجود و مقایسه فنی است. این لیست شامل بمب افکن هایی نیست که در حال حاضر در مرحله ساخت نمونه اولیه هستند. فقط شامل هواپیماهای جنگی عملیاتی می شود.

Northrop Grumman B-2 Spirit (ایالات متحده آمریکا)

B-2 Spirit مشکی و خفاش‌مانند، گلوله نقره‌ای سیاست ایالات متحده است که برای استفاده در برابر اهدافی با بالاترین اولویت در نظر گرفته شده است. این بمب افکن استراتژیک دردوران جنگ سردطراحی شده است. کل برنامه توسعه کاملاً محرمانه نگهداری می شد.

در حال حاضر B-2گران ترین هواپیمای ساخته شدهاست. نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا تنها 20 فروند از این بمب افکن های استراتژیک را به دلیل قیمت بالای آنها عملیاتی می کند. این هواپیمای پیشرفته هرگز به هیچ کشور دیگری حتی متحدان ناتو برای فروش عرضه نشد.

B-2 به دلیل طراحی پیچیده و پوشش جاذب رادار تقریباً برای رادارها نامرئی است. به راحتی می تواند بر پدافند هوایی دشمن غلبه کند. بسیاری از سنسورها و اویونیک های این هواپیمای جنگی طبقه بندی شده باقی مانده اند. همچنین دارای یک سیستم جنگ الکترونیک طبقه بندی شده است.

این هواپیما مجموعه ای قدرتمند از تسلیحات را حمل می کند. می تواند حدود 18000 کیلوگرم محموله جنگی شامل موشک های کروز، بمب های سقوط آزاد گرما هسته ای و بمب های هدایت شونده دقیق را حمل کند. می تواند بیش از 12000 کیلومتر بدون نیاز به سوخت گیری پرواز کند.

در حال حاضر B-2 Spirit بهترین بمب افکنی است که تاکنون ساخته شده است.

توپولف Tu-160 (روسیه)

توپولف Tu-160 (با نام ناتو بلک جک) در طول جنگ سرد ساخته شد. این بمب افکن استراتژیک برای حمله به مهمترین اهداف آمریکایی در نظر گرفته شده بود. این هواپیما با ظاهری مشابه B-1B Lancer، بزرگترین و سنگین ترینهواپیمای جنگیساخته شده است.

Tu-160 حامل موشک های کروز و حمله زمینی است که مجهز به کلاهک های معمولی یا هسته ای هستند. این بمب افکن همچنین می تواند بمب های سقوط آزاد را با حداکثر وزن تا 40 تن به جای موشک حمل کند. برد آن 14500 کیلومتر است.

اعتقاد بر این است که تولید بیش از 39 هواپیما نبوده است. ساخت و نگهداری این هواپیما بسیار گران بود. برخی منابع ادعا می کنند که روسیه در حال حاضر تنها 16 فروند از این بمب افکن های استراتژیک را در اختیار دارد.

Rockwell B-1B Lancer (آمریکا)

B-1B Lancer یک بمب افکن استراتژیک است که در سال 1986 وارد خدمت شد. در ابتدا به عنوان جایگزینی برای B-52 طراحی شد. لنسر توانایی حمل سلاح هسته ای را دارد. این هواپیما درجاتی از پنهان کاری دارد. این سامانه از سامانه‌های اقدامات متقابل جامع استفاده می‌کند و می‌تواند بر سامانه‌های پیشرفته پدافند هوایی دشمن غلبه کند.

B-1B می تواند تا 34000 کیلوگرم موشک یا بمب را در داخل حمل کند. لنسر می تواند محموله بیشتری را نسبت به سایر بمب افکن های آمریکایی حمل کند. با پایان جنگ سرد، B-1B نقش حمله هسته‌ای خود را از دست داد و به جای آن برای جنگ‌های متعارف به کار گرفته شد.

در مجموع 100 B-1B ساخته شده است. در حال حاضر حدود 70 لنسر برای عملیات در هر زمان در دسترس هستند. انتظار می رود حداقل تا سال 2030 در خدمت باقی بماند. با بمب افکن نسل بعدی جایگزین شود.

بوئینگ B-52H Stratofortress (ایالات متحده آمریکا)

بمب افکن استراتژیک B-52 Stratofortress برای حمل سلاح هسته ای طراحی شده است. این هواپیما از سال 1955 با نیروی هوایی ایالات متحده در خدمت بوده است. در مجموع 744 بمب افکن استراتژیک B-52 از همه نسخه ها ساخته شده است. از زمان معرفی استراتوفورترس به طور مداوم ارتقا یافته است. B-52H مدل نهایی است. علیرغم معرفی هواپیماهای جدیدتر، B-52 به دلیل عملکرد عالی و هزینه های عملیاتی پایین، عملیاتی است. در حال حاضر 85 فروند از این بمب افکن با نیروی هوایی آمریکا فعال هستند. این خدمات ارزشمند را تا قرن بیست و یکم ادامه خواهد داد. برنامه ریزی شده است که این نوع تا سال 2044 فعال بماند.

B-52 در چندین جنگ مورد استفاده قرار گرفته است، اما تا به امروز فقط مهمات متعارف را پرتاب کرده است. این بمب افکن استراتژیک می تواند تا 32000 کیلوگرم سلاح از جمله موشک های کروز و بمب های هدایت شونده دقیق حمل کند. برد این هواپیما 18500 کیلومتر بدون نیاز به سوخت گیری است.

توپولف Tu-95 (روسیه)

بمب افکن استراتژیک Tu-95 با موتور توربوپراپ (نام ناتو خرس) در سال 1956 وارد خدمت شد و بخش مهمی از قدرت هوایی دوربرد روسیه باقی مانده است. در اصل این بمب افکن برای حمل بمب های هسته ای به خاک ایالات متحده طراحی شده بود. می تواند حدود 15000 کیلوگرم بار را حمل کند. مدل های به روز شده خرس 6 موشک کروز دوربرد حمل می کنند. برد Bear بدون سوخت حدود 12500 کیلومتر است. با مدل های بعدی برد به حدود 15000 کیلومتر افزایش یافت.

بیش از 500 فروند از این هواپیما ساخته شد. نسخه فعلی بمب افکن/موشک‌بر Tu-95MS است.

وی در سال 1984 وارد خدمت شد و تا سال 1992 تولید شد. در حال حاضر حدود 60 هواپیمای Tu-95MS در نیروی هوایی روسیه در خدمت هستند. این تنها بمب افکن استراتژیک با موتور توربوپراپ در حال استفاده است. با وجود سن، این نوع حداقل تا سال 2040 در خدمت باقی خواهد ماند.

توپولف Tu-22M (روسیه)

Tu-22M از طرح قبلی Tu-22 ساخته شد که دارای پانل های بال خارجی با هندسه متغیر بود. این هواپیما فاقد برد کافی برای ماموریت های واقعا استراتژیک است و در زمره بمب افکن های میان برد طبقه بندی می شود. بمب افکن های Tu-22M که توسط هوانوردی دریایی شوروی اداره می شد برای درگیری با گروه های جنگی ناوهای آمریکایی در نظر گرفته شده بود.

این بمب افکن تا 24000 کیلوگرم محموله شامل موشک و بمب های سقوط آزاد را حمل می کند.

بیش از 570 هواپیمای Tu-22M از همه نسخه ها ساخته شده است. Tu-22M3 آخرین نسخه است و از نظر عددی مهمترین بمب افکن موجودی ارتش هوایی دوربرد نیروی هوایی روسیه است. حدود 90 فروند از این بمب افکن در حال حاضر درنیروی هواییروسیه در خدمت هستند. 58 مورد دیگر توسط نیروی هوایی روسیه اداره می شود. این هواپیما همچنین در خدمت نیروی دریایی هند است.

Xian H-6K (چین)

Xian H-6 اصلی نسخه تولید شده با مجوز از بمب افکن میان برد Tu-16 شوروی بود. حداقل 150 فروند از این بمب افکن ساخته شد. H-6 می تواند 9000 کیلوگرم محموله شامل انواع موشک های هوا به سطح، هوا به کشتی یا بمب های سقوط آزاد را حمل کند. برخی از نسخه ها می توانند موشک های کروز پرتاب هوایی را حمل کنند. این بمب افکن می تواند سلاح های هسته ای را حمل کند. بیش از 100 فروند از این بمب افکن هنوز در خدمت چین هستند.

آخرین H-6K به یک بمب افکن استراتژیک دوربرد تبدیل شد. این هواپیما در چند سال گذشته وارد خدمت شد.

این بمب افکن دارای موتورهای جدید است و سوخت بیشتری را برای برد بیشتر حمل می کند. زیر بال های خود به موشک های کروز پرتاب شده از هوا مجهز است. اعتقاد بر این است که هواپیما به طور قابل توجهی اویونیک، رادار جستجو و حمله، ناوبری، کنترل آتش و دقت سلاح را بهبود بخشیده است.

H-6K قادر است به گروه های جنگی ناوهای آمریکایی و اهداف اولویت دار در آسیا حمله کند. همچنین دارای قابلیت حمله اتمی است.

نویسنده: فرید نادری