هیچ یک از ما دوران جنینی خود را به یاد نداریم حیات مان بدون آنکه کمترین شناختی از محیط پیرامون خود

هیچ‌یک از ما دوران جنینی خود را به یاد نداریم! حیات‌مان بدون آنکه کمترین شناختی از محیط پیرامون خود داشته باشیم، در دنیای کوچک و رازآلودی شکل می‌گیرد، رشد می‌کند و در نهایت با تولد، آغاز می‌شود. در این میان ارتباط روحی و جسمی جنین با مادر خود، یکی از شگفت انگیزترین مراحل خلقت است! حالا تصور کنید که مادری با استفاده از این ارتباط، قبل از به دنیا آمدن کودک خود، شروع به معرفی و توصیف دنیایی کند که جنین قرار است در آن متولد شود و شروع به زندگی کند! این کتاب نیز با زاویه‌دید اول شخص و در قالب نامه‌ای از راوی داستان، به جنینی که در رحم خود دارد، نوشته شده است تا فرزندش را از مصیبت‌های دنیا و بی‌رحمی آن آگاه کند. در این کتاب مادری مشکلات جامعه متمدن و مدرن را در قالب گفت‌وگو با جنین خود بیان می‌کند و در عین حال در حال کشمکش بین مراقبت‌های دوران بارداری و استقلال شخصی خود نیز هست.

نثر روان، جلوه‌هایی از واقع‌گرایی و حس صداقت در متن این کتاب، نشان‌دهنده درک یک تجربه واقعی است! نویسنده در طول این کتاب و در بطن زندگی روزانه با تمام اتفاقات تلخ و شیرین خود، با واژگانی ساده به توصیف دقیق دنیایی می‌پردازد که در آن زندگی می‌کنیم. در واقع این کتاب، واقعیت زندگی تمام ما آدم‌های مدرن است که با تمام چالش‌های موجود، در حال گذران آن هستند.

با آنکه فالاچی در ابتدای این کتاب نگاهی سیاه به دنیا و آنچه در آن می‌گذرد دارد، اما در پایان نگاهی امیدوارانه به زندگی دارد و بیان می‌کند که زندگی با همه سختی‌ها و آسانی‌ها، رنج‌ها و خوشی‌ها جریان دارد و باید جریان یابد.
#‌کتاب #‌کتابخوانی #‌کتاب_خوب #‌کتاب_بخوانیم #‌کتاب_جدید #‌نامه_به_کودکی_که_هرگز_زاده_نشد
@‌book____land