‌
خودت را گاهی عمیقا بغل کن!
برای تمام روزهایی که هیچ کسی و هیچ صدایی برایت آرامش ندارد...!
برای ثانیه هایی که،
با بغض میگذرانی،اما دستی برای نوازش نداری!
برای مواقعی که
کسی جز خودت،اسمت را صدا نمیزد!

مادری کن برای خودت،ساعت هایی!
نگران شب بیداری هایت شو!
دلواپس غم های خانه ات!
ناراحت،تب بالای عشق ات!

شاعر باش،برای احساساتت!
خودت و دوست داشتنت را،بِسُرا!
باخودت،مثل معشوقه ات حرف بزن!
دلبری کن!
آن چیزی را که دوست داری،
بخر،تَن کن!
و بعد جلوی آیینه ها،از خودت تعریف کن!

مراقب خودت باش!
برای همه لحظه هایی که،باید یک تنه
جور تمام عاشقی ات را بِکشی!
برای آن هایی که دوستت دارن و نمیبینی!

آخر میدانی،
خودمان را،تماما داده ایم به انهایی که دوستمان ندارند!
احساسمان را خرج کرده ایم،
برای ادم های بیهوده!
و بعد منتظریم،
هی یک نفر باشد،یک نفر بیاید
حالمان را،زندگی مان را،درست کند!
همیشه برای این جماعت،از همه چیزات نگذر!
بگذار،بفهمند
هرچیز بهای سنگینی دارد!
حتی بودن آدم ها!
‌
#‌دلنوشته_خاص #‌متن_خاص #‌تسکین #‌پناه #‌بغض