روایت #‌رضی: کفشامو پوشیدم و کلاه کوهَمو گذاشتم سرم اما انگار بیرون خیلی سردتر از این حرف‌ها بود. دمای حسی یعنی دمایی که بدن احساسش می‌کنه منفی بیست درجه بود و باد خیلی سردی می‌وزید. یاد اسکیموها و قطب شما افتادم که بادِ شدید با برف و یخ از روی زمین بلند میشه. بعد فک کردم اسکیموها چطور اونجا زندگی می‌کنن؟ و در حالی که عمیقاً سردم بود، به نتیجه رسیدم به این شرایط عادت دارن.
تا آخر مسیر نه‌چندان طولانی‌مون دستام توی جیبم بود؛ حتی نشد که یه جا وایسیم و کمی خوراکی بخوریم. باد شدید و بوران هر لحظه امکان داشت پرتابمون کنه پایین و کمی انحراف از مسیر می‌نداختمون توی یه چاله برفی و با اینکه سه لایه کلاه داشتم هنوز سردم بود. با همه اینا تجربه خیلی جالبی بود و دفعه بعد با چند لایه لباس و تجهیزات مناسب‌تر برای صعود بیشتر می‌رم.
پ.ن: یه ویدیو از بوران کوهستان و چند تا عکس بیشتر رو می‌ذارمش توی استوری