در این مطلب یاد می گیریم که برای نقد عکس چه گام ها و مراحلی را باید طی کرد تا یک عکس را به طور موفق نقد کنیم. در نقد عکس اولین قدم این است که از خودمان بپرسیم: چه می‌بینیم؟ مرحله ای که به آن توصیف می گوییم. مراحل بعدی: تفسیر، ارزیابی و نظریه پردازی هستند که هر یک را در این مقاله کوتاه لنزک، که از کتاب نقد عکس نوشته تری برت برگرفته شده، توضیح می دهیم.

۱

در نقد عکس اولین قدم این است که از خودمان بپرسیم: چه می‌بینیم؟

چه می‌بینیم شامل چند بخش جدا از هم است.

الف: نقاط – خطوط – اشکال – بافت ها و …

ب: عناصر شناخته شده با بررسی کیفیت و نوع آن ها

ج: بررسی توزیع نور و کنتراست

به این مرحله از نقد توصیف می گوییم.

توصیف عکس فوق:

تعداد بی شماری مستطیل عمودی می بینیم که با یک پرسپکتیو محو شونده به یک سوم بالای تصویر امتداد پیدا کرده است.

این مستطیل ها جعبه های مقوایی هستند که درون هر کدام از آن ها یک نفر مچاله شده است.

از میان این جعبه ها یک نفر سرک کشیده است.

جعبه ها تمام کادر را پوشانده اند و نوع چیدمان جعبه ها به شما بی پایان بودن آن ها را القا می کند.

تصویر از نوع کم کنتراست است و بیننده حضور پر رنگی از نور خورشید حس نمی کند.

خطوط دیدگانی در تصویر به سمت بالای تصویر و مرکز آن امتداد پیدا کرده اند.

۲

دومین قدم در عکس کاوی تفسیر است

یعنی معنی یابی برای عناصر تصویر و بررسی محل جایگزاری عناصر و …

جعبه های مقوایی تداعی کننده ی دو چیز می توانند باشند. تابوت یا قبر

تابوت گزینه ی محتمل تری به نظر می آید. تابوت های یک اندازه با جنس مقوایی (ارزان و کم اهمیت) به شما یک پیام را القا می کند.

ارزش پایین انسان در ساختار!

این انسان ها به نظر مرده نمی آیند. با بررسی فیگور و زبان بدن آدم هایی که قابل مشاهده هستند به این نتیجه می رسیم که انسان ها خوابیده اند یا مخفی شده اند یا در آن جا قرار داده شده اند.

از میان این مردانِ خواب فقط یک نفر در حال سرک کشیدن است. ( تداعی کننده میل برای آگاهی یا میل به سرکشی کردن)

پس ما با یک قهرمان روبرو هستیم. آنکه در مقابل ساختار ایستاده است.

۳

قدم سوم ارزیابی است

ارزیابی یعنی بررسی این موضوع که آیا هنرمند در بیان دیدگاهش موفق بوده یا خیر.

در مورد این عکس جواب قطعا بله خواهد بود.

پیام عکس با کمی کنکاش آشکار می شود.

مردی که در ساختار نگنجید.

در ارزیابی دنبال زیاده گویی نباید بود و به آنچه کفایت می کند باید بسنده کرد.

۴

قدم چهارم نظریه پردازی است که شامل دو بخش است

الف:داستان سرایی و نتیجه گیری شخصی که ابدا مطلق نیست ولی از عناصر تصویر بر می آید.

به این نقطه از نقد تاویل پذیری نیز می گویند . چراکه می توان مسیر های متعددی را برای نظریه پردازی طی کرد.

ب:بررسی اینکه اگر من بودم چه می کردم – یعنی تصور می کنیم اگر عکس فلان چیز را داشت یا اگر فلان چیز حذف می شد چه تاثیری بر عکس می گذاشت.

اصطلاحا نصایحی است که منتقد، بر عکس وارد می داند.

نقد عکس می تواند پیچیده و یا ساده باشد. به نظر من نقد عکس موفق نقدی است که توجه شما را به واقعیات عکس جلب کند و به شدت از اضافه گویی و فضیلت فروشی پرهیز کند.

پیام عکس ها می تواند یک احساس ساده یا یک پیام کوچک باشد. نباید با حرف های بی ربط پیام را لوس یا خدشه دار کرد.

برگرفته از: کتاب نقد عکس نوشته تری برت