تهدید سلامت کودکان با لمس کالاهای مصرفی حاوی مواد شیمیایی مصنوعی سلامت نیوز

به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم، تولید پلاستیک و مواد شیمیایی مصنوعی سالانه حدود ۳ درصد افزایش می‌یابد و پیش‌بینی می‌شود اگر تدبیری در این‌خصوص اندیشیده نشود، این میزان تا سال ۲۰۵۰ سه برابر شود.

در حال حاضر بیش از ۳۵۰ هزار ماده شیمیایی، مخلوط‌های شیمیایی و پلاستیک در محصولات رایجی چون دستکش‌های زمستانی، اسباب‌بازی‌ها و وسایل الکترونیکی مورد استفاده قرار می‌گیرد که در افزایش نرخ بیماری‌هایی مانند سرطان و دیابت در کودکان و همچنین شرایطی مانند اوتیسم و ADHD نقش دارند؛ کنسرسیومی از پزشکان و محققان برجسته در این‌خصوص هشدار دادند.

در نامه‌ای سرگشاده که به‌تازگی و در ماه ژانویه سال جاری در مجله پزشکی معروف نیوانگلند منتشر شد، حدود ۲۲ کارشناس هشدار دادند که استفاده گسترده از مواد شیمیایی مصنوعی در کالاهای مصرفی در حال آسیب رساندن به کودکان است.

آنها خواستار قوانین محکم‌تر برای آزمایش و نظارت بر مواد شیمیایی جدید که وارد بازار می‌شود، هستند. متاسفانه در برخی کشورها مانند کانادا و آمریکا تنها تعداد انگشت‌شماری از این محصولات تحت نظارت هستند و تولیدکنندگان می‌توانند از بیشتر این مواد، معاف از هر مجازاتی استفاده کنند.

تریسی وودراف، کارشناس بهداشت باروری و محیط‌زیست در دانشگاه کالیفرنیا، گفت: «همه در این گروه از روندهای نگران‌کننده در سلامت کودکان و نیاز به توجه بیشتر برای رسیدگی به این مشکل واقعا مهم اجتماعی نگران شدند.» کیسی بارکر، متصدی برنامه سموم در راستای حفاظت محیط‌زیست گفت: «اگر می‌خواهیم کودکان را در برابر روش‌هایی که در حال حاضر آنها را در معرض این آسیب‌های شناخته‌شده و نوظهور قرارمی‌دهدمحافظت کنیم، به مقررات بسیار جامع‌تری نیاز داریم. والدین نباید نیاز داشته باشند به یک آزمایشگاه تست محصول دسترسی پیدا کنند تا بفهمند محصولاتی که برای فرزندان خود می‌خرند، ایمن هستند یا خیر.»
در طول ۵۰ سال گذشته، نرخ سرطان‌های کودکان ۳۵ درصد افزایش یافته است. میزان آسم و چاقی دوران کودکی به ترتیب سه و چهار برابر شده است و تقریبا از هر شش کودک یک نفر دارای اختلالات عصبی- رشدی مانند ADHDیا اوتیسم است.

بسیاری از این بیماری‌ها و اختلالات با قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مصنوعی در دوران جنینی یا در اوایل دوران کودکی مرتبط هستند و تاثیرات آن گاه سال‌ها یا دهه‌ها بعد آشکار می‌شود.با این حال قوانین و مقررات مربوط به مواد شیمیایی (البته در صورتی که چنین مقرراتی اصلا وجود داشته باشد) معمولا این خطرات سلامتی در طولانی‌مدت را درنظر نمی‌گیرند.

این نامه سرگشاده هشدار می‌دهد که «تقریبا هیچ نظارتی پس از بازاریابی محصولات برای اثرات نامطلوب سلامتی طولانی‌مدت وجود ندارد.» این مشکل رو به وخامت است. به عنوان مثال فتالات‌ها یا بیسفنول از سوخت‌های فسیلی ساخته و در پلاستیک ادغام می‌شوند. مردم هنگام استفاده از محصولات یا بلعیدن میکروپلاستیک‌هایی که به صورت فراگیر همه‌جا در غذا و آب وجود دارند، به‌راحتی در معرض این مواد شیمیایی قرار می‌گیرند.از آنجایی که استفاده از نفت و گاز برای حمل و نقل، گرمایش و تولید برق در سراسر جهان در حال محدود شدن و جایگزینی با سوخت‌های پاک است، تولیدکنندگان سوخت‌های فسیلی بر روی افزایش تقاضا برای پلاستیک و سایر مواد پتروشیمی سرمایه‌گذاری می‌کنند.وودراف می‌گوید شرکت‌های پتروشیمی مصمم در محافظت از این سودها، سال‌ها به‌شدت علیه قوانین سختگیرانه‌تر در مورد مواد شیمیایی و پلاستیک‌ها لابی کرده‌اند.

او معتقد است قوانین و مقرراتی که به جای محصولات منفرد، رده‌های مختلف مواد شیمیایی را هدف قرار می‌دهند، بسیار مهم و کلیدی هستند؛ زیرا از جایگزینی مواد شیمیایی ممنوعه توسط شرکت‌ها با مواد شیمیایی جدید که اندکی متفاوت از ممنوعه‌ها بوده اما ضرری مشابه دارند، جلوگیری می‌کنند. از نظر بارکر، قوانین موجود متناسب با مقیاس و شدت این مشکل نیستند. او گفت: «ما تمرکز خود را بر تهدیدهای واقعی برای کودکان و سلامت آنها از دست داده‌ایم. ما در این دوران درگیر روند اداری طولانی و تشریفات دست و پاگیر هستیم اما سلامت کودکان، تشریفات اداری نیست.»