قرآن، سحرخیزی را یک فضیلت می‌داند (اسری: آیه 78 و ذاریات: آیه 18). تحقیقات علمی هم بر این آموزه‌ی آسمانی، ‌مهر تایید زده است که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم.

یک. در انگلستان، تحلیل داده‌های مربوط به حدود 229 هزار بانوی حاضر در مطالعه ژنومیك انجمن سرطان سینه نشان داده که زنان سحرخیز 40 تا 48 درصد كمتر با احتمال ابتلا به سرطان روبرو می‌شوند.

دو. یک یافته‌ی علمی دیگر می‌گوید: هر قدر پرواززدگیِ (جت لگ) اجتماعی (اختلاف زمان بیدار شدن در روزهای کاری و تعطیل) بیشتر باشد، مشکلات سلامتی مانند خطر بیماری‌های قلبی و مشکلات سوخت و ساز بیشتر خواهند شد.

سه. در ساعات صبحگاهی،‌ میزان ترشح موادی نظیر کورتیزول و آندروفین و آنکفالین که سبب شادی شده و منجر به راحتی عضلانی در طول روز می‌شوند، ‌بیشتر است.

چهار. میزان اشعه مادون بنفش در لحظات آغازین طلوع خورشید،‌ بیش از زمانی است که خورشید کاملاً طلوع می‌کند. این اشعه همان عاملی است که پوست بدن را به ساختن ویتامین D وادار می‌کند.

پنج. طبق تحقیقات دانشگاه هاروارد در سال ۲۰۱۰،‌ اغلب افرادی که توانسته‌اند عادت سحرخیزی را در خود ایجاد کنند، اعتماد به نفس و رضایت از زندگی بالاتری را نسبت به دیگران تجربه کرده‌اند.

شش. همینطور بین تمایل افراد به صداقت و کرنوتایپ‌شان ارتباطی معنادار وجود دارد. (کرنوتایپ = زمانی که افراد بیشترین تمایل به خوابیدن را دارند). طبق این یافته‌های علمی، افراد سحرخیز صبح‌هنگام اخلاق‌مدارتر بودند.

خب! حالا که اینها را دانستیم بیایید به تأسی از خواجه شیراز که می‌گفت:  «صبح‌خیزی و سلامت‌طلبی چون حافظ/ هر چه کردم همه از دولت قرآن کردم»،‌ رهنمود قرآن درباره «سحرخیزی» را جدی بگیریم تا از جامعه‌ای سالم و شاداب برخوردار شویم!.