کرومیت (Chromite) در زمرد

گونه بریل به خاطر انواع رنگهای مختلف آن ، مانند مورگانیت صورتی و آکوامارین آبی ، که به طور مستقیم تحت تأثیر ترکیب شیمیایی سنگ است ، شناخته شده است.رنگ زمرد توسط عناصر کم مقدار کروم و یا وانادیوم سبز رنگ می شود.بریل ، سیکلوسیلیکات آلومینیوم بریلیوم ، دارای ساختار بلوری‌ای است که به راحتی عناصر خارجی را با هم یکپارچه و در خود جای میدهد. هنگامی که مقدار زیادی کروم در محیط رشد وجود دارد ، کریستال بریل شانس تبدیل شدن به یک زمرد را دارد. یکی از اینکلوژنهایی که در زمرد به خوبی ثبت شده است کانی کرومیت ، اکسید کروم آهن است. به طور خاص ، این کانی معدنی منبع کروم برای برخی از زمردهای برزیل است.

نیکول اهلین متخصص گوهر شناسی GIA در کارلس‌بد، کالیفرنیا به تازگی یک مجموعه جواهرات متشکل از یک دستبند و انگشتر را که با زمرد برزیل مزین شده بود را بررسی کرد. هر سنگی هنگام مشاهده از طریق نور دیفیوز شده ، غلظت منحصر به فردی از رنگ را به نمایش می گذارد. در مقایسه با منطقه بندی رنگی زاویه ای یا خطی که عموماً در زمردها دیده می شود ، هر یک از این سنگ ها یک منطقه سبز نامنظم و دایره ای شکل با بافت دانه بندی (گرینینگ) قوی نشان داده اند.(تصویر بالا)

کالرزونینگ (منطقه بندی رنگی) با کریستال‌های کرومیت ارتباط دارد. در طول تبلور زمرد ، کرومیت از محیط رشد به عنوان یک اینکلوژن درون سنگ خود را جای میدهد. تغییر شیمیایی در امتداد سطح مشترک کرومیت و بریل به دلیل وجود عنصر کروم بلورها رخ میدهد. شیمی تغییر یافته بریل منجر به ایجاد رنگ سبز در مجاورت بلورهای کرومیت می‌شود. بافت دانه ای قوی سبب میشود ضریب شکست نور در نواحی سبز رنگ ناشی از میزان کروم بیش از حد معمول در برابر بریل میزبان ، متفاوت باشد.در حالی که کرومیت به طور مکرر در زمردهای برزیل دیده می شود ، مشاهده چنین هم وابستگی قوی رنگ با اینکلوژن معدنی معمول نیست.