عکس چیست؟ راه های مختلفی برای پاسخ به این سوال ساده وجود دارد، اما در اصطلاحات انتزاعی پایه از منظر نورپردازی، هر عکس ترکیبی از هایلایت ها یا قسمت های روشن و سایه هاست. تنها علت این که ما عمق و بُعد را می بینیم، در واقع سایه است. درک سایه ها در رشد ما به عنوان یک عکاس بسیار مهم است.

قدرت سایه ها

هایلایت ها و سایه ها ما را قادر می سازند تا بُعد را ببینیم، و در این مقاله، ما بر دومی تمرکز خواهیم کرد.

سایه ها به طور کلی در ایجاد حس و حال و زیبایی نقش بسیار بیشتری نسبت به هایلایت ها دارند. یک عنصر رمز و راز در هر سایه وجود دارد، و چشم به طور طبیعی به سمت آن کشیده می شود. در عکاسی، سایه ها به آشکار شدن بافت، عمق، اندازه، و شکل هر شیء کمک می کنند. در پرتره و مُد، سایه ها به ایجاد زیبایی کمک می کنند.

به عنوان مثال، تصویری با سایه های واقعاتاریک دراماتیکبسیار مرموزتر از یک پرتره پرنور بدون سایه به نظر می رسد. شما می توانید در هنگام عکاسی از افراد از سایه ها به نفع خود استفاده کنید – شخصی با یک صورت گرد از سایه های جانبی تر بهره می برد، چون به او کمک می کند لاغرتر به نظر برسد، در حالی که برای شخصی با صورت کشیده یک نور مستقیم تر بهتر است، که می تواند سایه های بالقوه نامطلوب را حذف کند.

هر موقع که عکس می گیرید، این سوالات را در مورد سایه ها از خود بپرسید:

۱ – نور از کجا می آید؟

۲ – سایه ها کجا هستند؟

۳ – چقدر تاریک هستند؟

۴ – چه شکلی هستند؟

۵ – آیا حس و حالی که من نیاز دارم را ایجاد می کنند؟

من برای این که به شما کمک کنم تا به این سوالات مهم پاسخ دهید، برخی از اجزای کلیدی سایه ها را شرح می دهم. بیایید تمام سایه ها را در دو دسته قرار دهیم: سایه هایی که روی سوژه می افتند و سایه خود سوژه.

سایه هایی که روی سوژه می افتند

این نوع سایه، سایه ای است که توسط یک شیء ایجاد می شود و منبع نور را مسدود می کند. از همه مهم تر، سایه ای است که روی سطحی متفاوت از شیء مانع ایجاد می شود. این سایه از طرح کلی هر شیئی که نور را مسدود می کند پیروی کرده و به شکل آن درمی آید.

شما می توانید با دور یا نزدیک کردن شیئی که سایه ایجاد می کند از منبع نور، عرض لبه سایه را کنترل کنید.

سایه های خود سوژه

سایه های خود سوژه به این دلیل ایجاد می شوند که جسم تغییر شکل می دهد. اینها سایه هایی هستند که به ما در تعیین ابعاد یک جسم کمک می کنند. به عبارت دیگر، طرفی است که روشن نشده است.

روشنایی سایه های خود سوژه با زاویه سطح نسبت به نور تعیین می شود. اگر سطح در زاویه صفر درجه باشد، ۱۰۰% نور را منعکس خواهد کرد، در زاویه ۴۵ درجه ۵۰% نور، و در زاویه ۹۰ درجه صفر درصد از نور.

سایه های خود سوژه تا حد زیادی به این که شما از چه نوع سطحی عکس می گیرید بستگی دارند. گاهی اوقات این می تواند شما را فریب دهد. یک منبع نور سخت کوچک می تواند نتایج «نرم» بر روی یک سطح گرد صاف ایجاد کند. بنابراین، مهم است که در هنگام ارزیابی سایه های خود سوژه نه تنها سایه، بلکه سطح را هم در نظر بگیرید.

اجزای کلیدی هر سایه

روشنایی

روشنایی یک سایه توسط چیزهای زیادی کنترل می شود. اولین مورد فاصله نور است. همانطور کهقانون مربع معکوسمی گوید، هرچه منبع نور نزدیکتر باشد، سایه دراماتیک تر است. بنابراین، برای ایجاد سایه های تاریک باید منبع نور خود را تا حدودی نزدیک به سوژه قرار دهید. برای ایجاد سایه های روشن تر، منبع نور را دورتر قرار دهید.

عامل دیگری که روشنایی را کنترل می کند، بازتاب نور است. کار کردن در یک اتاق سفید باعث می شود تمام سایه های شما روشن تر شوند، در حالی که کار کردن در یک اتاق تیره سایه های شما را تاریک تر خواهد کرد.

نورهای پرکننده (Fill lights) نیز در کنترل روشنایی سایه ها خوب عمل می کنند. میزان نور پرکننده را افزایش دهید تا سایه های روشن تری به دست آورید.

در آخر، مهم است که گرید داشته باشید یا نه، چون یک نور همراه با گرید کمتر پخش می شود و در نتیجه کنتراست بیشتری ایجاد می کند.

یک سایه روشن برای بیننده کمتر دراماتیک است، در حالی که یک سایه تاریک درام ایجاد کرده و به تصویر کشش می بخشد.

بیشتر بیاموزید:چگونه از سایه و کنتراست برای ایجاد تصاویر دراماتیک استفاده کنید

شکل و جهت

آخرین ویژگی هر سایه شکل و جهت آن است. من قبلا در مورد کنترل شکل سایه ها صحبت کرده ام، بنابراین دوباره آن را تکرار نمی کنم. با این حال، جهت عمدتا توسط یک چیز کنترل می شود: موقعیت منبع نور.

اگر منبع نور نزدیک و بالا باشد، خود سایه نسبتا کوچک خواهد بود. منبع نوری که هم سطح با سوژه باشد، یک سایه بی نهایت بلند ایجاد می کند. مشاهده جهت سایه هایتان می تواند به شما کمک کند تا در تصاویر حرکت و پویایی ایجاد کنید، یا کاری کنید که ایستا به نظر برسند.

به طور کلی، ایده خوبی است که حرکت را با سایه ای که جهت دارد، برجسته کنید.

آمبرا، پنامبرا، و آنتامبرا

آمبرا

گفتن این که آمبرا (umbra) چیست، نسبتا ساده است: بخش «اصلی» تاریک و یکنواخت یک سایه است. اندازه و جهت آمبرا را می توان با ثابت کردن فاصله بین سوژه و نور کنترل کرد.

پنامبرا

پنامبرا (penumbra) یک مفهوم بسیار مهم است که باید درک کنید، و همچنین مفهومی است که عکاسان معمولا بیشتر به آن توجه می کنند. پنامبرا به عنوان لبه سایه یا انتقال از آمبرا به ناحیه بدون سایه نیز شناخته می شود.

پنامبرا می تواند بلند یا کوتاه باشد. این مشخص می کند کهنور نرم یا سختاست. پنامبرای پهن به معنی نور نرم یا نور سخت بر روی یک سطح صاف است. پنامبرای شارپ به معنی نور سخت یا یک سطح بسیار ناهموار می باشد.

شکل منبع نور مشخص می کند که پنامبراهای شما چقدر پهن یا سخت باشند. به عنوان مثال، یک استریپ باکس پنامبراهای پهنی در سمت بلند، و پنامبراهای کوتاهی در سمت کوتاه دارد. تنها راه تغییر عرض یک پنامبرا این است که اندازه منبع نور خود را تغییر دهید.

آنتامبرا

این مفهوم در بین این سه گزینه کمتر از همه درک شده است. آنتامبرا (antumbra) زمانی اتفاق می افتد که پنامبراها (لبه های سایه) آنقدر پهن هستند که در پشت آمبرا متقاطع می شوند. این به اصطلاح ناحیه روشن پشت یک سایه است. اینها زمانی اتفاق می افتند که منبع نور بسیار بزرگتر از سوژه باشد، بنابراین سایه نور بسیار نرم است.

اگر پس زمینه شما به اندازه کافی دور و نور به اندازه کافی بزرگ باشد، ایجاد تصاویر بدون سایه مانند این امکان پذیر است. من پرتره زیر را با استفاده از یک چتر ۶۵ اینچی گرفتم و سوژه ام را خیلی از پس زمینه دور کردم، به طوری که آنتامبرا بتواند پس زمینه را به طور یکنواخت روشن کند.

سخن آخر

این مقدمه ای بر سایه ها بود و به هیچ وجه راهنمای قطعی برای هر سناریوی نورپردازی ممکنی که شامل سایه است نمی باشد. یک راه عالی برای دستیابی به درک عمیق تری از سایه ها، آزمایش کردن با نور و آشنا شدن با سوژه به صورت تجربی است.

نویسنده: ایلیا اووچار (ILLYA OVCHAR)