آیا ساکنان نوار غزه ناصبی اند

حمایت سیاسی و انسانی جمهوری اسلامی از مردم مظلوم و بی‌دفاع فلسطین در طول سال‌های پس از انقلاب همواره مخالفان و موافقانی داشته است. مخالفان اما در این روزهای حساس که شاهد عملیات همه جانبۀ و چندوجهی مجاهدان فلسطین علیه رژیم اشغال‌گر اسرائیل هستیم، مجال تازه‌ای پیدا کرده‌اند تا با طرح شبهۀ ناصبی بودن مردم فلسطین، ضمن تحریک عواطف مذهبی مردم، موضع اصولی و سیاست منطقی انقلاب اسلامی در حمایت از جبهۀ مقاومت را به زیر سوال ببرند.

ناصبی کیست؟

ناصِبی کسی است که با همه یا یکی از امامان معصوم شیعه دشمنی ورزد و از ابراز علنی دشمنی خود نیز ابا نداشته باشد.

انکار فضایل حضرات معصومین، لعن و سبّ آنها و همینطور دشمنی با شیعیان، همگی ذیل عنوان ناصبی‎گری تعریف می‌شود.

بنا بر نظر فقیهان شیعه، نواصب در حکم کافرند و بنابراین نجس تلقی می‌شوند. در نتیجه، تمام احکام فرد کافر دربارۀ آنها هم صادق است از جمله: آنها از مسلمان ارث نمی‌برند. خوردن حیوانی که توسط آنان ذبح شده، حرام است. ازدواج با آنها، پرداخت صدقه به آنها، خواندن نماز میت بر آنها و... نیز جایز نیست.

با این توصیف، آیا واقعا مردم فلسطین ناصبی‌اند؟

پاسخ به شبهه

یک.
حدود ۸۵ درصد از جمعیت فلسطین را مسلمانان و 15 درصد مابقی را مسیحیان، یهودیان، سامری‌ها، بهایی‌ها و دروزها تشکیل می‌دهند.از بین مسلمانان هم اکثریت قریب به اتفاق آنها سنی‌مذهب و پیرو فقه شافعی‌اند که نسبت به دیگر مذاهب سنی، قرابت بیشتری با شیعیان در محبت به اهل بیت علیهم‌السلام و پاره‌ای از احکام شرعی دارند.

درصد کمی از مسلمانان فلسطین شیعه‌اند که می‌توان از جنبش صابرین و انجمن شقاقی به عنوان مهم‌ترین گروه شیعی در این کشور نام برد.

جمعیت غالب مسلمانان فلسطین (99 درصد) در نوار غزه تمرکز دارد که امروز آماج حملات سهمگین رژیم غاصب صهیونیستی است.

دو.
نگاهی به نامگذاری برخی مراکز اسلامی در فلسطین شاهدی بر ارادت قلبی آنها نسبت به امامان شیعی است:

1- مسجد «علی بن ابی طالب» واقع در محله الزیتون شهر غزه (که این مسجد در جریان جنگ 22 روزه توسط جنگنده‌های اسرائیلی بمباران شد.)

2- مسجد «الامام علی ابن ابی طالب» واقع در حواره از توابع شهر نابلس، در کرانه باختری

3- مسجد «السیدة فاطمة الزهراء» در جنوب شهر غزه

4- مسجد «الزهراء» در شهر جنین

5- مسجد «فاطمة الزهراء» در شهر رفح

6- مسجد «علی بن ابیطالب» در شهر رفح

سه.
به فرض دروغ اگر فلسطینیان، کافر هم بودند، باز حجت شرعی برای حمایت از آنها وجود داشت؛ چطور؟

طبق آیۀ شصت سورۀ توبه، یکی از مصارف هشتگانۀ زکات، کسانی هستند که از آنها با عنوان « الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ » یاد شده یعنی کسانی که باید دل‌های آنها را به دست آورد.

بنا به گفتۀ مفسران، آنها یا به طورمطلق کافرند و یا مسلمانانی سست‎ایمانند که در اطراف مرزها و حدود جامعه اسلامی ساکنند. این مرزنشین‌ها معمولا ظرفیت ایجاد آشوب مرزی و فتنه‌انگیزی بالایی دارند. اعطای امتیازات اقتصادی و هدایای مالی به آنها می‌تواند زهر دشمنی‌شان را نسبت به جامعۀ اسلامی کم کند. در واقع، فلسفه اعطاء زکات به این گروه این است که دل‌های آنها در قبال دریافت مقداری از سهم زکات، نرم و به سوی اسلام جذب می‌شوند. در نتیجه هر گاه دشمن بیرونی منافع جامعه اسلامی را تهدید کند مسلمانان را در دفع دشمن یاری می‌رسانند و اگر دشمن در تدارک حمله به سرزمین‌های اسلامی باشد زودتر خبردار شده و مسلمانان را نیز مطلع می‌سازند.

---