گوجه‌فرنگی ابتدا فقط در آمریکای جنوبی و مرکزی کشت می‌شد، اما بعدها به سراسر دنیا منتقل شد و اکنون انواع گوجه فرنگی در کشورهای مختلف کشت می‌شود. کاشتگوجه‌فرنگیتقریبا راحت است. انواع بذر گوجه فرنگی را می‌توان از بازار تهیه کرد و در باغچه یا گلدان‌ کاشت. گوجه‌فرنگی یکی از مواد اصلی بیشتر غذاها و سالادهاست. این گیاه ارزش غذایی بسیار خوبی دارد و حاوی مواد مغذی فراوانی از جملهویتامین‌های Aو C،پتاسیمو فیبر است. همچنین گوجه‌فرنگی برای درمان برخی از بیماری‌ها مفید است. در این مقاله، برخی از انواع گوجه فرنگی را معرفی کرده‌ایم.

۱. گوجه‌فرنگی آلیکانته (Alicante)

این نوع گوجه‌فرنگی از انواع گوجه‌های قرمزرنگ با اندازه متوسط است. گوجه‌فرنگی آلیکانته یکنواخت می‌‌رسد و نقطه‌ای سبزرنگ در آن دیده نمی‌شود. در ضمن گوجه آلیکانته محصولی زودرس و سنگین است.

۲. گوجه‌فرنگی آزویچکا (Azoychka)

گوجه‌فرنگی آزویچکا زردرنگ، کروی و آبدار است. این گوجه‌فرنگی معمولا بزرگ است و هر بوته این گیاه باردهی زیادی دارد. ساختار چندحفره‌ای این گوجه‌فرنگی آن را از باقی گوجه‌ها متمایز می‌کند.

۳. گوجه‌فرنگی بیف‌استیک (beefsteak)

بیف‌استیک نوعی گوجه فرنگی آمریکایی و یکی از بزرگ‌ترین گونه‌های پرورشی گوجه‌فرنگی است که گاه وزن یکی از این گوجه‌ها به ۴۵۰ گرم هم می‌رسد! بیشتر این گوجه‌ها صورتی یا قرمزند و دانه‌های ریز بسیاری دارند. این نوع گوجه‌فرنگی در بریتانیا به نام «بیف» معروف است. این گوجه‌فرنگی از نظر تجاری به‌اندازه گوجه‌فرنگی‌های کوچک‌تر به‌صرفه نیست و محدود تولید می‌شود.

۴. گوجه‌فرنگی بتربوی (BetterBoy)

بیش از ۵۰ سال است که این نوع گوجه‌فرنگی کاشت می‌شود و به دلیل اینکه هر بوته آن باردهی بسیار زیادی دارد، نامش در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده است. گوجه‌فرنگی‌های بتربوی معمولا حدود ۳۴۰ گرم وزن دارند و طی ۷۲ روز می‌رسند.

۵. گوجه‌فرنگی سیاه کریمه (Black Krim)

گوجه‌فرنگی سیاه کریمه همان طور که از نامش پیداست، در منطقه کریمه روسیه کشت می‌شود و طعم شیرین بی‌نظیری دارد. رنگ بنفش یا قرمز بسیار تیره این گوجه‌فرنگی باعث شده است که آن را سیاه بنامند. طعم این گوجه‌فرنگی بسیار خوب است و از زمان کاشت تا برداشت آن تقریبا ۹۰ روز طول می‌کشد.

۶. گوجه‌فرنگی کامپاری (Campari)

این گوجه‌فرنگی به‌ آبداربودن، قند زیاد، اسیدیته کم و بافت منسجم معروف است. گوجه‌فرنگی کامپاری کمی بزرگ‌تر از انواع گوجه فرنگی گیلاسی اما کوچک‌تر و گردتر از گوجه‌فرنگی آلویی است. البته این نوع گوجه‌فرنگی را می‌توان نوعی گوجه فرنگی هیبرید دانست، زیرا می‌توان از انواع گوجه‌فرنگی‌های دیگر گوجه‌فرنگی کامپاری تولید کرد. گوجه‌فرنگی کامپاری شیرین‌ترین و خوش‌طعم‌ترین گوجه‌فرنگی است.

۷. گوجه‌فرنگی چروکی بنفش (Cherokee)

گوجه چروکی رنگ قرمز تیره‌‌ای دارد که هرچه بیشتر برسد، به رنگ بنفش تیره متمایل به قهوه‌ای تغییر می‌کند. البته قسمت‌های نزدیک به تاج گوجه‌فرنگی متمایل به سبز است. گوجه‌فرنگی چروکی از گوجه‌فرنگی‌‌های تیره‌رنگ است و حتی برخی آن را در دسته گوجه‌های سیاه قرار می‌دهند.

گوجه‌فرنگی چروکی بافت متراکم و آبداری دارد. دانه‌های آن در تمام گوشت گوجه پراکنده شده‌اند و دورتادور دانه‌ها را ژل سبزرنگی پوشانده است. این گوجه‌فرنگی بیشتر فصل تابستان و پاییز در دسترس است و برای تهیه بسیاری از غذاها ودسرهاکاربرد دارد.

۸. گوجه‌فرنگی جرمن جانسون (German Johnson)

این نوع‌ گوجه‌فرنگی قرمز متمایل به صورتی است و گوشتی تقریبا بی‌دانه دارد. گوجه‌فرنگی جرمن جانسون بزرگ است و هر عدد از آن ۳۵۰ تا ۷۰۰ گرم وزن دارد. این گوجه‌فرنگی بهترین نوع گوجه برای ورقه‌ورقه یا کنسروکردن است. جرمن جانسون در برابر بیماری مقاوم است و در مناطق مرطوب رشد می‌کند.

۹. گوجه‌فرنگی سفید (Great White)

این گوجه‌فرنگی سفید کرمی و وزن آن ۴۵۰ تا ۹۰۰ گرم است. پرورش این گیاه بسیار راحت است و می‌توانید آن را در باغچه حیاط هم به‌راحتی بکارید و پرورش دهید. این نوع گوجه‌فرنگی در آب‌وهوای گرم عالی رشد می‌کند، چراکه به خشکی و ترک مقاوم است.

۱۰. گوجه‌فرنگی گرین زبرا (Green Zebra)

این گوجه‌فرنگی خطوط زرد و سبز تیره دارد. البته نوع قدیمی‌تر آن موقعی‌ که کاملا می‌رسید، زردرنگ می‌شد، اما گوجه‌های گرین زبرای امروزی هنگامی که کاملا می‌رسند، به‌جای زرد به رنگ قرمز تمایل دارند. طعم گوجه‌فرنگی گرین زبرا ترش است و بافت و ساختار آن در مقایسه با گوجه‌فرنگی‌های دیگر نرم‌تر و لطیف‌تر است. گوجه‌فرنگی‌های سبز معمولا کال و نارس در نظر گرفته می‌شوند، اما گوجه‌فرنگی‌های گرین زبرا به‌رغم سبزبودنشان آماده مصرف‌اند.

۱۱. گوجه‌فرنگی هیل‌بیلی (HillBilly)

این نوع گوجه‌فرنگی ظاهری گرد و کروی دارد و به رنگ‌های زرد و نارنجی‌ است و رگه‌های قرمزرنگ دارد. طعم ملس و گوشتی‌بودن آن دو ویژگی خوب این گوجه‌فرنگی‌اند که آن را مناسب استفاده در سالاد کرده‌اند. این گوجه‌فرنگی شبیه گوجه بیف‌استیک است و ۴۵۰ تا ۹۰۰ گرم وزن دارد. گوجه‌فرنگی هیل‌بیلی شیرین و خوش‌طعم است و اسیدیته کمی دارد.

۸۵ تا ۹۴ روز لازم است تا این گوجه‌فرنگی کاملا برسد. در ضمن پرورش این گیاه بسیار آسان است و در هر فصلی می‌توان آن را رشد داد.

۱۲. گوجه‌فرنگی آلویی (Plum)

این نوع گوجه‌فرنگی که «گوجه فراوری‌شده» یا «گوجه ربی» هم نامیده می‌شود، بیشتر برای تولید رب کشت می‌شود. این گوجه‌ها معمولا به‌شکل بیضی یا استوانه‌اند و در مقایسه با گوجه‌فرنگی‌های گرد رایج، حفره‌های کمتری دارند. از آنجایی‌ که این گوجه‌ها سفت هستند، برای تهیه رب عالی‌اند. انواع متفاوتی از گوجه‌فرنگی‌های آلویی در بازار فروخته می‌شوند. برخی از انواع گوجه‌های آلویی اندازه گوجه‌های گیلاسی هستند که به گوجه‌فرنگی‌های انگوری هم معروف‌اند. این گوجه‌فرنگی‌ها در فصل‌های نبود گوجه‌فرنگی، در سوپرمارکت‌ها پیدا می‌شوند.

۱۳. گوجه‌فرنگی راف (Raf)

خاستگاه این گوجه‌فرنگی اسپانیاست و از سال ۱۹۶۹ کشت می‌شود. طعم و بافت این گوجه‌فرنگی عالی است. این نوع گوجه در برابر آبی که سرشار از نمک است هم دوام می‌آورد، بنابراین به‌راحتی می‌توان آن را گلخانه‌ای پرورش داد.

ظاهر این گوجه بسیار خاص است و شکل نامنظمی دارد. شیارهای عمیق این نوع گوجه‌فرنگی تا مرکزش کشیده می‌شوند. بخش بیرونی گوجه‌فرنگی راف سبز تیره اما درون آن مایل به صورتی است. این نوع گوجه بافت گوشتی و سفت و در عین حال آبدار و خوش‌طعمی دارد. مزه آن چیزی بین قند و مرکبات است. این گیاه از درون به بیرون می‌رسد و آماده برداشت می‌شود.

۱۴. گوجه‌فرنگی روما (Roma)

گوجه‌فرنگی روما نوعی گوجه آلویی است که برای رب و همچنین کنسروکردن استفاده می‌شود. ظاهر این گوجه‌فرنگی شبیه گلابی است و به همین دلیل به نام گوجه گلابی قرمز هم معروف است. این نوع گوجه بافت منسجم و گوشتی دارد و به همین علت ماندگاری آن زیاد است. بوته گوجه‌فرنگی روما تا ۱ متر رشد می‌کند و وزن هرکدام از گوجه‌ها به ۶۰ گرم هم می‌رسد. دانه‌های این نوع گوجه‌فرنگی کمتر از گوجه‌فرنگی‌های معمول است. به همین علت طعم خوبی دارد.

۱۵. گوجه‌فرنگی راتگرز (Rutgers)

پیش از اینکه کشاورزی ماشینی شود، گوجه‌فرنگی راتگرز به‌دلیل طعم خوب و ماندگاری زیادش یکی از محبوب‌ترین گوجه‌فرنگی‌ها بود. مقدار اسیدیته در برابر شیرینی آن تعادلی عالی دارد. اندازه این نوع گوجه‌فرنگی متوسط و رنگ آن قرمز است. باردهی گوجه‌فرنگی‌های راتگرز زیاد است و به همین دلیل از نظر تجاری محصول خوبی محسوب می‌شود.

۱۶. گوجه‌فرنگی سوپر سوئیت ۱۰۰ (Super Sweet 100)

این نوع گوجه‌فرنگی نوعی گوجه فرنگی هیبریدی تقریبا هم‌اندازه‌ گوجه‌های گیلاسی و بسیار شیرین است. وزن متوسط این گوجه‌ها ۲۸ گرم و ضخامت آنها ۲٫۵ سانتی‌متر است. این نوع گوجه‌فرنگی در خوشه‌های بزرگ و بلند رشد می‌کند و جالب اینکه در تمام سال می‌توان آن را پرورش داد.

۱۷. گوجه‌فرنگی برندی‌واین (BrandyWine)

این گوجه‌فرنگی یکی از خوش‌طعم‌ترین گوجه‌فرنگی‌های دنیاست و پوستی لطیف و صاف دارد. اندازه این گوجه‌فرنگی بزرگ است و بیشتر مواقع می‌توان آن را با سیب‌زمینی مقایسه کرد. گاهی وزن این گوجه به ۶۸۰ گرم هم می‌رسد. برای رسیدن این گوجه‌ها معمولا ۸۰ تا ۱۰۰ روز زمان لازم است و رشد تقریبا کندی دارند.

ظاهر گوجه‌فرنگی برندی‌واین شبیه گوجه‌های بیف‌استیک است. گوجه‌ برندی‌واین به‌دلیل طعم و ساختارش برای استفاده درانواع سالاد‌هاایدئال است

۱۸. گاردنرز دی‌لایت (Gardeners Delight)

گوجه‌فرنگی گاردنرز دی‌لایت یکی از انواع گوجه‌های گیلاسی است که به‌دلیل طعم و مزه عالی‌اش طرف‌داران بسیاری دارد. این گوجه‌فرنگی گه بومی آلمان است، خوشه‌های پری دارد؛ در واقع هر خوشه از آن ۶ تا ۱۲ گوجه دارد. گوجه‌فرنگی گاردنرز بافت سفتی دارد و در برابر ترک مقاوم است. به همین دلیل گوجه‌های گاردنرز ماندگاری زیادی دارند.

کلام آخر

بیش از ۱۰هزار نوع گوجه‌فرنگی در دنیا وجود دارد. در این مقاله تعدادی از گوجه‌فرنگی‌های رایج‌تر را معرفی کردیم. اگر شما هم می‌خواهید توضیح خاصی اضافه کنید، خوشحال می‌شویم آن را در بخش دیدگاه‌ها برای ما بنویسید.