بانوی من یک روز عاقبت قلبت را خواھم شکست من در این پنجاه سال، به ھمت تو، بیش از ھزار سال زندگی کرده

بانوی من!
یک روز عاقبت قلبت را خواھم شکست
من در این پنجاه سال، به ھمت تو، بیش از ھزار سال زندگی کرده ام...
من، به مراتب بیش از شایستگی ام، شیره ی زندگی را مکیده ام.

بگذار یک لحظه پیرانه سخن بگویم:
بچه ھایمان خیلی خوب ھستند؛ به خصوص که در حد ممکن آزادانه رشد کرده اندو درست. من ھرگز آرزویی جز این نداشته ام که آنھا با ھنر آشنا باشند؛ یعنی با عصاره ی اندوه و
عصاره ی شادی. غم، با چگالی بسیار بالا، شادی با غلظتی غریب: ھنر ھمین است: موسیقی، نقاشی،
ادبیات... و بچه ھای ما، در سایه ی تو، با ھمه ی اینھا، آنقدر که باید آشنا شده اند.
کسی که سھراب را دوست داشته باشد ، شاملو را احساس کند ، فروغ را بستاید، و ھر شعر خوب را آیه ای
زمینی بپندارد، چنین کسی، به درستس زندگی خواھد کرد...
کسی که به کیا رستمی شگفت زده نگاه کند ، به زرین کلک با نھایت احترام، به صادقی با محبت، و آثار
مخملباف را دوست داشته باشد، چنین کسی به درستی زندگی خواھد کرد...
کسی که در برابر باخ، بتھوون، و موتزارت، فروتنانه سکوت اختیار کند، به تار جلیل شھناز ، عود نریمان، آواز
شھرام ناظری عاشقانه گوش بسپارد، چنین کسی درست زندگی خواھد « اندک اندک » شجریان و ترانه ی
کرد...
کسی که مولوی را قدری بشناسد، حافظ را قدری بخواند، خیام را گھگاه زیر لب زمزمه کند، و تک بیت ھای ناب
صائب را دوست بدارد، چنین کسی به درستی زندگی خواھد کرد...
کسی که زیبایی نستعلیق و شکسته، اندوه مناجات سحری در ماه رمضان، عظمت خوف انگیز کاشی کاری
ھای اصفھان، و اوج زیبایی طبیعت را در رودبارک احساس کرده باشد، چنین کسی به درستی زندگی خواھد
کرد...
شاید سخت، شاید دردمندانه، شاید در فشار؛ اما بدون شک به درستی زندگی خواھد کرد...
می بینی که از بابت بچه ھا ھم تقریباً ھیچ نگرانی و رؤیای خاص ندارم.
رایکا، این گل کوچک، حتی اگر یتیم بشود، یتیم خوبی خواھد شد.
پس، باز می گردیم به تنھا خواھش، آن خواھش بزرگ: با جھان، شادمانه وداع می کنم، با من عزادارانه وداع مکن!

نامه های نادر ابراهیمی به همسرش نامه های هر کسی به همسرش می تواند باشد، اصل شاید نامه های هر کسی به هر کسی.
کتابم نداشتیم یا اینترنتی بخریم یا دانلود کنیم.
#‌نادر_ابراهیمی
#‌کتاب_خوب_بخوانیم
#‌حمیدرضا_واحدی