میرا نام داستان بلندی است از کریستوفر فرانک فرانسوی که توسط لیلی گلستان به فارسی ترجمه شده است.
نویسنده در این کتاب نظامی توتالیتر و پادآرمان شهر یا همان مدینه فاسده ای را به تصویر می کشد که در آن هر گونه فردیت و زندگی خصوصی حتی در خصوصی ترین جنبه های آن از جمله روابط جنسی عملا تقبیح شده است.
فرانک داستانی علمی-تخیلی و در عین حال داستانی سوررئالیستی را روایت می کند که در آن اصالت با جمع است و نه فرد.
در این جامعه فرد گویی هیچ اراده ای از خودش ندارد و کاملا وابسته است و تابع خواسته های جامعه.
کتاب میرا جامعه ای را تصویر می کند که در این جامعه همه باید به هم لبخند بزنند و اگر کسی از این کار طفره برود او را جراحی می‌کنند. سپس نقابی بر چهره‌اش می‌گذارند که قابل برداشتن نیست و بعد از مدتی جذب صورتش می‌شود و به همان حال می‌ماند. در این جامعه زوج وجود ندارد، یعنی مفهوم زوجیت معنا ندارد زندگی شراکتی است که توسط حکومت تعیین می گرد. جامعه بر فرد مقدم است و حقوق دیگر انسان‌ها محترم‌تر.

سیستم حاکم سیستمی کاملاً توتالیتر است. همه مردم چه اصلاح شدگان (آنها که دارای نقاب هستند) و چه سایرین باید برای هم داستان‌های بامزه تعریف کنند و دیگران را بخندانند. اما کسانی که داستان‌های غم‌انگیز تعریف کنند فوراً برای اصلاح و عمل فرستاده می‌شوند.

زمانی که این داستان در آن رخ می‌دهد مشخص نیست اما جغرافیای آن به خوبی ترسیم شده‌است: یک دشت بیکران که سراسر آن با قیر پوشانده شده‌است و روزهایی که هوا گرم است ابری سیاهی سطح آن را می‌پوشاند. خانه‌های داستان تماماً دیوارهای شیشه‌ای دارند و سرتاسر شهر با چراغ‌هایی روشن شده‌است چرا که بدی در تاریکی خفته‌است.
امتیازی که کتاب میرا علاوه بر روایت پرکششش دارد، فضا سازی بی نظیر و منحصر به فرد است، به گونه ای که وقتی خواننده در حال مطالعه داستان است حس می کند که خود نیز در این فضای کمونیستی قرار دارد و گویی تمامی حالات و رفتارش از سویی دیده و کنترل می شود. این در حالی است که نویسنده زبر دست تمامی این اطلاعات و حس هایی که به خواننده منتقل می شود را در حجمی کم پرداخته است، بسیار موجز اما به شدت تاثیر گذار است.
#‌میرا#‌داستان#‌جامعه#‌قرنطینه#‌ارسال_فوری #‌در_خانه_بمانیم #‌کریستوفر_فرانک #‌لیلی_گلستان #‌با_ما_همراه_باشید