|
4 سال پیش
کافه کتاب مهاجر
میرا نام داستان بلندی است از کریستوفر فرانک فرانسوی که توسط لیلی گلستان به فارسی ترجمه شده است نویسن
میرا نام داستان بلندی است از کریستوفر فرانک فرانسوی که توسط لیلی گلستان به فارسی ترجمه شده است.
نویسنده در این کتاب نظامی توتالیتر و پادآرمان شهر یا همان مدینه فاسده ای را به تصویر می کشد که در آن هر گونه فردیت و زندگی خصوصی حتی در خصوصی ترین جنبه های آن از جمله روابط جنسی عملا تقبیح شده است.
فرانک داستانی علمی-تخیلی و در عین حال داستانی سوررئالیستی را روایت می کند که در آن اصالت با جمع است و نه فرد.
در این جامعه فرد گویی هیچ اراده ای از خودش ندارد و کاملا وابسته است و تابع خواسته های جامعه.
کتاب میرا جامعه ای را تصویر می کند که در این جامعه همه باید به هم لبخند بزنند و اگر کسی از این کار طفره برود او را جراحی میکنند. سپس نقابی بر چهرهاش میگذارند که قابل برداشتن نیست و بعد از مدتی جذب صورتش میشود و به همان حال میماند. در این جامعه زوج وجود ندارد، یعنی مفهوم زوجیت معنا ندارد زندگی شراکتی است که توسط حکومت تعیین می گرد. جامعه بر فرد مقدم است و حقوق دیگر انسانها محترمتر.
سیستم حاکم سیستمی کاملاً توتالیتر است. همه مردم چه اصلاح شدگان (آنها که دارای نقاب هستند) و چه سایرین باید برای هم داستانهای بامزه تعریف کنند و دیگران را بخندانند. اما کسانی که داستانهای غمانگیز تعریف کنند فوراً برای اصلاح و عمل فرستاده میشوند.
زمانی که این داستان در آن رخ میدهد مشخص نیست اما جغرافیای آن به خوبی ترسیم شدهاست: یک دشت بیکران که سراسر آن با قیر پوشانده شدهاست و روزهایی که هوا گرم است ابری سیاهی سطح آن را میپوشاند. خانههای داستان تماماً دیوارهای شیشهای دارند و سرتاسر شهر با چراغهایی روشن شدهاست چرا که بدی در تاریکی خفتهاست.
امتیازی که کتاب میرا علاوه بر روایت پرکششش دارد، فضا سازی بی نظیر و منحصر به فرد است، به گونه ای که وقتی خواننده در حال مطالعه داستان است حس می کند که خود نیز در این فضای کمونیستی قرار دارد و گویی تمامی حالات و رفتارش از سویی دیده و کنترل می شود. این در حالی است که نویسنده زبر دست تمامی این اطلاعات و حس هایی که به خواننده منتقل می شود را در حجمی کم پرداخته است، بسیار موجز اما به شدت تاثیر گذار است.
#میرا#داستان#جامعه#قرنطینه#ارسال_فوری #در_خانه_بمانیم #کریستوفر_فرانک #لیلی_گلستان #با_ما_همراه_باشید
نویسنده در این کتاب نظامی توتالیتر و پادآرمان شهر یا همان مدینه فاسده ای را به تصویر می کشد که در آن هر گونه فردیت و زندگی خصوصی حتی در خصوصی ترین جنبه های آن از جمله روابط جنسی عملا تقبیح شده است.
فرانک داستانی علمی-تخیلی و در عین حال داستانی سوررئالیستی را روایت می کند که در آن اصالت با جمع است و نه فرد.
در این جامعه فرد گویی هیچ اراده ای از خودش ندارد و کاملا وابسته است و تابع خواسته های جامعه.
کتاب میرا جامعه ای را تصویر می کند که در این جامعه همه باید به هم لبخند بزنند و اگر کسی از این کار طفره برود او را جراحی میکنند. سپس نقابی بر چهرهاش میگذارند که قابل برداشتن نیست و بعد از مدتی جذب صورتش میشود و به همان حال میماند. در این جامعه زوج وجود ندارد، یعنی مفهوم زوجیت معنا ندارد زندگی شراکتی است که توسط حکومت تعیین می گرد. جامعه بر فرد مقدم است و حقوق دیگر انسانها محترمتر.
سیستم حاکم سیستمی کاملاً توتالیتر است. همه مردم چه اصلاح شدگان (آنها که دارای نقاب هستند) و چه سایرین باید برای هم داستانهای بامزه تعریف کنند و دیگران را بخندانند. اما کسانی که داستانهای غمانگیز تعریف کنند فوراً برای اصلاح و عمل فرستاده میشوند.
زمانی که این داستان در آن رخ میدهد مشخص نیست اما جغرافیای آن به خوبی ترسیم شدهاست: یک دشت بیکران که سراسر آن با قیر پوشانده شدهاست و روزهایی که هوا گرم است ابری سیاهی سطح آن را میپوشاند. خانههای داستان تماماً دیوارهای شیشهای دارند و سرتاسر شهر با چراغهایی روشن شدهاست چرا که بدی در تاریکی خفتهاست.
امتیازی که کتاب میرا علاوه بر روایت پرکششش دارد، فضا سازی بی نظیر و منحصر به فرد است، به گونه ای که وقتی خواننده در حال مطالعه داستان است حس می کند که خود نیز در این فضای کمونیستی قرار دارد و گویی تمامی حالات و رفتارش از سویی دیده و کنترل می شود. این در حالی است که نویسنده زبر دست تمامی این اطلاعات و حس هایی که به خواننده منتقل می شود را در حجمی کم پرداخته است، بسیار موجز اما به شدت تاثیر گذار است.
#میرا#داستان#جامعه#قرنطینه#ارسال_فوری #در_خانه_بمانیم #کریستوفر_فرانک #لیلی_گلستان #با_ما_همراه_باشید
بیشتر...
تبلیغات