|
4 سال پیش
کتاب رامین
اردک وحشی هنریک ایبسن ۱۸۲۵ ۱۹۰۶ را از پایه گذاران رئالیسم در تئاتر اروپا می دانند تئاتری که شیوۀ
#اردک_وحشی
هنریک ایبسن (۱۸۲۵-۱۹۰۶) را از پایه گذاران رئالیسم در تئاتر اروپا می دانند؛ تئاتری که شیوۀ شخصیت پردازی و نحوۀ ارائۀ زبان نمایش را به زندگی عادی شهروندان خیلی نزدیک می کند. اما این نزدیک شدن به زندگی عادی در مکتب رئالیسم چنان است که هر بازنمایی طبیعی نگارانه را نتوان کاری رئالیستی دانست. مرغابی وحشی (۱۸۸۴) نمونۀ برجستۀ یک تئاتر رئالیستی اما نوسوفوکلی است، زیرا نویسنده در آن توانسته است عقل و احساس، نماد و واقعیت روزمره، زبان روزمره و شعرگونگی آن را به تعادلی خیره کننده برساند (یعنی کاری که سوفوکل در درام یونان باستان کرد) و با این کار، از طبیعی نگاری فاصله بگیرد. ایبسن در مرغابی وحشی، به عنوان الماس تراژدی شهرنشینان که راهگشای تئاتر رئالیستی نیز هست، با تأکید بر انسان متوسط، این سه اصل را با استادی رعایت می کند. او که در جوانی در داروخانه کار می کرد و در غیبت داروساز خودش نسخه می پیچید و دارو تجویز می کرد، از تجاربش استفاده کرد و به این نتیجه رسید که در آزمایشگاه زندگی و تئاتر نیز از روش آسیب شناسی استفاده کند: برای شناخت ویروس یا قارچ ، نخست نمونه برداری می کنند، آن را کشت می دهند و سپس زیر میکروسکوپ مطالعه می کنند. همچنین از آنجا که در درام رئالیستی تأکیدی بر قهرمان یا چهرۀ اصلی نیست، مرغابی وحشی به گروهی از این آدمیان متوسط می پردازد و نمایشنامه بر محور چند شخص می چرخد. در مرغابی وحشی هیچ یک از اشخاص نمایشنامه آدم های خارق العاده ای نیستند. در این نمایشنامه، گرگیرش شبیه دکتر استوکمان در دشمن مردم است . اما اگر دکتر استوکمان آرمان خواه در پاره ای موارد خارق العاده ، یعنی انسانی ورای نمونۀ نوعی ، به نظر می آید، گرگیرش فردی منزوی، افسرده و کمیک است.
#هنریک_ایبسن
ترجمه: #منوچهر _انور
چاپ اول تابستان 1396
گالینگور کاوردار
چاپ نفیس
#نشر_کارنامه
سفارش: دایرکت
#نمایشنامه#تئاتر#ایبسن#کتابخوانی#معرفی_کتاب#کتابخوانی#کتاب_نایاب#کتاب_کمیاب#کتاب_بخوانیم
هنریک ایبسن (۱۸۲۵-۱۹۰۶) را از پایه گذاران رئالیسم در تئاتر اروپا می دانند؛ تئاتری که شیوۀ شخصیت پردازی و نحوۀ ارائۀ زبان نمایش را به زندگی عادی شهروندان خیلی نزدیک می کند. اما این نزدیک شدن به زندگی عادی در مکتب رئالیسم چنان است که هر بازنمایی طبیعی نگارانه را نتوان کاری رئالیستی دانست. مرغابی وحشی (۱۸۸۴) نمونۀ برجستۀ یک تئاتر رئالیستی اما نوسوفوکلی است، زیرا نویسنده در آن توانسته است عقل و احساس، نماد و واقعیت روزمره، زبان روزمره و شعرگونگی آن را به تعادلی خیره کننده برساند (یعنی کاری که سوفوکل در درام یونان باستان کرد) و با این کار، از طبیعی نگاری فاصله بگیرد. ایبسن در مرغابی وحشی، به عنوان الماس تراژدی شهرنشینان که راهگشای تئاتر رئالیستی نیز هست، با تأکید بر انسان متوسط، این سه اصل را با استادی رعایت می کند. او که در جوانی در داروخانه کار می کرد و در غیبت داروساز خودش نسخه می پیچید و دارو تجویز می کرد، از تجاربش استفاده کرد و به این نتیجه رسید که در آزمایشگاه زندگی و تئاتر نیز از روش آسیب شناسی استفاده کند: برای شناخت ویروس یا قارچ ، نخست نمونه برداری می کنند، آن را کشت می دهند و سپس زیر میکروسکوپ مطالعه می کنند. همچنین از آنجا که در درام رئالیستی تأکیدی بر قهرمان یا چهرۀ اصلی نیست، مرغابی وحشی به گروهی از این آدمیان متوسط می پردازد و نمایشنامه بر محور چند شخص می چرخد. در مرغابی وحشی هیچ یک از اشخاص نمایشنامه آدم های خارق العاده ای نیستند. در این نمایشنامه، گرگیرش شبیه دکتر استوکمان در دشمن مردم است . اما اگر دکتر استوکمان آرمان خواه در پاره ای موارد خارق العاده ، یعنی انسانی ورای نمونۀ نوعی ، به نظر می آید، گرگیرش فردی منزوی، افسرده و کمیک است.
#هنریک_ایبسن
ترجمه: #منوچهر _انور
چاپ اول تابستان 1396
گالینگور کاوردار
چاپ نفیس
#نشر_کارنامه
سفارش: دایرکت
#نمایشنامه#تئاتر#ایبسن#کتابخوانی#معرفی_کتاب#کتابخوانی#کتاب_نایاب#کتاب_کمیاب#کتاب_بخوانیم
بیشتر...
تبلیغات