هَملِت
شاهزاده ی دانمارک
یکی دیگر از شاهکارهای ویلیام شکسپیر که هیچ گاه کهنه و قدیمی نمی شود.
ترجمه ی ادیبانه و فاخر به آذین بر گیرایی این کتاب اثری دوچندان گذاشته است.
اگر از هر کسی به قدر شایستگی اش پذیرایی شود،کیست که از تازیانه جان به در برد؟ از آنها فراخور شرف و بزرگواری خودتان پذیرایی کنید،و هر چه شایستگی شان کمتر باشد،نیکی های تان ارج بیشتری خواهد داشت.

به راستی،چه کسی به تازیانه ها و خواری های زمانه و بیداد ستمگران و اهانت مردمِ خودبین و دلهره ی عشقِ خوار داشته و دیر جُنبیِ قانون و گستاخی دیوانیان و پاسخ ردی که شایستگانِ شکیبا از فرومایگان می شنوند تن می داد، حال آنکه می توانست خود را با خنجری برهنه آسوده سازد؟ چه کسی زیر چنین باری می رفت و عرق ریزان از زندگی توان فرسا ناله می کرد؛مگر بدان رو که هراس چیزی پس از مرگ، این سرزمین ناشناخته که هیچ مسافری دوباره از مرز آن باز نیامده است، اراده را سرگشته می دارد و موجب می شود تا بدبختی هایی را که بدان دچاریم تحمل کنیم و به سوی دیگر بلاها که چیزی از چگونگی شان نمی دانیم نگریزیم.
این جمله از زبان هملت هم برای علاقمندان سینما و تئاتر بسیار مفید فایده است: «هدف نمایش از آغاز چنین بوده و هنوز هم هست که اگر بتوان گفت آیینه ای در برابر طبیعت نگهدارد و چهره ی فضیلت و تصویر رذالت را بدان ها بنماید و به زمانه و هیأت اجتماع نشان دهد بر چه رنگ و چه رسمی است.»
اگر هدف نمایش این باشد آیا در سینما و تئاتر این سالهای ایران می توان کار در خوری نام برد؟!؟!؟ لذت خواندن یک نمایشنامه ی شاعرانه را از خود دریغ نکنیم!
#‌هملت
#‌ویلیام_شکسپیر
#‌م_الف_به_آذین
#‌نشر_دات #‌کتاب_خوب #‌معرفی_کتاب
#‌در_هر_کتابی_رازی_نهفته_است