آتش در جنگل های بلوط
همین چند هفته پیش که رفته بودم ممسنی؛ بر طبق عادت همیشگی به کوه بال سبز یا بقول لری بال سوز که پوشیده از درختان بلوط و انجیر کوهی ست هم سری زدم. جایی بسیار بکر و تماشایی از آن دست که شاعر سروده : خلوتگهی دیرنده پابرجا. اما اولین چیزی که با دیدن آن منظره زیبا به ذهنم رسید ، آتش بود! بارشهای فراوان چند سال اخیر یک پوشش گیاهی ویژه ای بوجود آورده که بلافاصله پس از زیبایی ،دود ترسناک آتش را در آن دیدم. اگرچه هنوز آتش به این قسمت از جنگل های بلوط نرسیده اما فقط معجزه می تواند آن را دور نگه دارد.
چند نکته در باب مواجهه با آتش سوزی جنگل ها به گمانم اهمیت دارد.
اول اینکه هر کسی احتمال وقوع آتش سوزی را می دهد و چیز عجیب و غریب و شوکه آوری نیست.بنابراین مسأله در پیش بینی آن نبوده بلکه تنها مواجهه با پدیده ای ست که همه می دانستند رخ خواهد داد.
دوم اینکه سالهاست فضای مجازی این امکان را برای کسانی که دغدغه های مشترکی دارند فراهم کرده تا گرد هم جمع گردند و در چنین مواقعی کاری بکنند. به جمعیت شهرهایی که آتش سوزی ها در آن اتفاق افتاده و تعداد انجمن های حامی محیط زیستش نگاه کنید تا سطح دغدغه مندی مان را متوجه شویم. با توجه به احتمال بالای وقوع آتش سوزی در این فصل از سال، ایجاد گروه و تیم های مقابله با آتش سوزی بدیهی ترین کار ممکن است. چرا ما از انجام بدیهی ترین کارها عاجز مانده ایم؟!؟ جز این است که چشم از خود بسته و به امید اینیم که دستی از آستین حکومت برآید و کاری بکند؟
سوم پرسشی است که چرا این همه نیروی نظامی و انتظامی و کارمندان بیکارِ دولتی که در اداره جات جز اتلاف انرژی کاری ندارند را برای مهار آتش سوزی بکار نمی گیرند؟!؟
اگرچه از حکومتی که جان آدمها برایش بی ارزش است چگونه میتوان انتظار داشت جان جانوران و طبیعت را با ارزش شمرد ؟!؟
من شعله های آتش را همین حالا هم در منطقه ممسنی می بینم.پیش از آنکه آه و افسوس و دریغ همیشگی مان درآید شاید بتوان کاری کرد...اگر چشم از حکومت ببندیم و به خود و اطرافمان بنگریم. مدام هم ناله های آوازی همای را به اشتراک نگذاریم که می خواند: دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید نمی آید...
توجیه توجیه توجیه... بس کنیم این بقول صادق هدایت، چسناله ها را...
#‌آتش #‌بلوط #‌زاگرس #‌ممسنی #‌خائیز #‌کهگیلویه_بویراحمد #‌گچساران #‌بوشهر #‌خوزستان