برای جناب پرستویی بزرگوار که بسیار از ایشان آموخته ام / تقریبا بیست سال پیش بود‌. چند ماهی می شد که مقابل دوربین تلویزیون رفته بودم‌. سفری داشتم به ماهشهر‌. در فرودگاه کوچک آنجا پرویز پرستویی عزیز را دیدم‌. درست روبروی من کنار نقاله چمدان ها ایستاده بود‌. گفتم اگر سلام کنم ضایع می شوم. او که من را نمی شناسد. سرم را انداختم پایین‌. فقط به عبور چمدانها نگاه می کردم. کسی روی شانه ام زد‌. برگشتم‌. پرستویی بود‌. گفت که برنامه هایم را می بیند. لبخند زد. آرزوی موفقیت کرد‌. ذوق کردم. خجالت کشیدم. یاد گرفتم.
زاد‌روزت مبارک باشد عمو پرویز بزرگ