آیا تا کنون یکی از این سوالات از ذهن شما عبور کرده است؟ چرا کودک من هنوز صحبت نمی‌کند؟ آیا فرزندم باید از کلمات بیشتری استفاده کند؟ چه کاری می‌توانم برای کمک به صحبت کردن بهتر کودکم انجام دهم؟ چرا نمی‌توانم بهتر درک کنم که فرزندم چه می‌گوید؟ آیا کودکم نیاز بهگفتار درمانیدارد؟ اگر چنین است، فرزند شما ممکن است تاخیر گفتاری یا تاخیر در زبان باز کردن داشته باشد. بسیاری از اوقات زمانی که ما از تاخیر گفتاری کودکان صحبت می‌کنیم، به تاخیر در تلفظ (گفتار) و همچنین تاخیر در مهارت‌های گفتاری عمومی (زبان) اشاره می‌کنیم. به طور معمول، کودکانی که تا 18 ماهگی کمتر از 10 کلمه و تا 2 سالگی کمتر از 80 کلمه استفاده می‌کنند را دچار تأخیر در برقراری ارتباط در نظر می‌گیریم، هرچند قانون سفت و سختی در مورد این موضوع وجود ندارد. برخی از کودکان دچار تاخیر در مهارت‌های گفتاری و مهارت‌های زبانی با بزرگتر شدن بهتر میشوند، کودکان دیگر ممکن است به گفتار درمانی یا زبان درمانی نیاز داشته باشند تا به آن‎ها در صحبت کردن کمک کند. هیچ راهی برای مشخص کردن مسیری که فرزند شما طی می‌کند، وجود ندارد، اما اگر نگران هستید، کارهای زیادی وجود دارد که می‌توانید در خانه برای کمک به فرزندتان انجام دهید.

برخی از گزینه‌های مناسب برای درمان تاخیر در گفتار و اختلالات زبانی چیست؟

مداخله برای اختلال زبان خاص کودک است و بر اساس سطح عملکرد زبان فعلی کودک، مشخصات نقاط قوت و ضعف و عملکرد در زمینه‌های مرتبط، از جمله شنوایی، سطح شناختی و مهارت‌های تولید گفتار می‌باشد. هدف کلی مداخله، تحریک رشد زبان و آموزش مهارت‌ها برای افزایش ارتباطات و دسترسی به محتوای آموزشی است. تناسب رشدی و اثربخشی بالقوه بر ارتباطات و موفقیت تحصیلی و اجتماعی باید در هنگام ایجاد اهداف درمانی در نظر گرفته شود. همانند سایر مهارت‌ها و نقاط عطف دیگر، سنی که کودکان زبان را فرا می‌گیرند و شروع به صحبت می‌کنند، ممکن است متفاوت باشد. بسیاری از کودکان قبل از اولین تولد خود با خوشحالی می‌گویند مامان و بابا، و اکثر کودکان نوپا می‌توانند تا 18 ماهگی در حدود 20 کلمه بگویند. اما اگر یک کودک 2 ساله هنوز صحبت نمی‌کند یا فقط دو کلمه را می‌گوید، چه باید کرد؟ دانستن اینکه در رشد زبان و گفتار چه چیزی عادی و چه چیزی غیر عادی است، می‌تواند به والدین کمک کند تا بدانند آیا دلیلی برای نگرانی وجود دارد یا اینکه فرزندشان طبق جدول رشد پیش می‌رود.

تاخیرهای گفتاری و زبانی چیست؟

مشکلات گفتار و زبان متفاوت هستند، اما اغلب با هم همپوشانی دارند. مثلا:

• کودک دچار تاخیر زبانی ممکن است کلمات را خوب تلفظ کند، اما تنها قادر به قرار دادن دو کلمه در کنار هم باشد.
• کودک دچار تاخیر گفتاری می‌تواند کلمات و عبارات را برای بیان منظورش استفاده کند، اما فهمیدن آن‌ها دشوار است.

کودکان چه زمانی مهارت‌های گفتاری و زبانی را فرا می‌گیرند؟

مراحل رشد گفتار و زبان برای همه کودکان یکسان نیست، اما سنی که کودکان در آن به این مهارت‌ها می‌رسند، می‌تواند بسیار متفاوت باشد. پزشکان در جریان بررسی‌های روزمره کودک بررسی می‌کنند که آیا کودکان در این سنین به نقاط عطف رشد خود رسیده اند یا خیر.

قبل از 12 ماهگی

در اولین تولد، نوزادان باید از صداهای خود برای ارتباط با محیط خود استفاده کنند. بغ بغ کردن و من من کردن مراحل اولیه پیشرفت گفتار است. در حدود 9 ماهگی، نوزادان شروع به چسباندن صداها به یکدیگر، استفاده از تن‌های مختلف آوایی و گفتن کلماتی مانند “مامان” و “بابا” (بدون درک درستی از این کلمات) می‌کنند. قبل از 12 ماهگی، نوزادان همچنین باید به صداها توجه کنند و شروع به تشخیص اسامی اشیاء معمول (شیشه شیر، پستونک و غیره) کنند. نوزادانی که به صورت ارادی نگاه می‌کنند، اما به صدا پاسخ نمی‌دهند، نشانه‌هایی از افت شنوایی را نشان می‌دهند.

12 تا 15 ماهگی

کودکان این سن باید طیف وسیعی از صداهای گفتاری (مانند پ، ب، م، د، و ن) را در گفته‌های خود داشته باشند، شروع به تقلید صداها و کلماتی که می‌شنوند بکنند، و اغلب یک یا چند کلمه (به غیر از “مامان” و “بابا”) بگویند. اسم‌هایی مانند “نی نی” و “توپ” معمولا در ابتدا گفته می‌شوند. آن‌ها همچنین باید قادر به درک و دنبال کردن دستورالعمل‌های ساده یک مرحله ای باشند (“لطفا اسباب بازی را به من بده” و غیره).

از 18 تا 24 ماهگی

اکثر (اما نه همه) کودکان نوپای می‌توانند حدود 20 کلمه را تا 18 ماهگی و 50 کلمه یا بیشتر را تا 2 سالگی بگویند. در سن 2 سالگی، کودکان شروع به ترکیب دو کلمه برای ایجاد جملات ساده می‌کنند مانند “نی نی گریه” یا “بابا بزرگه”. یک کودک 2 ساله باید قادر به شناسایی اشیاء معمول باشد (در فرد و در تصاویر)، هنگامی که از او خواسته می‌شود، به چشم‌ها، گوش‌ها یا بینی اشاره کند. و دستورات دو مرحله ای را دنبال نماید (به عنوان مثال “لطفا اسباب بازی را بردار و به من بده”).

از 2 تا 3 سالگی

والدین اغلب در گفتار فرزند خود شاهد موفقیت‌های بزرگی هستند. واژگان کودک نوپا باید افزایش یابد (کلمات زیادی که قابل به شمارش نباشید) و او باید به طور مرتب سه یا چند واژه را به صورت جمله ترکیب کند. درک او باید افزایش یابد، در سن 3 سالگی، کودک باید بفهمد که منظور از “آن را روی میز قرار بده” یا ” آن در زیر تخت قرار بده” چیست. کودکان همچنین باید رنگ‌ها را شناسایی کرده و مفاهیم توصیفی (مثلا بزرگ و کوچک) را درک کنند.

چه چیزی باعث تاخیر گفتاری و زبانی می‌شود؟

تاخیر گفتاری در یک کودک نرمال در حال رشد دیگر ممکن است به علت اختلال دهانی، مانند مشکلات زبان یا کام (سقف دهان) باشد و فرنولوم کوتاه (لایه زیر زبان) می‌تواند حرکت زبان را برای تولید گفتار محدود کند. بسیاری از کودکان دچار تاخیر گفتاری دارای مشکلات دهانی هستند. این اتفاق زمانی می‌افتد که یک مشکل در نواحی از مغز که مسئول صحبت کردن است وجود دارد و هماهنگی لب‌ها، زبان و فک برای تولید صداهای گفتاری را دشوار می‌کند. این کودکان همچنین ممکن است مشکلات حرکتی دیگری از قبیل مشکلات تغذیه ای در دهان داشته باشند. مشکلات شنوایی نیز معمولا به تاخیر در گفتار مرتبط است. به همین دلیل است که در هنگام وجود نگرانی در مورد گفتار، یک متخصص شنوایی باید شنوایی کودک را بررسی کند. کودکانی که دچار مشکلات شنوایی هستند، ممکن است در تفسیر، و همچنین درک، تقلید و استفاده از زبان مشکل داشته باشند. عفونت‌های گوش، به ویژه عفونت‌های مزمن، می‌توانند شنوایی را تحت تاثیر قرار دهند. هرچند عفونت‌های ساده گوش که درمان شده اند نباید روی گفتار تاثیر بگذارند. و، تا زمانی که شنوایی طبیعی در حداقل یک گوش وجود داشته باشد، گفتار و زبان به طور طبیعی رشد خواهد کرد.

علائم تاخیر در گفتار و زبان چیست؟

کودکی که به صدا پاسخ ندهد یا کودکی که صدا تولید نمی‌کند باید سریعا توسط پزشک بررسی شود. اما اغلب برای والدین دشوار است تشخیص دهند که آیا فرزندشان فقط به زمان طولانی تری برای رسیدن به این مرحله رشدی یا نقطه عطف گفتاری زبانی نیاز دارد یا مشکلی وجود دارد که به مراقبت پزشکی نیاز دارد. در اینجا چند مورد وجود دارد که باید مراقب آن بود. اگر فرزند شما علائم زیر را دارد، با پزشک خود تماس بگیرید:

• تا 12 ماهگی: از حرکاتی، مانند اشاره کردن یا دست تکان دادن برای بای بای کردن استفاده نمی‌کند.
• تا 18 ماهگی: برای برقراری ارتباط، اشاره کردن را به ایجاد صدا ترجیح می‌دهد.
• تا 18 ماهگی: در تقلید صداها مشکل دارد.
• تا 2 سالگی: فقط می‌تواند صحبت‌ها یا کارها را تقلید کند و کلمات یا عباراتی را به خودی خود تولید نمی‌کند.
• تا 2 سالگی: فقط صداهای یا واژگان خاصی را مکررا می‌گوید و نمی‌تواند از زبان شفاهی برای برقراری ارتباط فراتر از نیازهای آنی خود استفاده کند.
• تا 2 سالگی: نمی‌تواند جهت‌های ساده را دنبال کند.
• تا 2 سالگی: صدای دیگری دارد (مانند صدای خشن یا تو دماغی).
• درک مفاهیمی که برای سن او قابل انتظار است، دشوار می‌باشد.

والدین و مراقبان همیشگی کودک باید در حدود دو سالگی حدود نیمی از گفته‌های فرزندشان و در سه سالگی حدود سه چهارم از صحبت‌های او را بفهمند. در 4 سالگی، منظور کودک باید بیشتر درک شود، حتی توسط افرادی که کودک را نمی‌شناسند.

تاخیر گفتاری و زبانی چگونه تشخیص داده می‌شود؟

اگر شما یا پزشک تان فکر می‌کنید که کودک شما ممکن است مشکلی داشته باشد، مهم است که یک متخصص آسیب شناسی زبان گفتار او را ارزیابی کند. شما می‌توانید متخصص آسیب شناسی گفتار زبان را خودتان پیدا کنید یا از پزشک تان بخواهید که شما را به فردی ارجاع دهد. پاتولوژیست زبان گفتار، مهارت‌های گفتاری و زبانی کودک شما را در زمینه رشد کلی ارزیابی خواهد کرد. پاتولوژیست آزمون‌های استاندارد را انجام خواهد داد و به دنبال نقاط قوت و ضعف در رشد گفتار و زبان خواهد بود. پاتولوژیست گفتار زبان موارد زیر را نیز ارزیابی خواهد کرد:

• آنچه فرزند شما درک می‌کند (زبان پذیرش گفته می‌شود).
• آنچه کودک شما می‌تواند بگوید (به زبان بیان نامیده می‌شود).
• اگر فرزندتان سعی در ارتباط به شیوه‌های دیگر داشته باشد، مانند اشاره، تکان دادن سر، ژست‌های بدنی و غیره
• رشد آوایی و وضوح گفتار
• وضعیت حرکت دهان کودک (نحوه ای که دهان، زبان، کام و غیره، برای صحبت کردن، خوردن و بلعیدن با هم کار می‌کنند).

بر اساس نتایج آزمون، آسیب شناس گفتار زبان ممکن است گفتار درمانی برای کودک شما را توصیه کند.

والدین چه کاری می‌توانند انجام دهند؟

دخالت والدین بخش مهمی از کمک به کودکانی است که مشکل گفتار یا زبان دارند. چند راه برای تقویت گفتار در خانه عبارتند از:

• وقت زیادی را برای ارتباط برقرار کردن با فرزندتان سپری کنید. حتی در دوران کودکی، صحبت کنید، آواز بخوانید و تقلید از صداها و حرکات را در او تشویق کنید.
• برای کودک خود کتاب بخوانید. وقتی کودک شما نوزاد است، شروع به خواندن کنید. به دنبال کتاب‌های راحت یا مقوایی یا کتاب‌های تصویری مناسب برای کودکان باشید که باعث تشویق کودکان به نگاه کردن در حین نام بردن تصاویر می‌شوند. سعی کنید با یک کتاب کلاسیک شروع کنید (مانند پت خرگوش کوچولو، که در آن فرزند شما حرکات پت را تقلید می‌کند) یا کتاب‌های دارای بافتی که کودکان می‌توانند لمس کنند. سپس، اجازه دهید کودک شما به تصاویر قابل شناسایی اشاره کند و سعی کند آن‌ها را نام ببرد. سپس به سراغ شعرهای مهد کودک بروید که جذابیت ریتمیک دارند. بعد از آن از کتاب‌های قابل پیش بینی (مانند خرس قهوه ای، خرس قهوه‌ای، چه می‌بینید؟) استفاده کنید که به کودکان اجازه می‌دهد پیش بینی کنند که چه اتفاقی می‌افتد. حتی ممکن است کودک شما شروع به حفظ کردن داستان‌های مورد علاقه اش بکند.
• از شرایط روزمره استفاده کنید. برای تقویت گفتار و زبان کودک خود، در طول روز از موقعیت‌ها استفاده کنید. به عنوان مثال، نام غذاها در فروشگاه مواد غذایی بگویید، توضیح دهید وقتی که غذا می‌پزید و یا اتاق را تمیز می‌کنید، چه کاری انجام می‌دهید، به اشیای اطراف خانه اشاره کنید، و در هنگام رانندگی، به صداهایی که می‌شنوید اشاره کنید. سوالاتی بپرسید و پاسخ‌های فرزندتان را تأیید کنید (حتی زمانی که فهم آن‌ها دشوار است). همه چیز را ساده بگیرید، اما از صحبت کردن بچگانه اجتناب کنید.

راه‌هایی که آسیب شناس گفتار زبان می‌تواند به کودک شما کمک کند

پاتولوژیست زبان گفتار (SLP) به نام‌های مختلفی شناخته می‌شود، افراد اغلب به عنوان گفتار درمانگر به این متخصصان مراجعه می‌کنند. آن‌ها با کودکان دچار انواع تاخیرها و اختلالات از تاخیرهای گفتاری خفیف تا اختلالات پیچیده تر مانند اوتیسم، سندرم داون، اختلالات شنوایی،اختلالات گفتاریحرکتی و دیگر تاخیرهای رشد کار می‌کنند. SLP ‌ها، که فرم مختصر عنوان شغلی آن‌هاست، متخصصانی هستند که به کودک شما در گفتار، صحبت کردن و برقراری ارتباط کمک می‌کنند. با این حال ممکن است شگفت زده شوید که این حوزه پاتولوژی زبان گفتار چقدر گسترده است و SLP ‌ها در چندین مهارت آموزش دیده‌اند تا آن‌ها را در کودکان کم سن و سال ایجاد و گسترش دهند.

مهارت‌های گفتار و تلفظ یا قابلیت فهم گفتار

تلفظ یا طرز گفتار، توانایی فیزیکی برای حرکت زبان، لب‌ها، فک و کام (که به اندام تولید صدا یا واجگر شناخته می‌شوند) برای تولید صداهای گفتاری فردی است که ما واج (آوا) می‌نامیم. به عنوان مثال، برای تلفظ صدای / ب / ، لازم است عمل دم انجام دهیم، و پس از آن در حالی که بازدم انجام می‌دهیم صدای خود را رها کنیم، لب‌های کمی جمع شده را روی هم گذاشته تا جریان هوا را متوقف و یکباره افزایش دهیم، و پس از جریان هوا را با جدا کردن لب‌ها آزاد کنیم .

مهارت‌های رسایی زبان

رسایی زبان پس از آن، اشاره به این دارد که فرزند شما چه می‌گوید. پاتولوژیست‌های زبان-گفتار می‌توانند به کودک شما کمک کنند کلمات جدید و نحوه قرار دادن آن‌ها در کنار یکدیگر برای تشکیل عبارات و جملات (معناشناسی و علم نحو) را آموزش دهند تا کودک شما بتواند با شما و دیگران ارتباط برقرار کند.

زبان شنوایی یا مهارت‌های گوش دادن

زبان پذیرا، به توانایی کودک شما برای گوش دادن و درک زبان اشاره دارد. اغلب، کودکان کوچک دارای مهارت‌های زبان پذیرا (چیزی که درک می‌کنند) بیشتر نسبت به مهارت‌های رسایی زبان (چیزی که می‌توانند بگویند) هستند. یکSLP می‌تواند تا به کودک شما واژگان جدید و چگونگی استفاده از این دانش را آموزش دهد تا مسیرها را دنبال کند، سوالات را پاسخ دهد و در گفتگوهای ساده با دیگران شرکت کنند.

روانی گفتار یا لکنت زبان

لکنت زبان یک اختلال ارتباطی است که روی روانی گفتار اثر می‌گذارد. این مشکل با گسستگی در جریان صحبت کردن شناخته می‌شود که لکنت زبان به اشاره دارد و معمولا در دوران کودکی آغاز می‌شود. هر فردی لکنت را در گفتار خود تجربه می‌کند. برخی از انواع لکنت کاملا طبیعی هستند، اما داشتن لکنت بسیار بیش از حد می‌تواند به طور قابل توجهی بر توانایی فرد برای برقراری ارتباط اثر بگذارد. SLPها می‌توانند روش‌هایی را در مورد چگونگی کنترل این رفتار به فرزندتان آموزش دهند و بدین ترتیب روانی گفتار و قابل فهم بودن را افزایش دهند.

صدا و تشدید یا طنین صدا

اختلالات صوتی به اختلالاتی اشاره دارند که بر لایه‌های آوایی که اجازه داشتن صدا را به ما می‌دهند، تاثیر می‌گذارد. این اختلالات می‌توانند شامل فلج طناب صوتی، وجود گره یا پولیپ روی لایه‌های صوتی و سایر اختلالاتی باشد که می‌تواند موجب گرفتگی صدا یا خفگی صدا (از دست دادن صدا) شود. رزونانس به کیفیت صدا اشاره دارد که توسط تعادل صدای لرزش صدا در حفره دهان، بینی و حفره حلق در طول صحبت کردن، تعیین می‌شود. اگر یک انسداد در یکی از این حفره‌ها وجود داشته باشد، رزونانس غیر طبیعی ممکن است رخ دهد، که باعث ایجاد هیپونازالیتی یا رزونانس تنگنا شود، و یا اگر اختلال حلقی (VDD) وجود داشته باشد، موجب‌هایپرنازالیتی و یا ترشح از بینی می‌شود.

زبان اجتماعی یا عملی

زبان اجتماعی یا عملگرا به نحوه‌ای که فرد از زبان برای برقراری ارتباط استفاده می‌کند، اشاره دارد و شامل سه مهارت ارتباطی اصلی است: استفاده از زبان برای برقراری ارتباط از طریق روش‌های مختلف (مانند سلام و احوال با دیگران، درخواست کردن، اعتراض کردن، سوال پرسیدن برای کسب اطلاعات و غیره)، تغییر زبان با توجه به افراد یا محلی که از آن استفاده می‌شود (یعنی ما با یک کودک متفاوت از شیوه ای که با بزرگسالان صحبت می‌کنیم، سخن می‌گوییم؛ در داخل و خارج از خانه متفاوت حرف می‌زنیم)، و دنبال کردن قوانین مکالمه (گرفتن نوبت در مکالمه، ماندن روی موضوع، استفاده و درک نشانه‌های کلامی و غیر کلامی و غیره).

مهارت‌های ارتباطی شناختی

اختلالات شناختی ارتباطی به مشکل در فرآیندهای شناختی شامل توجه، حافظه، استدلال انتزاعی، آگاهی و عملکرد اجرایی (نظارت بر خود، برنامه ریزی و حل مساله) اشاره دارد. این‌ها می‌توانند در محیط ایجاد شوند (به این معنی که کودک با این نقایص متولد می‌شود) یا می‌تواند به علت آسیب مغزی، سکته مغزی یا بیماری‌های دژنراتیو به وجود آید. SLPها می‌توانند با فرزند شما برای کمک به ایجاد این مهارت‌ها و یا آموزش روش‌های جبرانی به کودک برای کمک به آن‌ها در حل این کمبودها کمک کنند.

ارتباط افزاینده یا متناوب (AAC)

ارتباطات جمعی و جایگزین، به سادگی به AAC شناخته می‌شود، و به تمام انواع ارتباطات (به غیر از گفتار شفاهی) اشاره دارد که برای ابراز افکار، نیازها، خواسته‌ها و ایده‌ها استفاده می‌شود. هنگامی که SLPها با کودکان کار می‌کنند، هدف اول ما همیشه ارتباط است. گاهی اوقات یک کودک ممکن است چنان تاخیر یا اختلال شدید داشته باشد، که گفتار شفاهی معمول امکان پذیر یا عملی نباشد. در این شرایط SLP ممکن است با یک کودک و خانواده اش به گونه ای تمرین کار کند که به یک سیستم AAC برای استفاده جایگزین یا موازی برسد.

آموزش و قدرت مند سازی شما در مورد چگونگی کمک کردن بهتر به کودکتان

به سادگی، بهترین چیزی که SLP می‌تواند برای فرزندتان انجام دهد، این است که به شما آموزش دهد و توانایی شما در نحوه کمک بهتر به فرزندتان کمک کند. پاتولوژیست زبان گفتار ممکن است یک ساعت یا یک هفته با فرزندتان سپری کند، اما شما ساعت‌ها و هفته‌ها با کودکتان در ارتباط هستید. شما کودک خود را بیدار می‌کنید، او را برای روز خود آماده می‌کنید، برای او کتاب می‌خوانید، با او صحبت می‌کنید، او را حمام می‌کنید و او را در شب می‌خوابانید. در طول این روال روزمره است که کودک شما بیشتر یاد می‌گیرد و بیشترین فرصت را برای برقراری ارتباط پیدا می‌کند.

“کپی فقط با ذکر منبع و لینک بلامانع است”