چرا وقتی دعوا می کنیم صدایمان را بلند می کنیم و شروع به داد زدن بر سر مردم می کنیم؟ آیا شما از آن دسته افرادی هستید که به طور خودکار صدای خود را بلند می کنید تا بتوانید موقعیتی ایجاد کنید که در آن گوینده غالب شوید؟ اگر چنین است، ممکن است به توانایی خود برای برقراری ارتباط بهتر و همکاری ایمن آسیب وارد کنید.

فریاد زدن زمانی اتفاق می افتد که با چکش به انگشت شست خود ضربه می زنیم یازمانی که می ترسیمیا زمانی که هیجان زده هستیم. اگرچه اغلبفریاد زدن نشانه پرخاشگری است. بلند کردن صدای ما استرس و تنش ایجاد می کند که اغلب به مشاجره تبدیل می شود. قلدر را فردی تصور کنید که بر سر دیگران فریاد می زند یا فریاد می زند تا بر اعمال آنها مسلط شود. هر چه صدا بلندتر باشد، شدت عصبانیت ایجاد شده بیشتر می شود که می تواند به سرعت منجر به درگیری فیزیکی شود.

احساسی که در صدای ما منتقل می‌شود تأثیر بیشتری می‌گذارد و بیشتر از کلماتی که واقعاً گفته می‌شود به خاطر می‌ماند. به همین دلیل است که ما همیشه نمی‌توانیم دقیقاً کلمات گفته شده را به خاطر بیاوریم، اما به وضوح احساس خود را به یاد بیاوریم. لحن (بلندی، حجم و وضوح آن) همگی با هم ترکیب می شوند تا سرنخ هایی را در مورد نحوه تفسیر پیام به شنونده ارائه دهند و حال و هوای ما و معنای بیان ما را منتقل کنند.

فریاد زدن یا بلند کردن صدایمان می تواند روشی برای کنترل موقعیت و تسلط بر شخص دیگر باشد. ما صدایمان را بلند می کنیم تا طرف مقابل را وادار به تسلیم کنیم تا به آنچه می گوییم گوش دهد. این به نوبه خود به آنها می گوید که آنچه ما می خواهیم را رعایت کنند وگرنه عواقب تنبیهی در پی خواهد داشت.

برای بسیاری، فریاد زدن استفاده از زور را توجیه می کند، زیرا آنها به حمله لفظی با نیروی فیزیکی در تلاش برای جلوگیری از رفتار تهدید آمیز شخص دیگر پاسخ می دهند. بنابراین، مهم است که صدای خود را به میزانی تنظیم کنیم که به معنای رفتارهای پرخاشگرانه یا تسلط بر طرف مقابل نباشد.

قدیسی که روزی برای حمام از رودخانه بازدید می کرد، گروهی از اعضای خانواده ای را در کنار ساحل دید که با عصبانیت بر سر یکدیگر فریاد می زدند. رو به شاگردانش کرد و لبخند زد و پرسید: "چرا افراد خشمگین بر سر یکدیگر فریاد می زنند؟"

شاگردان اندکی فکر کردند، سپس یکی از آنها گفت: چون آرامش خود را از دست می دهیم، فریاد می زنیم.

اما چرا باید فریاد بزنی وقتی طرف مقابلت است؟ شما می توانید آنچه را که برای گفتن دارید به آرامی به او بگویید.

شاگردان پاسخ های دیگری دادند اما هیچ کدام از جواب ها راضی کننده نبود.

سرانجام قدیس توضیح داد:

وقتی دو نفر از دست هم عصبانی می‌شوند، قلب‌هایشان خیلی فاصله می‌گیرد. برای طی کردن این فاصله، آنها باید فریاد بزنند تا بتوانند صدای یکدیگر را بشنوند. هرچه عصبانی‌تر باشند، قوی‌تر باید فریاد بزنند تا همدیگر را بشنوند تا آن فاصله طولانی را طی کنند.

وقتی دو نفر عاشق هم می شوند چه اتفاقی می افتد؟ آنها بر سر هم داد نمی زنند بلکه آهسته صحبت می کنند، زیرا قلبشان بسیار به هم نزدیک است. فاصله بین آنها یا وجود ندارد یا بسیار کم است...

قدیس ادامه داد: وقتی آنها همدیگر را بیشتر دوست داشته باشند، چه اتفاقی می افتد؟ آنها حرف نمی زنند، فقط زمزمه می کنند و در عشقشان بیشتر به هم نزدیک می شوند. در نهایت آنها حتی نیازی به زمزمه ندارند، آنها فقط به یکدیگر نگاه می کنند و بس. وقتی دو نفر همدیگر را دوست دارند، اینقدر به هم نزدیک می شوند.

او به شاگردانش نگاه کرد و گفت:

پس وقتی دعوا می کنید نگذارید دل هایتان از هم دور شود، حرف هایی نزنید که از هم فاصله می گیرند وگرنه روزی می رسد که فاصله آنقدر زیاد می شود که راه بازگشت را پیدا نمی کنید.

فریاد زدن یا فریاد زدن در هنگام عصبانیت چیزی است که همه در طول زندگی خود تجربه می کنند. برخی از افراد به طور مرتب این کار را انجام می دهند، اما همه ما در مقطعی از زندگی مقصر این کار هستیم.

اکثر مردم فریاد می زنند زیرا این مکانیسم مقابله ای آنها در هنگام عصبانیت است و خشم خود را اینگونه تخلیه می کنند.

اگر می خواهیم زندگی سالم و شادی داشته باشیم، باید یاد بگیریم که عصبانیت و فریاد خود را کنترل کنیم.

چگونه هنگام عصبانیت فریاد زدن را متوقف کنیم؟

1- وقتی متوجه شدید که فریاد می زنید، وسط جمله را متوقف کنید.

لحظه ای که صدای بلند کردن خود را می شنوید، مکث کنید. حتی جمله ات را تمام نکن با خود فکر کنید، "من می خواهم چه بگویم؟ و بهترین راه برای گفتن چیست؟»

وقتی پر از خشم یا عصبانیت هستیم، تمایل داریم هر چه به ذهنمان می رسد را بدون فکر کردن به عواقب آن بگوییم.

یاد بگیرید که قبل یا زمانی که شروع به فریاد زدن می کنید جلوی خود را بگیرید تا مانع از گفتن چیزی شوید که پشیمانتان کند یا روابطتان را به خطر بیندازد.

2- عمیق نفس بکشید تا خشم خود را کاهش دهید.

وقتی نسبت به کسی یا موقعیتی احساس عصبانیت می کنیم، ممکن است احساس کنیم که چگونه بدن ما شروع به فعال شدن و پر شدن از خشم می کند.

مکث کنید، به اطراف نگاه کنید و یک نفس عمیق بکشید، این باعث آرامش می شود و واکنش فیزیکی نسبت به آنچه اتفاق می افتد را کاهش می دهد.

نکته کلیدی در اینجا این است که برای چند ثانیه (یعنی 3 ثانیه) به آرامی از طریق بینی نفس بکشید، آن را نگه دارید و سپس آن را برای چند ثانیه دیگر (یعنی 3 ثانیه) از دهان خود رها کنید.

به نفس کشیدن ادامه دهید تا زمانی که احساس آرامش بیشتری کنید و تنش از بین برود.

شمردن در حین نفس کشیدن ممکن است به دور کردن ذهن شما از موقعیت کمک کند و به شما امکان می دهد به جای تغذیه خشم، روی چیز دیگری تمرکز کنید.

شما می توانید انتخاب کنید که با صدای بلند بشمارید (یعنی از 1 تا 10 یا 10 به 1 بشمارید) یا برای خودتان، به شما این امکان را می دهد که بر احساسات خود کنترل داشته باشید.

3- قدم بزنید

می‌توانید با پیاده‌روی چند دقیقه‌ای خشم خود را کنترل و جلوی فریاد زدنتان را بگیرید. ایده اینجا این است که از موقعیت فرار نکنید، بلکه بگذارید طرف مقابل بداند چه احساسی دارید و چرا به چند دقیقه نیاز دارید تا خود را آرام کنید.

مطمئن باشید که برای گفتگوی مناسب برمی گردید.

می توانید چیزی مانند "من به یک دقیقه برای فکر کردن و آرامش نیاز دارم، اما به زودی این بحث را از سر خواهیم گرفت." را بگویید.

اگر چیزی آزاردهنده گفته اید، پس از بازگشت حتما عذرخواهی کنید.

می توانید با سرعتی سریع قدم بزنید و سعی کنید روی حرکت، پاها و پمپاژ قلب خود تمرکز کنید. در حالی که این کار را انجام می دهید به نفس های عمیق ادامه دهید.

4- توجه کنید که چه چیزی شما را تحریک می کند

این مرحله، ممکن است با آنچه شما را تحریک یا عصبانی می‌کند، کاملاً آشنا باشید. با این حال، ممکن است حواسمان نباشد یا هیچ تلاشی برای رسیدگی به موقعیت انجام ندهیم تا ناامیدی و عصبانیت کنترل شود.

چه این فرزند شما باشد که به شما گوش نمی دهد (برای بار سوم یا چهارم) یا شریک زندگی شما چیزی را که قبلاً در مورد آن صحبت کرده اید تکرار می کند، مهم است که به احساس خود در هنگام وقوع این موارد توجه کنید و یاد بگیرید که چگونه به آنها رسیدگی کنید.