رسول اللّه‏ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم

- في وَصِيَّتِهِ لِعَلِيٍّ عليه‏السلام: يا عَلِيُّ ، لا تُجامِعِ امرَأَتَكَ في أوَّلِ الشَّهرِ ووَسَطِهِ وآخِرِهِ ؛ فَإِنَّ الجُنونَ وَالجُذامَ وَالخَبَلَ لَيُسرِ عُ إلَيها وإلى وَلَدِها .
يا عَلِيُّ ، لا تُجامِعِ امرَأَتَكَ بَعدَ الظُّهرِ ؛ فَإِنَّهُ إن قُضِيَ بَينَكُما وَلَدٌ في ذلِكَ الوَقتِ يَكونُ أحوَلَ ، وَالشَّيطانُ يَفرَحُ بِالحَوَلِ فِي الإِنسانِ .
يا عَلِيُّ ، لا تَتَكَلَّم عِندَ الجِماعِ ؛ فَإِنَّهُ إن قُضِيَ بَينَكُما وَلَدٌ لا يُؤمَنُ أن يَكونَ أخرَسَ ، ولا يَنظُرَنَّ أحَدٌ إلى فَرجِ امرَأَتِهِ ، وَليَغُضَّ بَصَرَهُ عِندَ الجِماعِ ، فَإِنَّ النَّظَرَ إلَى الفَرجِ يورِثُ العَمى فِي الوَلَدِ .
يا عَلِيُّ ، لا تُجامِعِ امرَأَتَكَ بِشَهوَةِ امرَأَةِ غَيرِكَ ؛ فَإِنَّي أخشى إن قُضِيَ بَينَكُما وَلَدٌ أن يَكونَ مُخَنَّثا ، أو مُؤَنَّثاً مُخَبَّلاً .
يا عَلِيُّ ، مَن كانَ جُنُبا فِي الفِراشِ مَعَ امرَأَتِهِ فَلا يَقرَاَالقُرآنَ ، فَإِنّي أخشى أن تَنزِلَ عَلَيهِما نارٌ مِنَ السَّماءِ فَتُحرِقَهُما .
يا عَلِيُّ ، لا تُجامِعِ امرَأَتَكَ إلاّ ومَعَكَ خِرقَةٌ ومَعَ أهلِكَ خِرقَةٌ ولا تَمسَحا بِخِرقَةٍ واحِدَةٍ فَتَقَعَ الشَّهوَةُ عَلَى الشَّهوَةِ ؛ فَإِنَّ ذلِكَ يُعَقِّبُ العَداوَةَ بَينَكُما ، ثُمَّ يُؤَدّيكُما إلَى الفُرقَةِ وَالطَّلاقِ .
يا عَلِيُّ ، لا تُجامِعِ امرَأَتَكَ مِن قِيامٍ ؛ فَإِنَّ ذلِكَ مِن فِعلِ الحَميرِ ، فَإِن قُضِيَ بَينَكُما وَلَدٌ كانَ بَوّالاً فِي الفِراش كَالحَميرِ البَوّالَةِ في كُلِّ مَكانٍ .
يا عَلِيُّ ، لا تُجامِعِ امرَأَتَكَ في لَيلَةِ الأَضحى ؛ فَإِنَّهُ إن قُضِيَ بَينَكُما وَلَدٌ يَكونُ لَهُ سِتُّ أصابِعَ ، أو أربَعُ أصابِعَ .
يا عَلِيُّ ، لا تُجامِعِ امرَأَتَكَ تَحتَ شَجَرَةٍ مُثمِرَةٍ ؛ فَإِنَّهُ إن قُضِيَ بَينَكُما وَلَدٌ يَكونُ جَلاّداً قَتّالاً ، أو عَريفاً .
يا عَلِيُّ ، لا تُجامِعِ امرَأَتَكَ في وَجهِ الشَّمسِ وتَلَألـُئِها إلاّ أن تُرخِيَ سِترا فَيَستُرَكُما ؛ فَإِنَّهُ أن قُضِيَ بَينَكُما وَلَدٌ لا يَزالُ في بُؤسٍ وفَقرٍ حَتّى يَموتَ .
يا عَلِيُّ ، لا تُجامِعِ امرَأَتَكَ بَينَ الأَذانِ وَالإِقامَةِ ؛ فَإِنَّهُ إن قُضِيَ بَينَكُما وَلَدٌ يَكونُ حَريصاً عَلى إهراقِ الدِّماءِ .
يا عَلِيُّ : إذا حَمَلَتِ امرَأَتُكَ فَلا تُجامِعها إلاّ وأنتَ عَلى وُضوءٍ ؛ فَإِنَّهُ إن قُضِيَ بَينَكُما وَلَدٌ يَكونُ أعمَى القَلبِ بَخيلَ اليَدِ .
يا عَلِيُّ ، لا تُجامِع أهلَكَ فِي النِّصفِ مِن شَعبانَ ؛ فَإِنَّهُ إن قُضِيَ بَينَكُما وَلَدٌ يَكونُ مَشؤوماً ذا شَأمَةٍ في وَجهِهِ .
يا عَلِيُّ ، لا تُجامِع أهلَكَ في آخِرِ دَرَجَةٍ مِنهُ إذا بَقِيَ يَومانِ ؛ فَإِنَّهُ إن قُضِيَ بَينَكُما وَلَدٌ يَكونُ عَشّارا ، أو عَونا لِلظّالِمينَ ويَكونُ هَلاكُ فِئامٍ مِنَ النّاسِ عَلى يَدَيهِ .
يا عَلِيُّ ، لا تُجامِع أهلَكَ عَلى سُقوفِ البُنيانِ ؛ فَإِنَّهُ إن قُضِيَ بَينَكُما وَلَدٌ يَكونُ مُنافِقاً مُرائِياً مُبتَدِعا .
يا عَلِيُّ ، إذا خَرَجتَ في سَفَرٍ فَلا تُجامِع أهلَكَ مِن تِلكَ اللَّيلَةِ فَإِنَّهُ إن قُضِيَ بَينَكُما وَلَدٌ يُنفِقُ مالَهُ في غَيرِ حَقٍّ ، وقَرَأَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم : « إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُواْ إِخْوَ نَ الشَّيَـطِينِ » .
يا عَلِيُّ ، لا تُجامِع أهلَكَ إذا خَرَجتَ إلى سَفَرٍ مَسيرَةَ ثَلاثَةِ أيّامٍ ولَياليهِنَّ ؛ فَإِنَّهُ إن قُضِيَ بَينَكُما وَلَدٌ يَكونُ عَونا لِكُلِّ ظالِمٍ عَلَيكَ . . .
يا عَلِيُّ ، لا تُجامِع أهلَكَ في أوَّلِ ساعَةٍ مِنَ اللَّيلِ ؛ فَإِنَّهُ إن قُضِيَ بَينَكُما وَلَدٌ لا يُؤمَنُ أن يَكونَ ساحِرا مُؤثِرا لِلدُّنيا عَلَى الآخِرَةِ .

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم

- در سفارش به امام على عليه‏السلام: اى على! در آغاز ، ميان و پايان ماه با همسرت نزديكى مكن ، كه ديوانگى ، جذام و تباهْ‏مغزى ، بسيار زود به سراغ وى و فرزندش مى‏آيد .
اى على! بعد از ظهر با همسرت نزديكى مكن ؛ چرا كه اگر در آن هنگام ، ميانتان فرزندى تقدير شود ، كژْ چشم خواهد بود و شيطان ، از كژْ چشمى انسان ، شادمان مى‏شود .
اى على! به هنگام آميزش ، سخن مگوى ؛ چرا كه اگر ميانتان فرزندى تقدير شود ، اطمينانى نيست كه لال نباشد . هم مبادا كسى از شما بر شرمگاه زن خويش بنگرد ؛ بلكه بايد به هنگام آميزش ، ديده فرو هِلَد ؛ چرا كه نگريستن به شرمگاه ، كورى را در فرزند بر جاى مى‏نهد .
اى على! با هوس به زنى غيرِ همسر خود ، با زن خويش آميزش مكن ؛ زيرا از اين بيم دارم كه اگر برايتان فرزندى تقدير شود ، زنْ‏صفت ، يا ماده و تباهْ مغز باشد .
اى على! هر كس جنب با همسر خويش در بستر باشد ، نبايد قرآن بخواند ؛ چه ، از اين بيم دارم كه از آسمان ، آتشى بر آنها فرود آيد و آنان را بسوزا نَد .
اى على! با همسرت آميزش مكن ، مگر آن كه هر كدامتان دستمالى داشته باشيد . خود را با پارچه‏اى مشترك ، پاك نكنيد كه شهوت بر شهوت واقع مى‏شود و اين كار ، دشمنى ميان شما را در پى مى‏آورد و كارتان را به جدايى و طلاق مى‏كشانَد .
اى على! ايستاده با همسرت نزديكى مكن ؛ چرا كه اين كار ، كارِ خران است ؛ و اگر ميانتان فرزندى تقدير شود ، ادرار كننده در بستر باشد ، چنان كه خران در هر مكانى پيشاب مى‏ريزند .
اى على! در شب عيد قربان با همسرت نزديكى مكن ؛ زيرا اگر ميانتان فرزندى تقدير شود ، شش انگشت يا چهار انگشت خواهد داشت .
اى على! در زير درختى ميوه‏دِه با همسرت آميزش مكن ؛ چرا كه اگر ميانتان فرزندى تقدير شود ، جلاّد ، قاتل يا عريف خواهد بود .
اى على! در زير نور خورشيد و تابش آن با همسرت نزديكى مكن ، مگر اين كه پرده‏اى آويخته باشى كه شما را مى‏پوشاند ؛ چرا كه اگر ميانتان فرزندى تقدير شود تا پايان عمر در تيره‏بختى و تهى‏دستى خواهد بود .
اى على! ميان اذان و اقامه با همسرت نزديكى مكن ؛ زيرا اگر ميانتان فرزندى تقدير شود ، به خونريزى علاقه‏مند خواهد بود .
اى على! اگر همسرت باردار شد ، با او آميزش مكن ، مگر آن كه با وضو باشى ؛ زيرا اگر ميانتان فرزندى تقدير شود ، كورْدل و ناخنْ‏خشك خواهد بود .
اى على! در نيمه شعبان با همسرت نزديكى مكن ، زيرا اگر ميانتان فرزندى تقدير شود ، بدْشگون خواهد بود و نشانى سياه بر چهره خواهد داشت .
اى على! با همسرت در آخرين روزهاى پاكى و در حالى كه تنها دو روز از او مانده باشد ، نزديكى مكن ؛ چرا كه اگر ميانتان فرزندى تقدير شود ، عشّار يا ياورِ ستمگران خواهد بود و توده‏هايى از مردم به دست او به كام مرگ خواهند رفت .
اى على! بر پشتِ بام خانه با همسرت نزديكى مكن ؛ چرا كه اگر ميانتان فرزندى تقدير شود ، منافق ، رياكار و بدعت‏گذار خواهد بود .
اى على! چون آهنگ سفر كردى ، آن شب با همسرت نزديكى مكن ؛ چرا كه اگر ميانتان فرزندى تقدير شود ، دارايى خويش را در غير حق خرج خواهد كرد . (آن‏گاه ، پيامبر صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم اين آيه را خواند :) «ولخرج‏ها، برادران شياطين‏اند» .
اى على! چون روانه سفرى شدى ، تا مسافت سه شبانه روز ره پيمودن ، با همسرت نزديكى مكن ؛ چرا كه اگر ميانتان فرزندى تقدير شود ، يار هر ستمگرى خواهد بود كه بخواهد به تو ستمى برساند .
اى على! در نخستين ساعت شب ، با همسرت نزديكى مكن ؛ چرا كه اگر ميانتان فرزندى تقدير شود ، اطمينانى نيست كه ساحر و از آنان كه دنيا را بر آخرت بر مى‏گزيند ، نباشد .

الإسراء : 27 .كتاب من لا يحضره الفقيه ، جلد 3 ، صفحه 552 ، حديث 4899 ، علل الشرائع ، صفحه 515 ، حديث 5 ، الاختصاص ، صفحه 132 ، مكارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 456 ، حديث 1552 كلّها عن أبي سعيد الخدري ، بحار الأنوار ، جلد 103 ، صفحه 281 ، حديث 1 ، دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 604 شيخ صدوق رحمه‏الله مى‏گويد: مقصود از اين نهى، خواندن سوره‏هاى داراى سجده واجب است، نه غير آن.عريف ، به معانى مختلفى آمده است ، از جمله : كارگزار قوم ، و آن كه پايين‏تر از رئيس است و يا رئيس قوم . به‏هرحال ، اين واژه در عصر صدور روايت ، منصبى دولتى بوده كه مذموم شمرده شده است و در روايتى آمده است : «العرفاء فى النار» (ر. ك: لغت‏نامه دهخدا) .امورى كه در اين روايت به‏عنوان حكمتِ نهى از آميزش جنسى در اوقات ياد شده ، آمده ، به‏نحو اقتضاست ، نه علّت تامّه تا موجب شبهه جبر گردد . همچنين است آنچه كه در روايات بعدى ، درباره زمان مناسب آميزش جنسى مى‏آيد .

منبع:http://www.hadithcity.com/