سقوط آزاد اروپا در معادلات جهان ایسنا

به گزارش ایسنا، وقتی «مارک روته» دبیرکل پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) - برزرگ‌ترین ائتلاف نظامی جهان- «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا را در نشست پیشین ناتو در ژوئن «بابا» صدا می‌زند، فکر کردن به این که پایان راه برای استقلال عملی و البته شرافت اعضای زیر دست این ائتلاف فرا رسیده، قابل درک‌تر خواهد بود.

نشریه فارن پالسی در یادداشتی در این باره نوشت: این چاپلوسی مارک روته در برابر دونالد ترامپ شاید گویاترین لحظه در واگذاری قدرت اروپا باشد. در سال اول دور دوم ریاست‌جمهوری ترامپ شاید لحظات زیادی باشد که قادر به رقابت با آن لحظه در ژوئن باشد- زمانی که اعضای اروپایی ناتو نگران بودند بدون «بمباران عشق»، آمریکا ممکن است از کنترل خارج شده و این ائتلاف را رها کند که نزدیک به هشت دهه غرب را در امان نگه داشته است.

فارن پالسی با مطرح کردن این پرسش که «آیا پشت این تملق‌گویی اتفاق بیشتری در جریان است؟» نوشت: رخدادهای اخیر در غرب آسیا نشان می‌دهد که این طور است و تنزل جایگاه اروپا واقعیت دارد.

در ادامه این مطلب با اشاره به رفتار تحقیرآمیز ترامپ با رهبران جهانی در نشست صلح در خاورمیانه ۲۰۲۵  در شرم‌الشیخ، از جمله «زیبا» توصیف کردن «جورجیا ملونی» نخست‌وزیر ایتالیا، دعوت از «کر استامر» برای آمدن پشت جایگاه سخنرانی و سپس روی گرداندن از او و شیوه دست دادن او با «امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهور فرانسه و لحن صحبت کردن با او که شبیه به مچ‌اندازی و اظهاراتی تهدیدآمیز بود، نوشت: «اگر بخواهیم اظهارات ترامپ را در بهترین حالت تفسیر کنیم، شاید بتوان آن را یک‌خطی‌های محبت‌آمیز  دانست. در هر حال، این رفتار ترامپ نشان داد که ترامپ هر چه بخواهد را به دست می‌آورد.

استارمر، ماکرون و شولتس اگرچه نه به طور علنی، بلکه در خلوت تایید می‌کنند که احتمالا بیشتر از رهبران قدرت‌های غرب آسیا، از جمله عربستان سعودی، قطر و ترکیه لطف یا توجه کاخ سفید شامل حالشان نخواهد شد.»

تضاد سیاست‌گذاری کلان اروپا با رویکرد معامله‌محور ترامپ

در ادامه این مطلب آمده است: «در این عصر معامله‌گرایی، ترامپ فقط در سیاست خارجی به دنبال روحیه‌های همسو نیست. "ماتیاس دوپنفر" رئیس و مدیرعامل اکسل اشپرینگر استدلال می‌کند که رویکرد اروپا در سیاست‌گذاری‌های کلان اهمیت این قاره را زیر سوال برده است. به گفته او، این رویکرد بروکراتیک است، تدوین مقررات را به نوآوری ترجیح می‌دهد و در فناوری، به‌ویژه در هوش مصنوعی هیچ جایگاهی ندارد. طبق استدلال او، این رویکرد وسواس زیادی نسبت به جنگ‌های فرهنگی «ووکیسم» (عدالت اجتماعی و عدالت نژادی) دارد، به آزادی بیان احترام نمی‌گذارد و به طور بومی ضد یهود است. به همین دلیل است که دولت ترامپ به چنین موسسات چندجانبه‌ای، به‌ویژه اتحادیه اروپا میدان داده است. او دلیلی نمی‌بیند که برای کار با ۲۷ کشور و بروکراسی‌های پیچیده‌ آن‌ها از این همه مانع بگذرد.»

فارن پالسی نوشت: «اروپا به حال خود وا مانده و هر کاری که از دستش بر بیاید، در هر جایی که بتواند انجام می‌دهد، این کشورها برای انجام وظایفی در طرح ۲۰ ماده‌ای ترامپ برای خاورمیانه پیشنهادهای خود را ارائه دادند؛ انگلیس مدعی است که تجربه آن با ایرلند شمالی به آن‌ها نقشی بی‌نظیر در ایجاد صلح می‌دهد، در حالی که فرانسه و آلمان پیشنهاد کرده‌اند پیشتار بازسازی غزه شوند.»

ترامپ متقاعد شده است تنها شخص او قادر به حل‌وفصل مناقشه روسیه-اوکراین است

این مطلب با اشاره به همکاری اروپا و آمریکا در زمینه صلح اوکراین نوشت: «حوزه‌ای که کشورهای اروپایی فکر می‌کردند بیشترین نفوذ را -هرچند شکننده و محدود- در آن داشته‌اند، اوکراین بود. به نظر می‌رسید وعده افزایش هزینه‌های دفاعی ناتو به ۵ درصد تولید ناخالص داخلی ترامپ را آرام کرده است.

از طرفی، ناامیدی ترامپ از این که "ولادیمیر پوتین" رئیس‌جمهور روسیه در نشست آلاسکا تسلیم خواسته‌های او نشد، باعث شد پی ببرد که دستیابی به صلح در مناقشه روسیه و اوکراین دشوارتر است. به نظر می‌رسد که رئیس‌جمهور آمریکا "ولودیمیر زلنسکی" رئیس‌جمهور اوکراین و اروپایی‌ها را امیدوار کرده که سرانجام موضع آن‌ها را  درک می‌کند.

بعد کمین او برای زلنسکی در جمعه گذشته در کاخ سفید رخ داد که به نظر می‌رسید موضع پوتین را اتخاذ کرده است. همچنین دیداری میان آمریکا و روسیه در مجارستان اعلام شد که از میان کشورهای اتحادیه اروپا ارتباط دوستانه‌ای با کرملین دارد. ترامپ ممکن است به زیگزاگ رفتن ادامه دهد اما احتمالات موجود خوب نیستند. او در این درگیری هم متقاعد شده است که تنها شخص او می‌تواند با نیروی محض شخصیت خود، به یک راهکار دست پیدا کند.»

در بخش پایانی این مطلب مطرح شد: «تا همین اواخر، یکی از باورهای متعارف دولت‌های اروپایی این بود که همه چیز گذرا است ترامپ علاقه خود به بازسازی جهان طبق تصویر خود را از دست خواهد داد. اما چنین دیدگاهی دیگر حاکم نیست. ترامپ نه‌تنها علاقه خود را  از دست نمی‌دهد، بلکه به نظر می‌رسد که او در تضمین ماندگاری جنبش «ماگا» در آینده موفق شده است. این جنبش ماندگار است و رویکرد پسادموکراتیک آمریکا به قدرت، تغییرناپذیر به نظر می‌رسد. حالا دیگر روزهایی که نگاه یک رئیس‌جمهور جدید آمریکا به لندن، پاریس یا برلین به عنوان اولین مقصد سفر خارجی بود، مدت‌هاست که گذشته است.»

انتهای پیام