اختلال روانی مشغولیت اجتماعی مهار گسسته چیست حقوق نیوز

اختلال روانی مشغولیت اجتماعی مهار گسسته

اختلال روانی مشغولیت اجتماعی مهار گسستهاختلالی است که که از دو سالگی در فرد بروز می یابد.

خودمانی بودن بیش از حد و نزدیک شدن فعال به بزرگسالان نا آشنا از علائم ایناختلالمی باشد.

ویژگی اصلی این اختلال رفتار بیش از حد خودمانی با افراد نسبتا ناآشنا و نامتناسب از لحاظ فرهنگی می باشد. رفتار بیش از حد خودمانی موجب نقض مرزهای اجتماعی مربوط به فرهنگ می شود.

در کودکان مبتلا به این اختلال حداقل دو علامت از علایم ذیل مشاهده می شود:

- تمایل به نزدیک شدن و ارتباط برقرار کردن با بزرگسالان نا آشنا
- رفتار فیزیکی و کلامی بیش از حد خودمانی نامتناسب با سن و ضوابط فرهنگی و حد و مرزهای اجتماعی
- کودک حتی در محیط های نا آشنا وقتی از مراقبین بزرگسال دور می شود برای اطمینان از حضور آنان بر نمی گردد
- تمایل به بیرون رفتن با بزرگسالان نا آشنا بدون تردید یا با تردید جزیی

کودکان مبتلا توانایی شکل دهی به دل بستگی انتخابی را دارند، اما به علت محدود بودن فرصت ها طی رشد اولیه که ناشی از غفلت یا محرومیت اجتماعی است، قادر به نشان دادن رفتار دل بستگی انتخابی نیستند. محدودیت فرصت ها ممکن است به علل ذیل باشد:

- عدم برخورداری دایم از نیازهای اساسی برای آسایش، تحریک و محبت از طرف بزرگسال مراقب
- تغییرات مکرر در مراقب اولیه / تغییر مکرر والدین ناتنی
- پرورش در محیطی غیر عادی / موسساتی با نسبت بالای کودک به مراقب

باید توجه نمود که رفتار کودک مبتلا به این اختلال ناشی از یک اختلال روانی دیگر مانندبیش فعالینیست. محدوده سنی تعریف شده برای این اختلال دو سالگی تا نوجوانی است.