مجموعه:بیماری ها و راه درمان

در کودکان، استئومیلیت اغلب استخوان های بلند پاها و بازو را درگیر می کند

استئومیلیت،عفونت استخوان و مغز استخوان است. در این بیماری هر یک از استخوان‌های بدن ممکن است درگیر شود.این بیماری در هر دو جنس و همه سنین دیده می‌شود، ولی در کودکان در دوره رشد سریع (5 تا 14 سالگی)، به خصوص در جنس مذکر شایع‌تر است.

استئومیلیت Osteomyelitis عفونت استخوان است. عفونت می تواند از طریق جریان خون یا از بافت های اطراف به استخوان برسد. استئومیلیت همچنین می تواند به علت مواجهه مستقیم استخوان با میکروب ایجاد شود.

در کودکان، استئومیلیت اغلب استخوان های بلند پاها و بازو را درگیر می کند در حالی که در بزرگسالان استئومیلیت در استخوان های ستون فقرات(مهره ها) ایجاد می شود. در افراد مبتلا به دیابت در صورت وجود زخم در پاها استئومیلیت در پاها بروز می کند.

انواع استئومیلیت

عفونت استخوان دو نوع حاد و مزمن دارد. استئومیلیت حاد یا عفونت حاد استخوان به مواردی می گویند که علائم بیمار در عرض چند روز ایجاد شده و شدت می گیرد. این بیماری بیشتر در کودکان و نوجوانان و بیشتر در پسران دیده می شود.

استئومیلیت،عفونت استخوان و مغز استخوان است

علت این بیماری اغلب عفونت استافیلوکوکی (نوعی باکتری) است، ولی سایر باکتری‌ها نیز می‌توانند عامل آن باشند. باکتری ممکن است از راه‌های زیر و از طریق جریان خون به سمت استخوان گسترش یابد:

¤از طریق جریان خون.میکروب ها در سایر قسمت های بدن(برای مثال، از پنومونی یا عفونت مجاری ادراری) می توانند از طریق جریان خون به استخوان برسند. در کودکان استئومیلیت اغلب در مناطق نرمتر استخوان که صفحات رشد نامیده شده و در دو انتهای استخوان های بلند بازو و پاها قرار دارند، روی می دهد.

¤ از طریق عفونت هایی که در نزدیکی استخوان قرار دارند.وجود سوراخ در جراحت های شدید می تواند سبب انتقال عفونت به قسمت های عمیق درون بدن شود. اگر چنین جراحت هایی عفونی شوند، میکروب می تواند به استخوان مجاور انتقال یابد.

¤ آلودگی مستقیم.این وضعیت زمانی روی می دهد که یک استخوان به شدت شکسته و قسمت هایی از آن از پوست خارج شود. آلودگی مستقیم همچنین می تواند در طول عمل جراحی به منظور جایگزینی مفاصل یا بهبود شکستگی ها روی دهد.

عوامل تشدید کننده بیماریاستئومیلیت

♠بیماری‌های تضعیف کننده مقاومت بدن

♠رشد سریع در طی کودکی

♠دیابت شیرین

♠کاشتن وسایل ارتوپدی (مثل زانوی مصنوعی)

♠مصرف وریدی داروها

علت بیماری استئومیلیت اغلب عفونت استافیلوکوکی (نوعی باکتری) است

علایم بیماریاستئومیلیت

در ورم حاد استخوان تب، درد، تورم، قرمزی، گرمی و احساس درد با لمس بر روی استخوان مبتلا، به خصوص هنگام حرکت دادن مفصل مجاور آن. مفاصل مجاور ناحیه مبتلا نیز ممکن است دچار التهاب (قرمزی، گرمی و تورم) باشند، احساس ناخوشی عمومی. در کودکانی که هنوز قادر به تکلم نیستند، وجود درد به صورت امتناع از حرکت دادن اندام، خودداری از راه رفتن، لنگیدن هنگام راه رفتن یا جیغ‌زدن هنگام لمس یا حرکت دادن عضو مبتلا، نشان داده می‌شود.

در ورم استخوان مزمن ما خروج چرک از طریق آبسه پوستی، بدون تب یا درد شدید را ممکن است داشته باشیم (گاه همراه با علائم ورم استخوان حاد). همچنین در ورم استخوان مزمن بخش‌هایی از استخوان بافت‌مرده می‌شوند. بدن در اطراف این بخشهای بافت‌مرده شروع به استخوان‌سازی می‌کند و گریبانه‌ای از استخوان پدیدمی‌آورد. این نما از نکات متمایزکننده اصلی بین ورم استخوان مزمن و حاد است.

در آزمایشگاه لکوسیتوز (افزایش گلبول‌های سفید خون)، افزایش سطح آنزیمهای لیز استخوانی و… داریم. گاه کشت مغز استخوان مثبت است.

در رادیولوژی ورم استخوان مزمن ما کانون‌های تخریب شده استخوان همراه با حلقه‌های سفت‌شده (اسکلروز) را داریم.

چه کسانی بیشتر در خطر ابتلا به استئومیلیت یا عفونت استخوان است؟

در ورم استخوان مزمن بخش‌هایی از استخوان بافت‌مرده می‌شوند

عفونت استخوان یا استئومیلیت در هر فردی می تواند بوجود آید با این حال شرایط زیر زمینه بروز آنرا آماده تر می کنند.

♦شکستگی یا خونریزی در داخل استخوان

♦وجود پروتز یا پیچ و پلاک فلزی در داخل استخوان بدنبال عمل جراحی قبلی

♦عمل جراحی اخیر در استخوان

♦ضعیف بودن سیستم ایمنی مانند ابتلا به ایدز، مصرف داروهای شیمی درمانی یا حاوی کورتن و یا نارساسس مزمن کلیه، کبد یا قلب

♦مصرف مواد مخدر تزریقی یا اعتیاد به الکل

♦سابقه قبلی عفونت استخوان

♦اختلال در حس لمس پوست و بدنبال آن زخم های پوستی و سپس عفونت استخوان، بطور مثال در دیابت

عفونت استخوان یا استئومیلیت در هر فردی می تواند بوجود آید

عوارض استئومیلیت

عوارض استئومیلیت عبارتند از:

◊مرگ استخوان(استئونکروز).عفونت در استخوان می تواند مانع گردش خون در استخوان شده و منجر به مرگ استخوان گردد. استخوان مشا بعد از جراحی التیام یافته و قسمت های کوچک استخوان از بین رفته حذف می گردند. اگر قسمت های بزرگی از استخوان از بین روند، ممکن است نیاز به قطع ا ندام جهت جلوگیری از گسترش عفونت وجود داشته باشد.

◊ آرتریت سپتیک.در برخی موارد، عفونت در استخوان می تواند به داخل مفصل مجاور گسترش یابد.

◊اختلال رشد.در کودکان، شایع ترین محل برای استئومیلیت مناطق نرمتر است که صفحات رشد نامیده شده و در دو انتهای استخوان های بلند بازو و پاها قرار دارند. رشد طبیعی ممکن است در استخوان های عفونی مختل شود.

◊سرطان پوست.اگر استئومیلیت منجر به یک زخم شود که چرک از آن تخلیه می شود، پوست ناحیه مجاور در معرض خطر سرطان سلول های سنگفرشی قرار می گیرد.

به عنوان آخرین راه حل، ممکن است جراح اقدام به قطع عضو آسیب دیده نماید

تشخیصاستئومیلیت:

بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش خون، کشت خون برای شناسایی باکتری، اسکن رادیونوکلئید استخوان، سی تی اسکن یا ام آر آی استخوان باشد.

استاندارد طلایی تشخیص، بیوپسی استخوان و جداسازی میکروارگانیسم از محیط کشت و وجود سلول‌های التهابی و تخریب کننده استخوان در بررسی بافت شناسی است، اما معمولاً تشخیص استئومیلیت بر اساس یافته‌های بالینی همراه با نتایج حاصل از مطالعات تصویری و تست‌های آزمایشگاهی مانند شمارش گلبول‌های سفید خون، سرعت رسوب اریتروسیت ها (ESR) و پروتئین واکنش دهنده (C CRP) صورت می‌گیرد.

آنتی بیوتیک ها معمولاً از طریق ورید بازو و برای حداقل 6-4 هفته تجویز می شود

درماناستئومیلیت:

متداول ترین درمان برای استئومیلیت آنتی بیوتیک و جراحی به منظور حذف قسمت های عفونی یا از بین رفته استخوان است. معمولاً بستری شدن در بیمارستان مورد نیاز است.

داروها

بیوپسی از استخوان می تواند منجر به تشخیص نوع میکروبی ایجاد کننده عفونت شده و به پزشک در انتخاب آنتی بیوتیک مناسب کمک کند. آنتی بیوتیک ها معمولاً از طریق ورید بازو و برای حداقل 6-4 هفته تجویز می شود.

عوارض جانبی ممکن است شامل تهوع، استفراغ و اسهال باشد. همچنین ممکن است یک دوره آنتی بیوتیک خوراکی برای عفونت های شدیدتر مورد نیاز باشد.

جراحی

با توجه به شدت عفونت، جراحی استئومیلیت شامل یک یا تعداد بیشتری از روش های زیر می شود:

- تخلیه منطقه عفونی شده.باز کردن منطقه اطراف استخوان آلوده به جراح جهت تخلیه چرک یا مایعات تجمع یافته در اثر عفونت کمک می کند.

- حذف استخوان و بافت آسیب دیده.در یک روش به نام دبریدمان جراح تا حد امکان استخوان آسیب دیده را حذف می کند. بافت های اطراف نیز که علائم عفونت را نشان می دهند ممکن است برداشته شوند.

-بازگرداندن جریان خون به استخوان.جراح فضای خالی ایجاد شده به وسیله روش دبریدمان را با یک قطعه استخوان یا بافت های دیگر همانند پوست یا ماهیچه از سایر قسمت های بدن پر می کند.

برخی اوقات پرکننده های موقت استفاده می شوند تا زمانی که شما به اندازه کافی جهت پیوند استخوان یا پیوند بافت بهبود یابید. پیوند به بدن شما به منظور ترمیم رگ های خونی آسیب دیده و تشکیل استخوان جدید کمک می کند.

- قطع عضو.به عنوان آخرین راه حل، ممکن است جراح جهت جلوگیری از گسترش بیشتر عفونت اقدام به قطع عضو آسیب دیده نماید.

درمان با اکسیژن پرفشار

در افراد مبتلا به استئومیلیت که به سختی درمان می شوند، درمان با اکسیژن پرفشار میتواند به فراهم ساختن اکسیژن بیشتر برای استخوان و بهبودی کمک کند.

متداول ترین درمان برای استئومیلیت آنتی بیوتیک و جراحی است

در چه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟

اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌ تان دارای‌ علایم‌ استئومیلیت‌ باشید.

بروز موارد زیر در طی‌ درمان‌:

تب

تشکیل‌ آبسه‌ برروی‌ استخوان‌ مبتلا یا افزایش‌ خروج‌ چرک‌ از آبسه‌ موجود

درد غیرقابل‌ کنترل‌

اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای‌ تجویزی‌ ممکن‌ است‌ با عوارض‌جانبی‌ همراه‌ باشند.

زخم های خود را به طور منظم از نظر بروز علائم عفونت بررسی نمایید

پیشگیری ازبیماری استئومیلیت:

اقدام فوری برای درمان هر گونه عفونت باکتریایی جهت پیشگیری از گسترش آن به استخوان‌ها یا سایر نواحی بدن لازم است.

* درصورتی که زخم یا جراحتی در بدن دارید محل مورد نظر را بلافاصله تمیز کرده و بانداژ نمایید.

* زخم های خود را به طور منظم از نظر بروز علائم عفونت بررسی نمایید.

گردآوری:بخش سلامت بیتوته

منابع:yourdoctor.ir