شکستگی آرنج، یک عارضه‌ی نسبتاً شایع است. گرچه این شکستگی‌ها معمولاً به خودی خود و نه همراه با آسیب‌های دیگر اتفاق می‌افتند، اما می‌توانند بخشی از یک صدمه‌ی پیچیده‌تر به آرنج نیز باشند. در شکستگی آرنج، استخوان ممکن است اندکی ترک بخورد یا به قسمت‌های مختلف شکسته شود. قسمت‌های شکسته شده‌ی استخوان ممکن است به صورت مستقیم باقی مانده یا از جای خود خارج شوند (شکستگی دررفتگی). در برخی از موارد، استخوان به طوری می‌شکند که قسمت‌های آن از پوست بیرون آمده یا زخم به درون استخوان نفوذ می‌کند. این عارضه شکستگی باز نامیده می‌شود. شکستگی‌ها باز جدی هستند، چرا که زمانی که پوست شکاف می‌خورد، احتمال بروز عفونت هم در زخم و هم در استخوان افزایش می‌یابد. در این صورت، درمان فوری برای پیش‌گیری از عفونت مورد نیاز است.

آناتومی

آرنج از سه استخوان تشکیل شده است:

• استخوان بازوی تحتانی (دیستال):انتهای پایینی استخوان بازو می‌باشد. این قسمت، قسمت بالایی آرنج را تشکیل داده و قرقره‌ای است که در اطراف آن بازو خم و راست می‌شود.
• سر محوری:انتهای برجسته‌ی زند زبرین است در نقطه‌ای که به آرنج می‌رسد. این استخوان، در زمانی که بازوی خود را کمی خم کنید به بالا و پایین سر می‌خورد و زمانی که مچ دست خود را به بالا و پایین می‌چرخانید، در اطراف زند زیرین می‌چرخد.
• سر آرنج:بخشی از استخوان زند زیرین است که مانند فنجان، انتهای پایینی استخوان بازو را پوشش داده و یک لولا را برای حرکت آرنج ایجاد می‌کند. نقطه‌ی استخوانی سر آرنج به سادگی می‌تواند زیر پوست حس شود چرا که این استخوان تنها توسط یک لایه‌ی نازک از بافت پوشیده شده است.

آرنج با معماری استخوانی آن به همراه رباط‌ها، تاندون‌ها و ماهیچه‌ها کنار هم نگه داشته می‌شود. سه عصب عمده از مفصل آرنج می‌گذرند.

شکستگی آرنج

شکستگی آرنج، به وجود آمدن یک شکست در سر استخوانی آرنج می‌باشد. این قسمت تیز استخوان، بخشی از زند زیرین است که یکی از سه استخوانی است که برای شکل دادن به مفصل آرنج به هم می‌رسند. سر آرنج، مستقیماً در زیر پوست آرنج قرار داشته و محافظت چندانی را از عضلات یا دیگر بافت‌های نرم دریافت نمی‌کند. در صورت وارد شدن ضربه‌ی مستقیم به آرنج یا سقوط بر روی بازوی باز این استخوان ممکن است به سادگی بشکند. این شکستگی می‌تواند بسیار دردناک بوده و حرکت آرنج را بسیار دشوار یا غیر ممکن نماید.

چه عواملی منجر به شکستگی استخوان آرنج می‌شوند؟

شکستن آرنج غالباً به دلایل زیر رخ می‌دهد:

• سقوط مستقیم بر روی آرنج
• ضربه‌ی مستقیم به آرنج از یک جسم سخت مانند کلا بیس بال یا داش‌بر یا در ماشین در هنگام تصادفات رانندگی
• سقوط بر روی بازوی باز درحالی که آرنج برای ایجاد استحکام در هنگام افتادن، به سفتی گرفته شده باشد. در این موقعیت، عضلات سه سر، که به آرنج متصل می‌شوند، ممکن است قسمتی از استخوان را از استخوان زند زیرین جدا کنند. آسیب‌های وارد شده به رباط‌های اطراف آرنج نیز ممکن است باعث ایجاد این نوع صدمه شوند.

علائم و نشانه‌های شکستگی استخوان آرنج چیست؟

شکستگی آرنج معمولاً باعث ایجاد درد ناگهانی و شدید شده و می‌تواند مانع حرکت دادن بازو توسط شما شود. علائم و نشانه‌های دیگر شکستگی شامل موارد زیر هستند:

• تورم در نوک یا پشت آرنج
• کبودی در اطراف آرنج. گاهی اوقات این کبودی از بازو به سمت شانه‌ها یا از ساعد به سمت مچ دست حرکت می‌کند.
• حساسیت به لمس
• بی‌حسی در یک یا چند انگشت
• درد در صورت حرکت دادن آرنج یا چرخاندن ساعد
• احساس عدم ثبات در مفصل، به صورتی که انگار آرنج دارد از جای خود بیرون می‎زند.

چگونه پزشک شکستگی آرنج را معاینه و ارزیابی می‌کند؟

درمان شکستگی آرنج

زمانی که شما در اتاق اورژانس هستید، پزشک احتمالاً یک آتل (مانند قالب گچ) را بر روی آرنج شما قرار داده و بندی را به شما می‌دهد تا بتوانید آرنج را در آن محل نگه دارید. درمان فوری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• قرار دادن یخ برای کاهش درد و تورم
• دادن داروهایی برای تسکین درد

در همین زمان، نیاز یا عدم نیاز به جراحی برای ترمیم شکستگی، تعیین می‌شود. همه‌ی شکستگی‌های آرنج به انجام جراحی نیاز ندارند.

درمان بدون جراحی

اگر قسمت‌هایی از استخوان از جای خود بیرون نرفته باشند (دررفتگی وجود نداشته باشد)، شکستگی معمولاً می‌تواند با یک آتل یا نگهداشتن آرنج در جای خود در طول فرایند بهبودی، درمان شود. در طول این فرایند، پزشک به صورت مکرر آزمایش اشعه‌ی ایکس را انجام می‌دهد تا مطمئن شود که استخوان از محل خود حرکت نکرده باشد. آتل‌ها معمولاً شش هفته قبل از شروع حرکت آهسته، استفاده می‌شوند. اگر شکستگی در طول این زمان در جای خود حرکت کند، ممکن است به انجام جراحی برای بازگرداندن استخوان‌ها به محل درست خود نیاز باشد. به این دلیل که درمان غیر جراحی گاهی اوقات می‌تواند به دوره‌های طولانی آتل‌بندی یا گچ گرفتن نیاز داشته باشد، آرنج شما ممکن است به شدت سخت شود. به همین دلیل، پس از این درمان‌ها شما به دوره‌های طولانی‌تری از فیزیوتراپی برای بازیابی حرکات آرنج نیاز دارید. در طول فرایند توانبخشی، پزشک یا فیزیوتراپیست، تمرین‌هایی را به شما ارائه می‌دهند تا به موارد زیر کمک شود:

• بهبود بازه‌ی حرکتی
• کاهش سختی
• تقویت عضلات موجود در آرنج

شما اجازه نخواهید داشت که تا چند هفته چیزی را با بازوی آسیب دیده‌ی خود بلند کنید، بکشید یا هل دهید. پزشک، درباره‌ی محدودیت‌های خاص مورد نیاز با شما گفتگو خواهد کرد.

درمان با جراحی

جراحی معمولاً در صورت وجود موارد زیر برای شکستگی آرنج مورد نیاز است:

• استخوان‌ها از جای خود خارج شده باشند (شکستگی همراه با دررفتگی).
• قسمت‌هایی از استخوان پوست را شکافته باشد (شکستگی باز).

جراحی برای شکستگی آرنج معمولاً شامل قرار دادن قسمت‌های شکسته‌ی استخوان در مکان صحیح آنها و جلوگیری از حرکت مجدد آنها تا زمان بهبودی کامل می‌باشد. به دلیل ریسک زیاد بروز عفونت، شکستگی‌های باز در زودترین زمان ممکن، معمولاً در طول چند ساعت، جراحی می‌شوند. در اتاق اورژانس، به بیماران از طریق رگ آنها (تزریق داخل وریدی) آنتی بیوتیک داده می‌شود و ممکن است واکسن کزاز هم زده شود. در طول جراحی، برش‌های ناشی از آسیب و سطوح استخوان شکسته به صورت کامل پاک می‌شوند. استخوان نیز معمولاً در طول همان جراحی ترمیم می‌گردد.

ریداکشن باز و تثبیت درونی

این فرایند معمولاً برای درمان شکستگی‌های سر آرنج استفاده می‌شود. در طول این فرایند، نخست تکه‌های استخوان در ردیف درست خود جا انداخته می‌شوند. سپس قسمت‌های استخوان با پیچ‌ها، سیم‌ها، پین‌ها یا صفحات فلزی که به قسمت بیرونی استخوان متصل می‌گردند، نگه داشته می‌شوند.

پیوند استخوان

اگر قسمتی از استخوان از طریق زخم از دست رفته باشد یا استخوان خرد شده باشد، شکستگی ممکن است به پیوند استخوان برای پر کردن شکاف‌های نیاز پیدا کند. پیوند استخوان می‌تواند از یک دهنده (آلوگرافت) یا از استخوان دیگری در بدن خود فرد (آتوگرافت) (بیشتر اوقات از لگن فرد) گرفته شود. در برخی از موارد، یک ماده‌ی مصنوعی می‌تواند استفاده شود.

برداشتن بخش شکسته

اگر بخش شکسته‌ی استخوان آنقدر کوچک است که نمی‌توان آن را ترمیم کرد، گاهی اوقات برداشته می‌شود. زمانی که این کار انجام شد، تاندون سه سر، که به این بخش متصل است، مجدداً به بخش باقیمانده‌ی زند زیرین متصل می‌گردد.

عوارض جراحی

تمامی جراحی‌ها با ریسک‌هایی همراه هستند. اگر پزشک شما انجام جراحی را به شما توصیه کرده است، او مزایای محتمل جراحی را بیشتر از ریسک‌های مرتبط با آن دیده است. عوارض بالقوه‌ی این جراحی شامل موارد زیر می‌باشند:

عفونت

با هر نوع جراحی، ریسک عفونت همراه است. پزشک اقدامات خاصی را برای کمک به پیش‌گیری از عفونت انجام می‌دهد.

حساسیت به فلز

درصد کمی از بیماران ممکن است به ایمپلنت‌های فلزی که برای ترمیم شکستگی استفاده می‌شوند، حساسیت نشان بدهند.

آسیب به عصب‌ها و رگ‌های خونی

ریسک بسیار کمی از آسیب به عصب‌ها و رگ‌های خونی اطراف آرنج در این نوع جراحی وجود دارد. این مورد، یک عارضه‌ی جانبی غیر معمول است.

جوش نخوردن

در بعضی موارد، شکستگی بهبود پیدا نمی‌کند. شکستگی ممکن است از پیچ‌ها یا صفحات جدا شده یا سیم‌ها ممکن است حرکت کرده یا بشکنند. این اتفاق ممکن است به دلایل مختلفی از جمله موارد زیر بیفتد:

• بیمار از دستورات پس از جراحی پیروی نکرده باشد.
• بیمار دارای یک بیماری مانند دیابت باشد که فرایند بهبود را آهسته می‌کند. سیگار کشیدن و استفاده از دیگر محصولات تنباکو نیز باعث کاهش سرعت بهبودی بیمار می‌شود.
• اگر شکستگی با ایجاد برش در پوست همراه باشد (شکستگی باز)، فرایند بهبود معمولاً آهسته‌تر است.
• وجود عفونت‌ها نیز می‌توانند بهبودی را کند کرده یا آن را متوقف کنند.

اگر شکستگی بهبود نیابد، جراحی اضافی ممکن است مورد نیاز باشد.

کنترل درد

بیشتر شکستگی‌ها با درد متوسطی برای چند روز تا چند هفته همراه هستند. بسیاری از بیماران درمی‌یابند که استفاده از یخ، نگه داشتن بازوی خود بالاتر از قلب و داروهای مسکن ساده و بدون نسخه، همه‌ی آن چیزی است که برای کنترل درد مورد نیاز هستند. اگر درد شما شدید است، پزشک ممکن است یک داروی مسکن قوی‌ با نسخه مانند مشتقات تریاک را برای چند روز توصیه کند. آگاه باشید که با اینکه این موادمخدر به تسکین درد پس از جراحی کمک می‌کنند اما وابستگی به مخدر و اوردوز آنها نیز ممکن است به یک مسئله‌ی حیاتی سلامت عمومی تبدیل شود. به همین دلیل، داروهای مخدر تنها برای مدت زمان بسیار کوتاهی تجویز می‌شوند. مهم است که از این داروها تنها به صورت توصیه شده توسط پزشک استفاده شود. به محض اینکه درد شما شروع به بهبود کرد، استفاده از این داروها را متوقف کنید.

توانبخشی

چه درمان شما به صورت جراحی و چه به صورت غیر جراحی باشد، بهبودی کامل از شکستگی آرنج به تلاش شما در مورد توان‌بخشی، نیاز خواهد داشت.

نتایج

بیشتر بیماران می‌توانند پس از چهار ماه به فعالیت‌های طبیعی خود بازگردند، گرچه بهبودی کامل ممکن است بیش از یک سال طول بکشد. قدرت بهبود در بازو، معمولاً بیش از آنچه که مورد انتظار است طول می‌کشد. اگرچه آزمایشات اشعه‌ی ایکس ممکن است بهبود کامل شکستگی را نشان بدهند، اما برخی از بیماران گزارش می‌دهند که همچنان دارای محدودیت‌هایی در حرکات خود می‌باشند. این بیماران معمولاً با گذشت زمان بهبود میابند.

“کپی فقط با ذکر منبع و لینک بلامانع است”