دلیل ناراحت کننده مریل استریپ برای ندیدن فیلم های قدیمی اش

شاید کمی عجیب باشد اما حتیمریل استریپ – Meryl Streep که بسیار دوست داشتنی استخاطراتی دارد که او را ازتماشای فیلمهای خودش باز می دارد.

این خاطرات او کاملا دلخراش است. ما می خواهیم در این قسمت به این جنبه جذاب زندگی او بپردازیم.

مریل استریپ در جوانی اعتماد به نفس پایینی داشت

این هنرپیشه مشهور در مورد ندیدن فیلم های قدیمی اش گفت “من بسیار جوان و زیبا بودم اما از خودم خیلی ناراضی بودم.”

وقتی مریل استریپ جوان بود مردم او را دست می انداختند

او توضیح داد “من فکر می کردم بینی ام خیلی بزرگ است. فکر می کردم خیلی چاق هستم زیرا اینها چیزهایی بود که مردم به من می گفتند.”

گاهی اوقات او عمدا نقش هایی را به عهده می گرفت که بر زیبایی او تاکید نمی شد بلکه استعداد باورنکردنی او را برجسته می کرد.

او گفت “وقتی من جوان بودم می توانستم نقشی را بازی کنم که بسیار بزرگتر از سن من بود. می توانستم نقش یک مرد را بازی کنم. اما می توانستم همیشه از ظاهرم ایراد بگیرم.”

او واقعا به گسترش مثبت اندیشی و نگاه روشن تر به زندگی اعتقاد دارد

او تاکید کرد که این یک نیروی قدرتمند برایتغییرات مثبت در زندگی و احساس بهتراست. او گفت “همدلی چیزی است که ما را نجات خواهد داد.”

احساس ناامنی ها، او را به زنی قوی که امروزه می شناسیم تبدیل کرده است

تردیدهای قبلی او درمورد وزن و ظاهرش به طور قابل توجهی به شکل گیری فردی انعطاف پذیر که امروز تبدیل شده است کمک کرد.

در آن زمان او معمولا احساس عدم اطمینان و عدم اعتماد به نفس داشت.

درست مثل بسیاری از ما که گاهی اوقات این حس ها را تجربه می کنیم.

با این حال آن دوران سخت به او کمک کرد تا انعطاف پذیر و سرسخت شود.

او یاد گرفت خودش را همانطور که هست، با همه نقص ها و همه چیز بپذیرد. این موضوع او را مصمم کرد تا به زنی قوی تبدیل شود که اکنون هست.

جوانی مریل استریپ – Meryl Streep

داستان او به ما نشان می دهد که حتی زمانی که تردیدها و نگرانی هایی داریم می توانیم از آن موقعیت ها استفاده کنیم تا در نهایت قوی تر و فردی با اعتماد به نفس بیشتری شویم.

بیوگرافی مریل استریپ – Meryl Streep

مری لوئیز استریپ به انگلیسی: Mary Louise Streep متولد 22 ژوئن 1949 و بازیگر آمریکایی است.

او اغلب «بهترین بازیگر زن نسل خود» توصیف می‌شود و منحصراً برای تنوع‌پذیری در نقش‌ها و لهجه‌هایش مشهور است.

او افتخارات گوناگونی کسب کرده و بیست و یک بار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار و 32 بار نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شده که از این نظر رکورددار است و در نهایت سه جایزهٔ اسکار و هشت جایزهٔ گلدن گلوب به خود اختصاص داد.

استریپ در سال 1976 با نمایش‌های 27 واگن پر از پنبه و خاطره دو دوشنبه به روی صحنه رفت و برایش نامزد دریافت یک جایزهٔ تونی شد.

فعالیت سینمایی او در سال 1977 با فیلم جولیا آغاز شد. استریپ در سال 1978 برای ایفای نقش اصلی در مینی‌سریال هولوکاست برنده جایزهٔ امی ساعات پربیننده شد و همچنین برای ایفای نقش در شکارچی گوزن نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد.

او برای بازی در نقش همسری مشکل‌دار در فیلم کریمر علیه کریمر در سال 1979 جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را دریافت کرد و در دههٔ 1980 به عنوان بازیگری برجسته شناخته شد.

او برای بازی در نقش یک بازمانده از هولوکاست در فیلم انتخاب سوفی در سال 1982 جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد و پرسودترین فیلم او در آن دوره خارج از آفریقا در سال 1985 بود.

او در اواخر دههٔ 1980 و 1990 برای آثارش مورد توجه منتقدان قرار گرفت و جوایزی نیز کسب کرد، اما فیلم‌ها با عملکرد تجاری ضعیفی همراه بودند.

فیلم کمدی مرگ درخور اوست در سال 1992 و درام پل‌های مدیسون کانتی در سال 1995 در آن دوره با فروش نسبتاً بالایی مواجه شدند.

استریپ در طول دههٔ 2000 و 2010 با ایفای نقش در فیلم‌های اقتباس در سال 2002، ساعت‌ها در سال 2002، شیطان پرادا می‌پوشد در سال 2006، تردید در سال 2008، ماما میا! در سال 2008، جولی و جولیا در سال 2009، پیچیده‌است در سال 2009، به‌سوی جنگل در سال 2014، پست در سال 2017 و زنان کوچک در سال 2019 بار دیگر به بازیگری برجسته بدل شد.

او سومین جایزهٔ اسکار خود را برای بازی در نقش مارگارت تاچر، نخست‌وزیر بریتانیا در فیلم بانوی آهنی در سال 2001 دریافت کرد.

نقش‌های تئاتری او شامل احیای نمایش مرغ دریایی در پابلیک تییتر در سال 2001 است. او در سال 2003 در مینی‌سریال فرشتگان در آمریکا برای شبکهٔ اچ‌بی‌او ایفای نقش کرد که برای آن جایزه امی دیگری دریافت کرد.

او در سال 2019 در مجموعهٔ درام دروغ‌های کوچک بزرگ ایفای نقش کرد. استریپ افتخارات گوناگونی دریافت کرده‌است.

او جوایز یک عمر دستاورد هنری بنیاد فیلم آمریکا در سال 2004، گالا تریبل از انجمن فیلم مرکز لینکلن در سال 2008، و جایزه مرکز کندی در سال 2011 به‌پاس کمک به فرهنگ آمریکایی از طریق هنرهای نمایشی را دریافت کرده‌است.

باراک اوباما، رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده در سال 2010 نشان ملی هنر و در سال 2014 نشان افتخار آزادی رئیس‌جمهوری را به او اعطا کرد.

استریپ در سال 2003 از سوی دولت فرانسه به مقام فرمانده درجه هنر و ادبیات منصوب شد. او در سال 2017 جایزهٔ گلدن گلوب سیسیل بی دمیل را کسب کرد.

زندگی شخصی مریل استریپ – Meryl Streep

استریپ با وجود ستاره‌بودن، توانسته برای چندین دهه زندگی شخصی نسبتاً عادی خود را حفظ کند. استریپ سه سال با جان کازال – John Cazale زندگی می‌کرد.

کازال در مارس 1987 بر اثر سرطان ریه درگذشت. استریپ در این باره می‌گوید «من آن موضوع را فراموش نکردم.

من نمی‌خواهم آن را فراموش کنم. مهم نیست که چه کاری انجام می‌دهید، درد همیشه در فرورفتگی ذهن شما وجود دارد و بر هر چیزی که پس از آن اتفاق می‌افتد تأثیر می‌گذارد.

فکر می‌کنم می‌توانی درد را جذب کنی و بدون وسواس به آن ادامه بدهی.» او شش ماه پس از مرگ کازال با مجسمه‌سازی به‌نام دان گامر – Don Gummer ازدواج کرد.

آنها چهار فرزند دارند:

یک پسر و سه دختر؛ پسرش هنری ولف گامر متولد سال 1979 موسیقی‌دان است. دخترانش مری ویلا «مامی» گامر – Mamie Gummer متولد سال 1983، بازیگر. گریس جین گامر – Grace Gummer متولد سال 1986، بازیگر. لوئیزا جاکوبسون گامر متولد سال 1991 یک مدل است.

در فوریه 2019، استریپ برای اولین بار از طریق دختر بزرگش مامی، مادربزرگ شد. استریپ مادرخوانده بیلی لورد، دختر دوست صمیمی‌اش کری فیشر است.

فیشر فیلم‌نامهٔ کارت‌پستال‌هایی از لبه پرتگاه در سال 1990 را بر پایهٔ کتاب خودش نوشت.

هنگامی که از استریپ پرسیده شد که آیا دین در زندگی او در سال 2009 نقشی ایفا می‌کند، پاسخ داد:

«من از هیچ مکتبی پیروی نمی‌کنم. من به کلیسا، معبد، کنیسه یا آشرامی تعلق ندارم.»