هنگامی که یک فرد ارتباط خود را با احساس خود به عنوان موجودی مجزا و زنده از دست می دهد، یک پیامد ممکن است یک ناراحتی بسیار واقعی از تنهایی باشد.

چرا افراد به خصوص زنان نمی تونند با خود تنها باشند؟

بسیاری از مردم، به ویژه زنان، استعداد قوی برای توجه و واکنش نشان دادن به نیازها و احساسات اطرافیان خود دارند. این ظرفیت معمولاً با توانایی کاملاً مستند دختران در سنین بسیار پایین شروع می شود تا احساسات خود را به صورت کلامی بیان کنند و به درستی یا شهودی متوجه واکنش اطرافیانشان شوند.

دختران برای همدلی، مراقبت و پاسخگویی به دیگران اجتماعی می شوند. از ابتدای دبستان آنها اغلب از صدمه زدن به احساسات یکدیگر می ترسند. این ترس ممکن است بحث در مورد احساسات منفی شان را برای آنها سخت کند و در نهایت در برخی موارد، دختران را به سمت استفاده از «پرخاشگری رابطه‌ای» یا رفتار مضر منفعلانه سوق می‌دهد تا نیازهای خود را در روابط برآورده کنند.

البته، آگاهی اجتماعی یک قدرت فوق العاده است و زمانی که به درستی در طول سال ها توسعه یابد، می تواند به طور مفید در زندگی بزرگسالی استفاده شود. با این حال، زمانی که یک زن آنقدر متعهد به برقراری ارتباط با دیگران است که ارتباط خود را با احساس جداگانه خودش از دست می دهد، مراقبت می تواند به یک تله تبدیل شود.

در نهایت، عزت نفس ممکن است تقریباً به طور کامل به روابط با دیگران بستگی داشته باشد، به عنوان مثال اگر آنها یک آخر هفته پر از مهمانی یا دورهمی داشته باشند، احساس خوبی نسبت به خود دارند اما اگر تنها باشند، به طور ناگهانی احساس می کنند که کار اشتباهی انجام داده اند.

در این نوع شرایط، یک زن از تنها ماندن می ترسد و به هر قیمتی شده برای جلوگیری از آن شرایط تلاش می کند. این می تواند شامل تأثیر فلج کننده «دوستان» یا شرکای عاشقانه ای باشد که به نیازهای او اهمیت نمی دهند.

در کتاب "داشتن رابطه جنسی، تمایل به صمیمیت – چرا زنان به روابط یک طرفه رضایت می دهند"، در مورد این موضوع توضیح داده شده که چگونه این وضعیت، ترس از تنها ماندن، اعتماد به نفس زن و توانایی او را برای تصمیم گیری هایی که منعکس کننده بهترین منافع او هستند، از بین می برد.

وقتی صحبت از روابط عاشقانه به میان می‌آید، زنان در این موقعیت ممکن است خود را در یک در چرخان ببینند، جایی که شرکای عاشقانه به سرعت وارد زندگی اش می‌شوند و از آن خارج می‌شوند. زن که نمی‌خواهد تنها باشد، ممکن است برای ایفای نقشی که معتقد است او را قابل قبول می‌کند، اضافه کاری کند. ایفای نقش برای جلب رضایت شخص دیگری او را از شناخت و پذیرش خود واقعی اش دورتر می کند و از نظر احساسی تخلیه می شود.

راهبرد دیگر برای مقابله با ترس از تنها ماندن، در حرکت مداوم است. مشغله کاری حواس پرتی است، اما اضطراب ناشی از نیاز بی پایان برای یافتن راه هایی برای حرکت دائمی ناسالم است. نمونه‌هایی از این کار ساعت‌های طولانی اجباری، نداشتن مرزهای کاری/خانوادگی کافی، پر کردن شکاف‌ها در زمان با رویدادهای اجتماعی یکی پس از دیگری یا به طور کلی عدم توقف کافی برای تأمل یا تمرکز بر روی خود است.

البته، مشاغل اغلب به ساعات طولانی و تمرکز شدید بر روی اهداف عینی نیاز دارند. با این حال، وقتی فردی فاقد خودآگاهی باشد، این نوع شغل می تواند از خط خارج شود و تبدیل به کاری برای پرکردن خلأ و خلأ درونش شود، نه برای رسیدن به اهداف عینی.

برای افرادی که از نظر آسیب شناختی بیش از حد تخلیه شده اند، ناآشنایی با تنها یافتن ناگهانی خود، بدون حواس پرتی، غیرطبیعی و تکان دهنده است. ناراحتی ای که آنها تجربه می کنند با فقدان دانش در مورد چگونگی پر کردن فضا و چگونگی تنها بودن سالم همراه است.

اگر احساس می‌کنید که چرخ‌هایتان سریع می‌چرخند، اما در واقع به جلو نمی‌روید، در نظر داشته باشید که تحمل خودتان، به تنهایی، برای توانایی ایجاد دوستی‌های سودمند متقابل و روابط عاشقانه و حرفه‌ای ضروری است.

تنهایی را تحمل کنید. اگر نمی‌توانید با خودتان خلوت کنید، پس چگونه می‌توانید دوستی‌ها و شریک‌هایی را جذب کنید که واقعا برای بودن با شما ارزش قائل هستند؟

آرام بنشینید و هر روز 10 دقیقه بدون سر و صدا از دنیای بیرون فکر کنید. در ابتدا، ممکن است احساس ناراحتی کنید، به سادگی به آنچه که تجربه می کنید توجه کنید.

یاد بگیرید که از آنچه در بدن شما می گذرد آگاه باشید وقتی کسی در اطراف نیست تا فضا را پر کند. از خود بپرسید: با تنها نبودن با خود از چه چیزی اجتناب می کنید؟ سخت ترین قسمت تنهایی برای شما چیست؟ اجازه دهید این احساسات بدون کنار زدن فعالانه یا قضاوت کردن خودتان، تجربه شوند.

حتی اگر پاسخ به این سؤالات در ابتدا به راحتی قابل بیان نباشد، با صرف زمان برای بازتاب، به خود یادآوری می‌کنید که شما یک موجود جداگانه هستید و آن موجودیت جداگانه به توجه دقیق شما - بیش از هر کس دیگری - نیاز دارد.