یادگیری تحمل ناامیدی بهتر برای کودکان برای دستیابی به بهترین رفاه ممکن کلیدی است. چند تکنیک ساده برای رسیدن به آن را به شما آموزش می دهیم.

در مقاله امروز، می‌خواهیم ۷ تمرین را برای کودکان ارائه دهیم تا ناامیدی را بهتر تحمل کنند، چالشی که هر والدین و تحصیلکرده‌ای با آن مواجه است.

یادگیری راه رفتن، بالا رفتن از درختان یا تلفظ اولین کلمات دستاوردهایی هستند که با رشد کودکان در طول دوران کودکی همراه هستند. همه چیز بله یا اکنون نیست زیرا شرایط فردی مانند مرحله رشد کودک و شرایط بیرونی مانند محدودیت های سالم وجود دارد که برای حفظ رفاه او ایجاد شده است.

ناامیدی اغلب در نتیجه این محدودیت ها ظاهر می شود. اختلافی که بین خواستن و توانایی انجام کاری به وجود می آید، یکی از پایه های زندگی و قطعه ای بسیار ضروری برای رشد صحیح اجتماعی-روانی-عاطفی فرد است.

بنابراین، چه کاری می توانید انجام دهید تا به کودکان کمک کنید تا ناامیدی را بهتر تحمل کنند؟ برای یافتن مطالعه را ادامه دهید.

چرا برای کودکان مهم است که ناامیدی را بهتر تحمل کنند؟

پاسخ بسیار ساده است: زیرا بخشی از زندگی است. نه کودکان و نه بزرگسالان همیشه نمی‌توانند آنچه را که می‌خواهند داشته باشند یا به هر چیزی که می‌خواهند دست یابند، و رفاه آنها به توانایی آنها در همزیستی با احساساتی که این برانگیخته است بستگی دارد. به عنوان مثال، یادگیری ابراز خشم به دلیل نرسیدن به رتبه اول در مسابقه یا نگرفتن نمره مورد انتظار، یک فرآیند یادگیری اساسی برای کودکان است.

در عین حال، لازم است بزرگسالان روی ناامیدی‌هایی که هنگام ناامیدی کودکان به وجود می‌آیند کار کنند. شاید به همین دلیل است که ما به دنبال این هستیم که فوراً رضایت شان را جلب کنیم، حتی اگر می دانیم این کار مناسب ترین کار نیست.

7 تمرین برای کودکان برای تحمل بهتر ناامیدی

یادگیری تحمل ناامیدی با کسب مهارت هایی برای پذیرش این موضوع ارتباط دارد که کودکان در زندگی با مشکلات و موانعی مواجه خواهند شد. بنابراین، آنها باید راه هایی برای حل آنها بیابند و بدون تأثیرگذاری بر رفاه شان با آنها برخورد کنند.

به استراتژی های زیر توجه داشته باشید تا به آنها در رسیدن به این هدف کمک کنید!

1. یک بازی انجام دهید که در آن باید رقابت کنند

با بازی‌های رومیزی یا بازی‌های گروهی در فضای باز، یک واقعیت اجتناب‌ناپذیر آشکار می‌شود: گاهی برنده می‌شوید و گاهی می‌بازید.

بنابراین با برخی حرکات می توانید به هدف خود برسید و با برخی دیگر برعکس. بهترین کار این است که کودکان در این سناریوی کنترل شده شرایط را تجربه کنند و شما آنها را در این فرآیند راهنمایی کنید. از آنها بپرسید که چه احساسی دارند و همچنین احساسات خود را بیان کنید.

2. از داستان ها، فیلم ها، بازی ها و سایر چیزها برای بیان احساسات استفاده کنید

به دنبال منابعی باشید که در آن کودکان بتوانند احساسات خود (مانند ناامیدی) را کشف کنند، مشکلات را شناسایی کنند و از طریق شخصیت ها راه حلی بیابند. با توجه به سن آنها، تطبیق این ابزارها برای کار روی مدیریت هیجانی کم و بیش ضروری خواهد بود.

3. به تدریج وظایف و مسئولیت ها را تعیین کنید

این مهم است که به کودکان بیاموزیم که چگونه برخی کارها را انجام دهند و استقلال آنها را تشویق کنیم. همچنین، به آنها اجازه دهید خودشان کشف کنند که چگونه می توانند خود را سازماندهی کنند و اقداماتی را که باید برای انجام وظایفشان در عمل انجام دهند.

سرخوردگی ارتباط تنگاتنگی با عزت نفس و این واقعیت دارد که احساس می‌کنید توانایی شرکت در فعالیت‌ها و بر عهده گرفتن برخی مسئولیت‌ها را دارید.

نکته کلیدی هنگام دادن وظیفه به آنها این است که کار را به وظایف فرعی مانند مراحل میانی و متناسب با سطح پیشرفت آنها تقسیم کنید.

4. قبل از مداخله به آنها زمان بدهید

وقتی متوجه شدید که بچه‌ها مشکل دارند، به آن‌ها زمان بدهید تا فکر کنند، تجزیه و تحلیل کنند، احساساتی را که باعث آن مشکل می‌شود درک کنند و یاد بگیرند که از این مانع به عنوان یک چالش استفاده کنند.

اگر هميشه فوراً به آنها كمك كنيد تا نااميد نشوند، فرصت كمی به آنها خواهيد داد تا خودشان را بشناسند و مسائلشان را با هوشمندی حل كنند.

5. ارزش تلاش را بیاموزید

آیا فرزند شما اسباب بازی خاصی می خواهد؟ به آن‌ها بگویید که می‌توانند آن را داشته باشند، اما پیشنهاد کنید نیمی از آن را شما بپردازند و پیشنهاد کنید که نیمی دیگر از پول را خودشان جمع آوری کنند. به این ترتیب، به آنها می آموزید که پس انداز آنها می تواند راه خوبی برای ارضای خواسته های آنها باشد، اما رضایت ها همیشه فوری نیستند و نیاز به تلاش دارند.

به عنوان مثال، با توجه به سن آنها می توانید پیشنهاد دهید که به خانواده کیک یا آب میوه یا کاردستی یا کارت های مصور حاوی پیام های زیبا برای خانواده خود بفروشند. به این ترتیب، شما نه تنها آنها را سرگرم خواهید کرد، بلکه آنها را به بخشی از آنچه می خواهند به دست آورند نیز تبدیل کنید.

6. به دنبال جایگزینی برای مشکلات باشید

شما می توانید یک مشکل یا یک کار را برای حل کردن مطرح کنید و از فرزندان خود دعوت کنید که آن را به عنوان یک دسته گل 5 گل در نظر بگیرند. هر گل راه حلی برای مشکل است و باید با هم فکر کنید که چگونه آن را حل کنید. ایده این است که آنها به دنبال راه های جایگزین باشند و به آنها نشان دهند که راه های زیادی برای رسیدن به یک نتیجه وجود دارد. همچنین یک منبع عالی برای نشان دادن این است که همه ما نظرات متفاوتی داریم و مدارا را برای کودکان ترویج می کند.

توصیه های دیگر در مورد ناامیدی در کودکان

برخی از توصیه های اضافی برای کمک به کودکان برای تحمل بهتر ناامیدی به شرح زیر است:

- محدودیت های سالم را تعیین کنید. این به معنای قاطعیت و آرامش در تعیین قوانین و احترام به احساسات کودکان است. شما همیشه نمی توانید به همه چیز بله بگویید و باید بدون آسیب "بدانید چگونه ناامید شوید". به آنها کمک کنید یاد بگیرند که زمان و مکانی برای اتفاقات خاصی وجود دارد.

- به آنها بیاموزید که برای فرآیند ارزش قائل شوند نه فقط برای نتیجه. یادگیری یک راه طولانی است و مهم است که هر قدمی را که بچه‌ها برمی‌دارند، بشناسیم. به طوری که اگر در پایان راه نتیجه آنطور که انتظار می رود نبود، بدانند که تلاش و یادگیری به خودی خود ارزشمند و مهم است.

- الگو باشید. به خصوص در سنین پایین، والدین مرجع اصلی فرزندان خود هستند. بنابراین، هنگامی که با یک موقعیت نامطلوب مواجه می شوند، باید اولین کسانی باشند که انتظار دارند و مطمئن باشند که می توانند چیزی از آنها بیاموزند و ارزش تلاش برای رسیدن به آنچه می خواهند را دارند. همچنین منبع خوبی برای کمک خواستن از کودکان هستند، زیرا به آنها نشان می دهد که درخواست حمایت در مواجهه با مشکل، گزینه معتبر و قابل توصیه ای است.

خطر والدین بیش از حد

متخصصان والدین در مورد روند کنونی حمایت بیش از حد والدین هشدار می دهند که به هر قیمتی به دنبال جلب رضایت فرزندان خود هستند. این پدیده به عنوان «فرزندپروری بیش از حد» شناخته می شود و با احساس گناه ناشی از گذراندن زمان زیادی دور از خانه، معمولاً به دلایل کاری، همراه است.

مشکل محافظت بیش از حد این است که کودکان را برای دنیای واقعی آماده نمی کند، جایی که روزی باید از خود مراقبت کنند. با حل چیزهایی که خودشان باید حل آن را بیاموزند، از فرصت رشد، توسعه و تحکیم استقلال خود محروم می شوند. والدین بیش از حد، تحمل ناامیدی را تضعیف می کند که یکی از کلیدهای رفاه و سلامت روان افراد است.