ناسا روز پنج‌شنبه اعلام کرد که سال ۲۰۲۰ احتمالا گرم‌ترین سال ثبت‌شده زمین بوده است و با یک دهم درجه سانتیگراد بیشتر، سال ۲۰۱۶ را پشت سر می‌گذارد. این دما به اندازه‌ی کافی نزدیک بود تا در حاشیه‌ی خطای دانشمندان قرار گیرد، به‌طوری که آن را یک گره آماری درنظر گرفتند. دانشمندان ناسا دریافتند که متوسط دمای زمین در سال ۲۰۲۰، یک درجه سانتیگراد گرم‌تر از میانگین ۳۰ ساله دما از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۸۰ بود.

اما به گزارشساینس الرت،مطالعه‌ی دیگر درمورد گرمایش جهانی که به‌وسیله‌ی اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا (NOAA) انجام شد، نشان داد که سال ۲۰۲۰ پس از سال ۲۰۱۶ واقعا گرم‌ترین سال ثبت‌شده بوده است؛ شاید به علت این واقعیت که پژوهشگران NOAA میانگین دمای سالانه را با میانگین صد ساله‌ی بین سال‌های ۱۹۰۱ تا ۲۰۰۰ مقایسه کردند.

با‌این‌حال، داده‌ها ممکن است به توضیح این امر کمک کند که چرا بحران اقلیمی در سال ۲۰۲۰ خصوصا در آمریکا قله‌های جدیدی را فتح کرد. دانشمندان نمی‌توانند بگویند که آیا یک طوفان یا آتش‌سوزی خاص مستقیما ناشی از تغییرات اقلیمی است، چراکه عوامل زیادی در هر رویداد نقش دارند. اما کارشناسان دراین‌باره اتفاق نظر دارند که با گرم شدن سیاره، وضعیت آب‌وهوایی شدیدتر می‌شود.گاوین اشمیت، مدیر مرکز مطالعات فضایی گادرد ناسا در بیانیه‌ی مطبوعاتی گفت: «هفت سال گذشته گرم‌ترین سال‌های ثبت‌شده بوده است که نمونه‌ای از روند گرمایش شدید و مداوم زمین است.»

رویدادهای آب‌و‌هوایی شدید با افزایش دما مرتبط است

احتمالا تصادفی نیست که گرم‌ترین سال زمین گرفتار آب‌و‌هوای غیرعادی بود. آتش‌سوزی‌ها در ماه ژانویه شرق استرالیا را مورد هجوم قرار داد. در آمریکای جنوبی، بزرگ‌ترین سرزمین مرطوب گرمسیری روی زمین را شعله‌های آتش فرا گرفت. طوفان گونی با سرعت ۳۱۳ کیلومتر بر ساعت فیلیپین را درنوردید و آن را به قوی‌ترین چرخند گرمسیری روی خشکی تبدیل کرد. سکوی یخی بزرگی از یخچال طبیعی بزرگی در گرینلند جدا و وارد آب شد.

پژوهش‌ها نشان داده است که تغییرات اقلیمی به وقوع طوفان‌های شدیدتر، امواج گرمایی شدیدتر، آتش‌سوزی‌های بزرگ‌تر و ویران‌گرتر و بارندگی‌های شدیدتری که موجب سیل می‌شوند، کمک می‌کند.جیم کوشین، دانشمند علوم جوی NOAA به گاردین گفت: «گرمایش جهانی لزوما باعث افزایش شکل‌گیری طوفان‌های گرمسیری نمی‌شود، اما وقتی طوفانی تشکیل می‌شود، احتمال قوی‌تر شدن آن بیشتر می‌شود و این طوفان‌های قوی هستند که واقعا اهمیت دارند.»

برخی از مطالعات گرم شدن اقلیم را با رسیدن گردبادهای قطبی به عرض‌های جغرافیایی معتدل مرتبط دانسته‌اند. افزایش دما حتی می‌تواند موجب توفان‌های تندری شدیدتر و وقوع تورنادوهای چندگانه شود.

سال گذشته هیچ قسمتی از آمریکا از فاجعه در امان نماند. امواج گرمایی غرب کشور را خشک کردند و گردباد قطبی شمال شرقی کشور را به‌شدت سرد کرد. اواخر تابستان آتش‌سوزی‌ها در شمال غربی اقیانوس آرام و کوه‌های راکی ده‌ها هزار نفر را مجبور کرد تا خانه‌های خود را تخلیه کنند.

چهار میلیون جریب زمین در کالیفرنیا سوخت که بیش از دو برابر رکورد قبلی این ایالت بود. آتش‌سوزی‌ها موجب مرگ حداقل ۳۱ نفر در کالیفرنیا، ۹ نفر در اورگن و یک نفر در واشینگتن شد. کلرادو نیز شاهد سه مورد از چهار آتش‌سوزی بزرگ تاریخ خود بود. به گزارشاریک هولت‌هاوسروزنامه‌نگار، وسعت آتش‌سوزی‌ها در این منطقه در هزار سال اخیر بی‌سابقه بوده است.

در همین زمان، طوفان‌های بیشتری نسبت‌به گذشته در امتداد سواحل جنوب شرقی و گلف رخ داد. لیک چارلز در ایالت لوئیزیانا به‌طور مداوم مورد هجوم چرخندها قرار می‌گرفت. طوفان لورا با سرعت ۲۴۰ کیلومتر بر ساعت خانه‌ها را ویران کرد. شش هفته بعد طوفان دلتا بیش از ۳۸ سانتی‌متر باران را تخلیه کرد. در همین حین، در مرکز کشور آمریکا طوفان‌ها، سیل‌ها و تورنادوهای بی‌سابقه‌ای رخ داد. درمجموع، کشور آمریکا در سال ۲۰۲۰ شاهد ۲۲ فاجعه‌ی آب‌و‌هوایی بود که هریک ۱ میلیارد دلار یا بیشتر خسارت زد. رکورد پیشین مربوط به سال ۲۰۱۷ بود که در آن ۱۶ فاجعه رخ داد.

جایی برای پنهان شدن نیست

گرم شدن زمین با گذشت زمان موضوعی را آشکار می‌کند: به‌زودی هیچ‌جایی برای پنهان شدن از پیامدهای مخرب رفتار‌های انسانی تغییردهنده‌ی اقلیم وجود نخواهد داشت.

گرمای شدید می‌تواند بعضی از مناطق در مرکز کشور آمریکا، خاورمیانه و استرالیا را در تابستان‌ها تقریبا غیر قابل سکونت کند. دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که طوفان‌های شدید و آتش‌سوزی‌ها نیز بدتر می‌شوند. همه‌ی این موارد، تولید غذا را با چالش رو‌به‌رو می‌کند. همچنین پیش‌بینی می‌شود که برخی از شهرها بی‌آب شوند. طبق پیش‌بینی‌ها، ۸ درصد از جمعیت جهان در سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۴۰ دچار کاهش شدید منابع آب می‌شوند.

جنگل‌های بارانی آمازون، صخره‌های مرجانی جهان و صفحه‌ی یخی گرینلند همه درمعرض خطر فروپاشی قرار دارند. شمالگان نیز در مسیر کاهش یخ‌های خود است که از زمان آخرین عصر یخبندان بی‌سابقه است. تا سال ۲۱۰۰، افزایش سطح آب دریا می‌تواند شهرهایی مانند نیواورلئان، بوستون، ونیز، لاگوس و جاکارتا را غرق کند و موجب مهاجرت‌های عظیمی به‌سمت خشکی شود. اشمیت گفت: «اینکه آیا یک سال رکورد باشد یا نه، واقعا چندان مهم نیست. مسئله‌ی مهم روندهای طولانی‌مدت است. با این روندها و همان‌طور که تاثیر انسان روی اقلیم افزایش می‌یابد، باید انتظار داشت که رکوردها همچنان شکسته شود.»