توضیح درباره آب گرفتگی در تل آجری ایسنا

به گزارش ایسنا، به دنبال انتشار تصاویری از آب‌گرفتگی در «تُلِ آجری» یا دروازه شهر پارسه (تخت جمشید) یا دروازه کورش در پی باران‌های فصلی و آسیب به پوشش‌های حفاظتی آجرهای باستانی آن، روابط عمومی پایگاه میراث جهانی تخت جمشید توضیح داد: «اندک آبگرفتگی مربوط به بارندگی دو ماه پیش بود و این مورد به‌دلیل جابجایی دو پنل سقف (پنل پوششی) ایجاد شده است. در حاشیه پوشش حفاظتی فاصله‌ایی بین دو پنل ایجاد شده بود. این درز بلافاصله پس از بارندگی در همان زمان تعمیر شد.»

در توضیحات پایگاه میراث جهانی تخت جمشید همچنین آمده است: «دلیل به وجود آمدن این فاصله قرارگیری پوشش سقف در محوطه باز و وزش باد شدید زیر سازه در تابستان و پاییز بود که منجر به جابجایی و کنده شدن یک پیچ شده بود و بدون درنگ تمام پوشش حفاظتی مجدد کنترل و تقویت شد. اندک آبگرفتگی مربوط به حاشیه بیرونی اثر بود که در اقدام حفاظتی رفع شد.»

سیاوش آریا، پژوهشگر و کنشگر میراث فرهنگیتصاویری را از وضعیت این محوطه هخامنشی پس از باران‌های فصلی منتشر کرده و درباره آن گفته بود: در پی بارندگی‌های اَندک پاییزی در شهرستان مرودشت، آب‌های ناشی از بارندگی به درون سایت موزۀ «تل آجری» رِخنه کرده و سبب آسیب رساندن به بقایای مهم و بسیار ارزشمند معماری هخامنشی محوطه شده است و باید زودتر برای آن چاره اندیشید.

همچنین، برخی کارشناسان حفاظت و مرمت، سقفی که در این محوطه ایجاد شده و نصب آن روی پایه‌های متعدد فلزی و بتن‌ریزی در محوطه باستانی انجام شد و در زمان خود واکنش‌برانگیز شده بود، را به خاطر آب‌گرفتگی ایجاد شده، برای حفاظت از تل آجری و آجرهای دروازه بیرون آمده از خاک مناسب نداسته‌ بودند.

محوطۀ باستانی «تُلِ آجری» در حدود ۵ کیلومتری شمال غربی تخت جمشید (پارسه) در محل معروف به باغ فیروزی قرار دارد. باستان‌شناسان در این محوطه، دروازه کورش یا تخت جمشید (پارس) را شناسایی کرده‌اند. آن‌ها با کشف کتیبه‌های میخی بابلی و عیلامی و با توجه به کارکرد بنا، به این نتیجه رسیده‌اند که این بنا یک دروازه یادمانی از آغاز دوره هخامنشی بوده است.

در گزارش‌های باستان‌شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی نیز آمده است که این دروازه باشکوه، در مقیاس وسیع‌تری طرح دروازه معروف ایشتار (حدود ۵۸۰ پیش از میلاد) را تکرار می‌کند که پیش از ساخت تختگاه تخت جمشید در دوره یکی از دو پادشاه نخستین پارسیان بنا شده است. احتمالا، هدف از ساخت این دروازه برای نشان دادن فتح شهر بابل در سال ۵۳۹ پیش از میلاد در دوره کوروش بزرگ بوده است.

انتهای پیام