اضطراب جدایی کودکSeparation Anxietyیکی از چالش های والدین در دوره ای از زندگی کودک می باشد . معمولا جدا شدن کودکان از والدین در اولین سال های زندگی همراه با خشم و گریه همراه است . حوالی اولین سالگرد تولد کودک ، بسیاری از بچه ها دچار اضطراب جدایی می شوند و وقتی والدین سعی می کنند آنها را با شخص دیگری ترک کند ، به شدت ناراحت می شوند.

اگرچه اضطراب جدایی بخشی کاملاً طبیعی از دوران کودکی است ، اما می تواند ناراحت کننده باشد. درک اینکه کودک شما چه چیزی را پشت سر می گذارد و داشتن چند تکنیک مقابله ای می تواند به هر دوی شما کمک کند تا از پس این شرایط برآیید

اضطراب جدایی چیست

معمولا نوزادان کاملاً با والدین و تمام کسانی که مسئول نگهداری و مراقبت از آنها هستند سازگار می شوند. والدین احتمالاً اضطراب بیشتری نسبت به جدایی خواهند داشت تا نوزادان ! تا زمانی که نیاز آنها برآورده شود ، بیشتر نوزادان زیر 6 ماه به راحتی با افراد دیگر سازگار می شوند.
بین 4-7 ماهگی ، نوزادان احساس “بقای شی” را درک می نمایند . آنها درک می کنند که اشیا و افراد حتی وقتی از چشم دور باشند نیز وجود دارند.
نوزادان یاد می گیرند که وقتی مادر و پدر را نمی توانند ببینند ، این بدان معناست که والدین از آنها دور شده اند .
آنها مفهوم زمان را نمی فهمند ، بنابراین نمی دانند که مادر برمی گردد و به این دلیل از نبود او ناراحت می شوند. مادر چه در آشپزخانه باشد ، چه در اتاق خواب کناری و چه در دفتر کار ، این برای کودک یکسان است و ممکن است گریه کند تا اینکه مادر دوباره به کنار او باز گردد.

کودکان بین 8 ماه تا 1 سال در حال نزدیک شدن به دوران مستقلانه تری از زندگی خود هستند ، اما در مورد جدایی از والدین احساس عدم اعتماد و نگرانی بیشتری دارند. این سن زمانی است که اضطراب جدایی ایجاد می شود ، و ممکن است کودکان هنگام ترک والدین آشفته و ناراحت شوند.

در این اضطراب جدایی تفاوت نمی کند که فقط چند ثانیه به اتاق بعدی بروید ، کودک خود را برای عصر بخوابانید یا کودک خود را در مهد کودک رها کنید در هر صورت کودک شما با گریه ، چسبیدن به شما و مقاومت واکنش نشان دهد. .
زمان اضطراب جدایی می تواند متفاوت باشد. بعضی از بچه ها ممکن است بعداً ، بین 18 ماه تا دو ونیم سالگی ، آن را تجربه کنند. برخی هرگز آن را تجربه نمی کنند.

و برای بعضی دیگر ، استرس های خاص زندگی می تواند احساس اضطراب در مورد جدا شدن از والدین را ایجاد کند که شامل شرایط زیر می باشد
وضعیت جدید مراقبت از کودک یا پرستار کودک جدید
خواهر و برادر جدید
انتقال به مکان جدید
تنش در خانه.

اضطراب جدایی چه مدت طول می کشد؟

مدت زمان اضطراب جدایی بسته به کودک و نحوه واکنش والدین متفاوت است. در بعضی موارد ، بسته به خلق و خوی کودک ، اضطراب جدایی می تواند از دوران نوزادی تا سال های ابتدایی مدرسه ادامه یابد.

اضطراب جدایی که فعالیتهای طبیعی کودک در سن بالاتر را تحت تأثیر قرار می دهد ، می تواند نشانه یک اختلال اضطرابی عمیق باشد. اگر اضطراب جدایی در کودکی شدید تر از حد طبیعی ظاهر شود ، ممکن است مشکل دیگری مانند آزار و اذیت وجود داشته باشد.

اضطراب جدایی با احساس اضطراب عادی بچه ها که نمی خواهند والدین را ترک کند متفاوت است زیرا در مورد دوم تنها کافی است که حواس کودک پرت شود و این احساس برطرف می شود.

بچه ها اثری که رفتار آنها بر والدین می گذارد را درک می کنند. اگر هر بار که کودک گریه می کند والدین برنامه های خود را لغو کنند ، دوباره به داخل اتاق فرار و نرد کودک برگردند ،در نتیجه کودک شما همچنان از این روش برای جلوگیری از جدایی استفاده می کند.

احساس والدین :

اضطراب جدایی ممکن است احساسات مختلفی را در شما بوجود آورد. برای بعضی از والدین این حس می تواند دلپذیر باشد که احساس کنند فرزند آنها به همان اندازه که آنها با او وابسته هستند به والدین وابسته است .
اما احتمالاً چنین والدینی در مورد وقت گذرانی برای خود ، ترك فرزند نزد پرستار کودک یا رفتن به محل كار احساس گناه خواهند كرد. و ممکن است احساس کنند که نسبت به فرزند خود کوتاهی نموده اند .

به خاطر داشته باشید که عدم تمایل کودک به ترک شما ، نشانه خوبی برای ایجاد دلبستگی های سالم بین شماست. سرانجام ، کودک شما می تواند به یاد بیاورد که شما همیشه پس از ترک کردن دوباره برمی گردید ، و این سبب آرامش کودک در هنگام جدایی خواهد شد . این شرایط همچنین به بچه ها این فرصت را می دهد تا مهارت های مقابله ای و استقلال را بیاموزند .

این نکات می تواند در این دوره دشوار به کودکان و والدین کمک کند:

به سن کودک توجه نمایید.

سعی کنید برای اولین بار کودک خود را در سنین 8 ماه تا 1 سال تنها نگذارید ، هنگامی که اضطراب جدایی برای اولین بار ظاهر می شود دقیقا در همین بازه سنی قرار دارد .
مراقبت از کودک را در این سن به پرستار جدید نسپارید . همچنین سعی کنید کودک در هنگام تنها گذاشتن خسته ، گرسنه یا بی قرار نباشد . در صورت امکان ، زمان ترک کودک را فرصتی پس از صرف وعده غذایی او قرار دهید .

تمرین کنید .

جدا بودن از یکدیگر را تمرین کنید و افراد و مکانهای جدید را به آرامی به کودک معرفی کنید. اگر قصد دارید فرزند خود را نزد یکی از اقوام یا یک پرستار کودک جدید بگذارید ، از قبل آن شخص را دعوت کنید تا بتواند زمانی را که شما در اتاق هستید با هم بگذرانند.
اگر کودک شما قرار است به مهد کودک یا پیش دبستانی جدید برود ، قبل از شروع یک برنامه تمام وقت ، چند بار با هم به آنجا مراجعه کنید. تمرین کنید که کودک خود را برای مدت کوتاهی نزد یک مراقب بگذارید تا او به دوری از شما عادت کند.

آرام و ثابت قدم باشید.

یک روش و روتین برای ترک کردن کودک برنامه ریزی نمایید که در طی آن خداحافظی دلپذیر ، دوست داشتنی و آرامی از کودک داشته باشید .
آرام باشید و در فرزند خود اعتماد ایجاد کنید . به او اطمینان دهید که دوباره برمی گردید – و در مورد بازگشت خود با استفاده از مفاهیمی که بچه ها درک می کنند (مثلاً بعد از ناهار) توضیح دهید.

به قول های خود عمل کنید .

مهم است که کودک این اطمینان را حاصل کند که دقیقا همان زمانی که قول داده بودید به نزد او برگشته اید . این مسئله حیاتی است – به این ترتیب کودک شما اعتماد به نفس پیدا می کند که می تواند با گذشت زمان از اضطراب جدایی از والدین عبور کند.

ترک کودکی که برای شما فریاد می کشد و گریه می کند ، هرچقدر سخت باشد ، اما با داشتن اعتماد کافی به پرستار کودک می توانید کمتر احساس ناراحتی نمایید . به محض رسیدن به ماشین ، احتمالاً کودک شما آرام شده و مشغول بازی شده است .

اگر پرستار کودک هستید و از کودکی که اضطراب جدایی دارد مراقبت می کنید ، سعی کنید حواس او را با یک فعالیت یا اسباب بازی یا با آهنگ ، بازی یا هر چیز سرگرم کننده دیگری پرت کنید. ممکن است مجبور باشید تا زمانی که چیزی کودک را جلب کند تلاش خود را ادامه دهید.

همچنین سعی کنید از مادر یا پدر کودک نامی نبرید ، اما سوالات کودک را به روشی ساده و صریح پاسخ دهید. ممکن است بگویید: “مامان و بابا به محض خوردن شام برمی گردند. بیا با این اسباب بازی ها بازی کنیم!”

این مرحله کوتاه و گذرا است

به یاد داشته باشید ، این مرحله می گذرد. اگر کودک شما هرگز به غیر از شما تحت مراقبت شخص دیگری نبوده باشد ، به طور طبیعی خجالتی باشد و یا استرس های دیگری داشته باشد ، اضطراب جدایی ممکن است برای او نسبت به بچه های دیگر بدتر باشد.

به غرایز خود اعتماد کنید

اگر کودک شما از قرار گیری در کنار پرستار کودک یا رفتن به یک مهد کودک امتناع ورزد یا علائم دیگری از تنش مانند اختلال در خواب یا از دست دادن اشتها را نشان دهد ، ممکن است مشکلی در وضعیت مراقبت از کودک وجود داشته باشد.
اگر اضطراب جدایی در دوره پیش دبستانی ، دبستان یا فراتر از آن ادامه پیدا کند و فعالیت های روزمره را مختل می کند ، این موضوع را با پزشک در میان بگذارید.

اگر کودک شما علائمی در این زمینه دارد با پزشک خود صحبت کنید ، از جمله:

علائم هراس (مانند حالت تهوع ، استفراغ یا تنگی نفس) یا حملات وحشت قبل از رفتن والدین
کابوس های جدایی
ترس از خوابیدن به تنهایی (اگرچه این مورد در کودکانی که اضطراب جدایی ندارند نیز شایع است)
نگرانی بیش از حد در مورد گم شدن یا آدم ربایی یا رفتن به مکان های بدون پدر و مادر
برای بیشتر بچه ها ، اضطراب دوری از والدین بدون نیاز به مراقبت پزشکی از بین می رود. اما اگر نگرانی دارید ، با پزشک خود مشورت کنید.

مرکز پرستاری سفیر آرامشبا داشتن مجوز رسمی از وزارت بهداشت و کادری مجرب و حرفه ای در زمینه ارائه خدامات پرستاری در منزل به صورت شبانه روزی در خدمت شما عزیزان است برای کسب اطلاعات بیشتر با کارشناسان ما تماس حاصل فرمایید.

کادر متخصص و آموزش دیده این مرکز در قالب پرستار کودک ، پرستار سالمند و پرستار بیمار با اندوختن تجارب ارزشمند در طی سال ها خدمت رسانی همواره آماده حضور در کنار شما عزیزان می باشد.