اختلال توره در کودکان نوعی اختلال عصبی رشدی است که در طی آن فرد تیک های متعدد حرکتی و یک یا چند تیک صوتی دارد. این اختلال قبل از ۱۸ سالگی بروز می کند و شامل حرکات و تیک هایی است که با انقباض عضلانی و حرکات غیر عادی از طرف فرد بروز می کند.

ریشه اصلی این عارضه ژنتیک و عوامل وراثتی است. این اختلال در موقعیت های مختلف می تواند زندگی فرد را در کودکی تحت تاثیر قرار دهد و برای وی مشکل ساز شود.

عدم آگاهی و رفتار درست خانواده کودک نقش مهمی در افزایش مشکلات و تبعات این سندروم خواهد داشت. برای داشتن برخورد درست و صحیح با کودکی که از این مشکل رنج می برد بهتر است این بیماری را به خوبی شناخته و راه حل های دارویی و رفتاری آن را عمیقا بدانید. استفاده از یک مشاور روانپزشکی می تواند نقش موثری در مدیریت رفتار های کودک داشته باشد.

اختلال توره در کودکان چیست؟

سندروم توره نوعی اختلال نوروبیولوژیک است که از دسته اختلالات عصبی-رشدی به حساب می آید. در این سندروم تیک های حرکتی و صوتی به شکل مکرر وجود دارند. انواع این گونه تیک ها پلک زدن، حرکت گردن، سرفه کردن و … هستند.

این بیماری معمولا در کودکی و در سنین سه تا ۱۰ سال ظاهر می شود. این بیماری معمولا در زمان شروع رفتن کودک به مدرسه شروع می شود. در بیشتر پسر های ۷، ۸ ساله که سابقه ای از بیماری های روانی و سایکوپات در آن وجود دارد دیده می شود. این نوع تیک معروف ترین نوع تیک شناخته شده است ونام دیگر آن سندروم ژیل دولا توره است.

علایم اختلال توره چیست؟

علائم اصلی تیک یا اختلال تورت تیک های حرکتی دائم و متعدد است. این تیک ها معمولا در نواحی سر، شانه، گردن و یا پاها و یا کل بدن باشد. بالا انداختن شانه، حرکت سر و گردن، چشمک زدن، پلک زدن متناوب، شکلک درآوردن و لمس کردن از اشکال تیک در افراد مبتلا به اختلال توره است.

در بعضی موارد این تیک ها می توانند خیلی شدید باشند یا حتی حالتی قالبی پیدا کنند برای مثال باز و بسته کردن در، بوکردن، روشن و خاموش کردن چراغ و… از انواع این گونه تیک ها هستند.

نوع دیگری از تیک های افرادی که مبتلا به سندروم توره هستند تیک های صوتی است که در مراحل پیشرفته تر عارضه بروز می کند. این تیک ها شامل صدا درآوردن، سرفه کردن و صاف کردن مداوم گلو، بالا کشیدن بینی، خندیدن های غیر ارادی، فریاد کشیدن، تکرار غیرارادی برخی کلمات برای مثال تکرار کلماتی که می شنوند و یا گفتن کلمات زشت و ناسزا و بددهنی نیز از مواردی است که در این افراد دیده می شود.

علائم و نشانه های تیک ممکن است دوره و یا نوسان داشته باشند. در دوره ای ممکن است به هر دلیل علائم تیک شدید تر شده و در برخی موارد این تیک ها کاملا ممکن است ناپدید شوند.

آیا تیک عصبی ارادی است؟

انقباض عضلات و علائم تیک غیر ارادی است. کودکان معمولا سعی در سرکوب و جلوگیری از آن دارند اما همین کار باعث شدت بیشتر تیک ها خواهد شد.

علایم اختلال عصبی توره

• قبل از ۱۸ سالگی شروع می شود
• دست کم یک سال طول بکشد
• هم تیک های صوتی و هم تیک های حرکتی که در برهه های زمانی مختلف اتفاق می افتند.
• نوسان در شدت تیک ها وجود دارد. ممکن است برخی تیک ها از بین برود و شکل تیک ها تغییر کند.
• علت پزشکی دیگری وجود تیک‌ها را توجیه نمی‌کند.
• اختلال از تاثیر فیزیولوژیک یک ماده یا اختلال طبی کلی به وجود نیامده است.

اختلالات همراه با اختلال توره در کودکان

اختلال توره به شکلی است که افرادی که به آن مبتلا هستند ممکن است با احتمال بالاتری به بیماری ها و اختلالات زیر دچار باشند:

• اختلالات توجه و بیش فعالی
• اختلالات وسواس
• اضطراب، افسردگی
• اختلالات یادگیری
• مشکلات رفتاری
• اختلالات خواب
• اختلالات کنترل تکانه

علت بروز اختلال توره

هنوز دانشمندان ریشه اصلی اختلال توره را پیدا نکرده اند. اما برخی پزشکان نقش عوامل زیستی را در این عارضه مهم و تاثیر گذار می دانند. مطالعات زیادی نشان می دهند که اختلال توره تا حد زیادی وابسته به وراثت و عوامل ژنتیکی است. اگر در خانواده ای کودکی با اختلال توره وجود داشته باشد با احتمال بیشتری در سایر افراد خانواده اختلال هایی مانند وسواس و سایر موارد دیده می شود.

اختلالاتی که ممکن است با تیک اشتباه گرفته شود:

• اختلال کره آتتوئید: این اختلال حرکتی و غیر ارادی علائمی مانند انقباض نامنظم، کوتاه و فاقد ریتم عضلات است. اختلال دیستونی عضلانی: این اختلال شامل انقباضات غیرارادی شدید، دردناک و پایدار عضلات مثل دیستونی گردن است.
• میوکلونوس: گرفتگی، پرش و انقباضاتی سریعی که در عضلات اتفاق می افتد از علایم اصلی این اختلال است. نوع طبیعی این اتفاق سکسکه کردن است.

درمان قطعی اختلال توره

در مواقع بسیاری تیک ها خفیف و گذرا بوده و نیازی به اقدام درمانی یا اقدامی برای کاهش استرس و اضطراب وجود ندارد. این تیک ها خود به خود برطرف می شوند. با وجود این در برخی مواقع این علایم و تیک ها بسیار شدید تر بوده و پایداری بیشتری دارد.

این نوع تیک که پایدار و شدید تر است معمولا نیاز به درمان دارد. بهترین روش ها برای درمان اختلالات تیک این است که کارکرد کلی او را کاملا در نظر بگیریم. درمان های مختلفی از قبیل درمان های دارویی و درمان های رفتاری برای افرادی که مبتلا به تیک عصبی هستند به کار می روند.

رفتار درمان برای اختلال توره

درمان های رفتاری مختلفی در این زمینه وجود دارند از جمله:

وارونه سازی عادت: با استفاده از این روش عادت های معکوس در فرد ایجاد می شود. این عادت ها به فرد کمک می کنند تا با تیک های عصبی مقابله کنند. این حرکات که خنثی کننده هستند در فرد ایجاد شده و با تقویت آنها تیک های عصبی به مرور کاهش پیدا خواهند کرد.

ای آر پی: این روش فرد را در موقعیت تیک قرار می دهد و به او آموزش داده می شود که موقعیت ایجاد تیک را پیشبینی کرده و به تدریج آن را کنترل کند. برای آشنایی بیشتر در زمینه رفتار درمانی کلیک کنید.

درمان دارویی برای اختلال توره

دارودرمانی از قدم های اصلی کنترل و بهبود تیک عصبی و اختلال توره است. داروهای شیمیایی مختلفی در این زمینه وجود دارد که عمدتا شامل موارد زیر است:

• داروی های نورولپتیک (از قبیل ریسپریدون، پیموزاید، آریپرازول)
• کلونیدین
• کلونازپام
• تترابنازین
• هالوپریدول
• آنتاگونیست‌های دوپامین

اگر اختلال توره زودهنگام تشخیص داده شود و درمان آن سریعا آغاز شود شانس بالایی برای موفقیت درمان وجود خواهد داشت. در صورتی که چنین مشکلاتی در کودک مشاهده می کنید بهتر است از طریق مشاور روانشناسی و یا درمان از طریق روانپزشک روند درمان را شروع کنید.