به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، براساس مطالعه تازه منتشر شده در مجله نانو(Nano)، محققان کره‌ای یک فناوری جدید شیمی درمانی مبتنی بر نور موسوم به "فتوتراپی" ابداع کرده‌اند که می‌تواند کارایی شیمی درمانی را افزایش دهد، در حالی که درد را نیز کاهش می‌دهد.

این عامل جدید فتوتراپی ضمن از بین بردن سلول‌های سرطانی، عوارض جانبی معمول مرتبط با شیمی درمانی را نیز به حداقل می‌رساند.

تیم تحقیقاتی موسسه علوم و فناوری کره(KIST) تحت هدایت "سهون کیم" از مرکز تحقیقات "Theragnosis" یک عامل فوتوتراپی جدید را با توانایی هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی ایجاد کرده‌اند که قادر به از بین بردن سلول‌های سرطانی است و تقریباً هیچ عارضه‌ای ندارد.

این عامل جدید فقط به یک بار تزریق و فتوتراپی مکرر نیاز دارد و از طریق تحقیقات مشترک بین پروفسور "یون سیک لی" از دانشگاه ملی سئول و پروفسور "جون آن" از دانشگاه کره امکان پذیر شده است.

فناوری فوتوتراپی به عنوان یک روش درمان سرطان با تکیه بر نور، شامل تزریق یک ماده حساس به نور(photosensitizer) است. این ماده فقط در سلول‌های سرطانی جمع می‌شود که با شلیک لیزر به بدن، آنها را به طور انتخابی از بین می‌برد.

ماده حساس به نور، مولکولی است که در یک فرآیند فتوشیمیایی یک تغییر شیمیایی در یک مولکول دیگر ایجاد می‌کند.

این روش دارای عوارض جانبی بسیار کمتری نسبت به درمان‌های معمول مانند شیمی درمانی رایج یا پرتودرمانی است که تقریباً همیشه به بافت اطراف سلول‌های سرطانی آسیب می‌رسانند و تکرار درمان را دشوار می‌کنند. بنابراین می‌توان این روش جدید را چند بار تکرار کرد.

شیمی درمانی فرآیندی برای درمان سرطان است که طی آن داروهایی برای مقابله با سرطان وارد بدن می‌شوند. یکی از این داروهای رایج، "سیس‌پلاتین"(cisplatin) نامیده می‌شود که به دی‌ان‌ای سلول تومور متصل می‌شود و به ساختار آن آسیب می‌رساند و در نهایت سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد.

از طرف دیگر، "فتودینامیک درمانی"(PDT) با وارد کردن یک ترکیب فلزی به داخل تومور کار می‌کند و پزشکان سپس تومور را با نور لیزر نابود می‌کنند. این کار موجب ایجاد گونه‌هایی از اکسیژن واکنشی می‌شود که با سلول‌ها واکنش می‌دهند و آنها را نابود می‌کنند.

به طور کلی، اثرات مولکول‌های حساس به نور فقط برای یک جلسه دوام دارد، به این معنی که آنها باید یک بار در هر جلسه درمانی تزریق شوند. اما اشکالاتی که معمولاً با استفاده آنها در ارتباط است، استفاده از آنها را با مشکل مواجه می‌کند.

به عنوان مثال، ماده حساس به نور باقی مانده ممکن است در پوست یا چشم جمع شده و عوارض جانبی ایجاد کند. بنابراین دریافت کنندگان درمان پس از جلسه درمانی احتمالاً باید خود را از نور خورشید و نور داخلی جدا کنند.

با این حال، "سهون کیم" و تیم تحقیقاتی وی از پپتیدهایی استفاده کردند تا بافت‌های سرطانی را به طور انتخابی هدف قرار دهند و از مشکلات رایج مرتبط با فناوری فوتوتراپی جلوگیری کنند.

به طور خلاصه، ماده حساس به نور مبتنی بر پپتیدهای این تیم تحقیقاتی، اثرات فوتوتراپی را فقط در بافت سرطانی از طریق استفاده از یک پپتید موسوم به "iRGD" فعال می‌کند که به طور انتخابی وارد بافت‌های سرطانی می‌شود و آنها را هدف قرار می‌دهد.

با تزریق این ماده حساس به نور جدید در بدن بیمار، دمای بدن آن را فعال می‌کند و در یک آرایش فوق مولکولی از پیش تعیین شده توسط تیم تحقیقاتی در تومور و اطراف آن تجمع می‌کند و هنگامی که فتوتراپی آغاز شود، فقط سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد و بافت طبیعی اطراف را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد.

"سهون کیم" سرپرست این مطالعه می‌گوید: انتظار می‌رود روش ما در آینده مفید واقع شود، زیرا به بیماران اجازه می‌دهد فتوتراپی طولانی مدت و بدون مسمومیت را تنها با یک بار تزریق تا زمان حذف کامل سلول‌های سرطانی انجام دهند.

با روش‌های جدید فتوتراپی مانند روش ابداعی این مطالعه، امید جدیدی به وجود آمده است که ممکن است دهه ۲۰۲۰ میلادی، یک بار برای همیشه دهه‌ای برای درمان سرطان باشد.