اختلالات اضطرابی خود را از راه های جسمی و روانی نشان می دهد. چگونگی بروز اختلال اضطراب به سن کودک و نوع اختلال اضطراب بستگی دارد. از آن جا که اضطراب می تواند از طریق علائم جسمی بروز کند، مهم است که با یک متخصص اطفال مشورت کنید تا مطمئن شوید رفتارها و علائم مربوط به اضطراب در کودکان هستند و به دلیل یک بیماری پزشکی نیستند.

• افزایش تحریک پذیری
• گریه بیش از حد
• احساس خشم
• شب ادراری
• معده درد و سردرد
• تکرار مکرر حمام کردن
• تنفس سریع
• درد قفسه سینه، تنگی نفس
• حالت تهوع و استفراغ
• اشتهای ضعیف، دردهای عضلانی و تنش
• مشکلات خواب

نگرانی بیش از حد در مورد این که اگر کودک در کنار والدین، ​​سرپرست یا کسی که به او وابسته هست، نباشد، اتفاق بدی رخ دهد. کودک ممکن است از ماندن در خانه یکی از اقوام یا دوستانش، تنها خوابیدن یا رفتن به مدرسه خودداری کند.هنگامی که والدین از اتاق بیرون می روند یا از دید خارج می شوند، احساس اضطراب در بسیاری از کودکان رخ می دهد. اضطراب جدایی ممکن است هنگامی که کودک بزرگتر است و به ویژه در سنین بین 7 تا 9 سال، ظاهر شود.

اضطراب مزمن و نگرانی بیش از حد در مورد همه چیز و زندگی روزمره اختلال اضطراب عمومی در کودکان است.

تصور کنید ده ساله هستید و ناگهان و بدون هشدار، ترس آنقدر شدید را تجربه می کنید که احساس می کنید می میرید. قلب شما می تپد، وحشت زده اید و احساس کنترل نمی کنید. ممکن است دچار تنگی نفس و درد قفسه سینه شوید.این یکحمله وحشت است. حمله وحشت معمولاً حدود 15-30 دقیقه طول می کشد (در 10 دقیقه به اوج خود می رسد).

فویبانوعی از اضطراب در کودکان است که ترس های غیرمنطقی و شدید واقعی یا غیرواقعی است. بیشتر فوبیاها بدون حادثه قبلی ظاهر می شود.کودکان می توانند از موقعیت ها، اشیا،، مکان ها و افراد دچار هراس شوند. به محض ورود فوبیا، کودک از ترس خود جلوگیری می کند و رفتارهای پریشانی مانند گریه، خشم و یا در صورت مواجه شدن با آن دچار فروپاشی خواهد شد.

این نوع از اضطراب در کودکان با ترس یا نگرانی شدید درباره قضاوت توسط دیگران مشخص می شود، کودکان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از نحوه درک دیگران از آنها ناراحت می شوند. این اختلال مخرب است؛ زیرا می تواند تمایل کودک بهمدرسه یا شرکت در کلاسرا تحت تأثیر قرار دهدو می تواند معاشرت عادی با همسالان را سخت کند و مانع دوست شدن با کودکان دیگر شود.

کودکان مبتلا به این اختلال دچار افکار ناراحت کننده، تحریک کننده اضطراب، وسواس و اجباری می شوند که حداقل با انجام رفتارهای تکراری، حداقل به طور موقت، تسکین می یابند. ترس کودک از میکروب ها ممکن است منجر به شستن مداوم دست ها، چیدمان متقارن اشیا،، بررسی و بازنگری چراغ ها، درها و قفل ها و … شود.

طبق توصیه آکادمی اطفال آمریکا و متخصصان، هنگام اضطراب در کودک، شما باید با یک روانشناس یا روانپزشک با تجربه درمان کودکان مبتلا به اختلال اضطراب مشورت کنید. رفتارهایی که می توانند زنگ خطر اضطراب در کودکان باشند، عبارتند از:

• کودکخانه را مختل می کند و در فعالیت ها و زندگی خانوادگی تداخل ایجاد می کند.
• وقتی کودک چند بار در روز یا هفته ناراحت می شود.
• هنگامی که فرکانس و شدت ترس افزایش می یابد.
• وقتی اضطراب منجر به یک رفتار اجتناب ناپذیر شود.برای مثال کودک به طور مداوم بهانه هایی را برای اجتناب از مدرسه یا موقعیت های دیگری که ممکن است اضطراب ایجاد کنند، می آورد.
• هنگامی که این اختلال باعث می شود کودک نتواند با دیگران تعامل برقرار کند.
• وقتی عادت های خواب به هم بخورد.
• وقتی شروع به دیدن رفتارهای اجباری و وسواسی مانند شستن مکرر دست، شمارش، بررسی چیزها می کنید.
• هنگامی که کودک شما الگویی از علائم جسمی را نشان می دهد که برای کودک مخل و ​​مضر است (استفراغ، معده درد و …)
• هنگامی که کودک شما حملات هراس را تجربه می کند که با تپش قلب، تعریق، حالت تهوع و … مشخص می شود.

اضطرابممکن است به دلیل ترکیبی از ریشه های عمیق ایجاد کند

• عوامل بیولوژیکی، مانند ژن ها و سیم کشی مغز
• عوامل روانی، مانند خلق و خو و استراتژی های مقابله ای
• عوامل محیطی، مانند والدین مضطرب یا نگران کننده تجربیات و محیط اولیه کودکی.

اگر گمان می کنید فرزند شما اختلالی دارد، اولین قدم این است که به یک درمانگر آموزش دیده مراجعه کنید. درمانگر می تواند اختلال اضطراب خاص کودک را براساس اطلاعات جمع آوری شده از طریق صحبت ها و مصاحبه ها تشخیص دهد.

CBT یک درمان کوتاه مدت (معمولاً 12 هفته ای) است. در طول جلسات درمانی، کودکان به تدریج درک می کنند که آن چه فکر می کنند و انجام می دهند بر احساس آن ها تأثیر می گذارد.آن ها همچنین می آموزند که چطور اعتبار افکار منفی را زیر سوال ببرند و افکار مثبت را جایگزین آن ها کنند. درمان شناختی رفتاری به کودکان کمک می کند تا درک کنند که اجتناب از ترس، ترس را قوی تر می کند؛ در حالی که مواجهه با ترس کودک را قوی تر می کند. درمانگر به کودکان کمک می کند تا تکنیک هایی را برای کمک به آن ها در مواجهه با نگرانی ها و تحمل اضطراب و ایجاد اعتماد به نفس بیاموزند.

از روش های پذیرش و ذهن آگاهی در کمک به کودکان برای یادگیری زندگی در لحظه و بدون خود داوری به عنوان راهی برای دفع یا کنار آمدن با افکار یا رفتارهای ناخواسته استفاده می کنند. یک نکته اساسی در مورد پذیرش نگرانی ها این است که بتوانید از آن ها جدا شوید و از آن ها فاصله بگیرید.

این روش درمانی اضطراب در کودکان، به آن ها کمک می کند تا توانایی کنترل اضطراب یاپریشانی را بدون استفاده از اجتناب یا واکنش بیش از حد به موقعیت ها یاد بگیرند. در DBT، تأكید بر این است كه كودك مسئولیت مشکلات خود را بپذیرید و او را تشویق می کند تا درباره احساسات و اضطراب شدید خود صحبت کند.

والدین حمایتی، یک برنامه مبتنی بر والدین است که بر تغییراتی که والدین می توانند در رفتار خود ایجاد کنند (برای کمک به کودکان و نوجوانان مبتلا به اضطراب، اختلال وسواس فکری و مشکلات مرتبط) متمرکز است. این برنامه به والدین کمک می کند تا یاد بگیرند که “چگونه به رفتارهای اضطرابی به شیوه ای حمایت کننده پاسخ دهند و از شرایط محل زندگی خود برای” کنترل “یا کاهش علائم کودک خود بکاهند.”