مــردم چه ســاده در زنـــدان های ذهنــی‌ِ خود گرفتـــار می‌شــوند.
ذهـنِ انسان با آرزوی #‌دانسـتن، فهمیـدن و کنتـرل‌کـردن، عقـاید و دیدگاه‌هایش را با حقیقت اشتباه می‌گیرد و می‌گوید: این، این‌گــونه است.
باید از فــکر، فراتــر باشی تا متـوجه شـوی، در صـورتی‌که #‌زندگیِ #‌خود یا زندگـی و رفتارِ دیگــری را به هــر شـکل #‌تفسـیر کنی و هر وضعیتی را هرگــونه قضـاوت کنـی، به هرحـال چیــزی بیـش از یک نقطـه‌نظــر نخواهـد بود، دیدگاهی در میانِ بی‌شـمار دیدگاه‌های ممکن که بیش از یک تـودهٔ #‌فکـــر نیست.
اما حقیـقت، یک کُـلِّ یکپارچه است که در آن تمــامیِ چیـزها درهم تنیده‌اند، جایی که در آن هیـچ‌چیز به خــودیِ‌خود و به تنهایی وجود ندارد.
فکــرکردن، #‌حقیقت را تکه تکه می‌کند، آن را به ذره‌ها و پاره‌های ذهنی تقسـیم می‌کنـد.
ذهـنِ‌متفـکر ابزار #‌مفیـد و قدرتمنـدی است، اما هنــگامی‌که اختیار زندگی‌ات را به طور کامل در دست می‌گیرد، هنـگامی‌که متوجه نیستی که فقـط جنبـهٔ کوچکی از آن آگاهی که تو هستی می‌باشـد، بسیار محدودکننده می‌شـود.
خِـــرَد، حاصــل فــکر نیست.
شناختِ عمیق که خِــرَد می‌باشـد، به #‌سادگی فقط با معطوف‌کردنِ توجهٔ کامــل به چیــزی یا کسـی پدیــد می‌آید.
توجه، شعــور ازلــی و #‌خودآگـاهی است.
توجه، موانعـی را که فکـــرِذهنی ایجــاد کرده است از بیـن می‌برد و همــراه آن، این تشـخیص پدید می‌آید که هیــچ‌چیز به خودیِ‌خود وجود نــدارد.
توجـه، به مشــاهده‌کننده و #‌مشــاهده‌ شونده در زمینهٔ وحدت‌بخشِ #‌هشیاری می‌پیوندد. #‌توجه ، التیــام‌بخشِ #‌جدایی است.
هرگاه در #‌تفکــرِ بی‌اختیـار غـرق می‌شوی، از آن چــه هـســت، می‌گریـزی.
نمی‌خــواهـی آنجـایی که #‌هـستی، باشـی، در #‌اینجــا و حــالا.

#‌اکهارت_تله

????????????
#‌بیداری#‌خودآگاهی#‌خودشناسی#‌زندگی #‌روانشاسی #‌پند#‌بودن#‌مطالب#‌درون