#‌فرزندان_خورشید

گورکی «فرزندان خورشید» را در سال 1905 در قلعه پیتر و پل نوشت ، جایی که به دلیل شرکت در اعتراضات حوادث 9 ژانویه ، "یکشنبه خونین" در بازداشت بود. این نمایشنامه با مقدمه ای از فاجعه های انقلابی شروع می شود، گورکی تصویری غم انگیز از جامعه را ترسیم می کند که به دلیل تکه تکه شدن طبقات اجتماعی و فرهنگی خود قادر به ایجاد دنیای بهتری نیست. این امر در درجه اول مربوط به بیگانگی سنتی روشنفکران روس از "مردم" در فرهنگ روسیه است. در مرکز تصویر یک شیمیدان پروتازوف ، یک دانشمند است ، تمام زندگی خود را در دیوارهای آزمایشگاه که آرزو دارد مردی را به عنوان پادشاه طبیعت بسازد. همه از یکدیگر دور هستند ، روابط عاشقانه معمولاً بی اعتبار و همراه با نارضایتی هستند. النا ، همسر پروتازوف ، با اشتیاق نسبت به اختراع هومونکولوس ، هیچ توجهی از همسرش دریافت نمی کند. در طبقات پایین جامعه ، روابط دیگر انسانی نیست. خدمتکار فیما خودش را به یک پیرمرد ثروتمند می فروشد و قفل ساز اگور ، دشمن طبقاتی استاد ، همسرش را تقریباً به کام مرگ می کشد. وی به استدلال های پروتازوف مبنی بر اینکه "ضرب و شتم غیرممکن نیست" ، پاسخ می دهد: "اما آنها مرا کتک زدند ... و خیلی زیاد ، اما همسر من ، شاید یک مرد نباشد." بنابراین ، در نمایش "فرزندان خورشید" کلمه "مرد" با افتخار صدا نمی کند و سخنان پروتازوف در صحنه آخر - "مردم باید روشن و شفاف باشند ... مانند خورشید" - به نوعی با اشعار غزلیات لیزای دیوانه هماهنگ است.

#‌ماکسیم_گورکی
ترجمه: #‌مهین_اسکویی
نمایشنامه
چاپ اول بهار 2537
کیفیت محتوا عالی

سفارش: دایرکت

#‌نمایشنامه#‌گورکی#‌ادبیات_روسیه#‌ادبیات_روسی#‌کتاب_نایاب#‌کتاب_کمیاب#‌کتابفروشی#‌کتابخوانی