|
3 سال پیش
اكران نيوزیادداشت تحسین میز یاشار نورایی منتقد نام شنای سینما درباره خرین اثر کریستوفر نولان: TENET بن
یادداشت تحسین آمیز یاشار نورایی منتقد نامآشنای سینما درباره آخرین اثر کریستوفر نولان:
TENET
.
“بنیان (کریستوفر نولان): یک فیلم بهتآور که به آزمایشی سینمایی جهت تغییر بنیان منطق روایی و زمانی شبیه است. فیلم تا یک سوم نخست با کلیشههای رایج فیلمهای جاسوسی و حادثهای پیش میرود، گفتگونویسی و سیر برخوردها مطول است و شاید هم مکانیکی. اما در پس این عادینمایی، کارگردان توانایی تماشاگری را محک میزند که در خواب زمستانی دوران کرونا، عادت فیلم دیدن در سینما را کم و بیش فراموش کرده و احساس و قوه تخیل او باید دوباره برانگیخته شود. برای همین فیلم از نیمه به بعد، وقتی تماشاگر با اتکا به تجربههای سینمایی قبلی، نسبت به روند قصه یقین کاذب یافته، بنیادیترین عنصر سینمایی در کنار تصویر، یعنی زمان را میشکند و به افراطیترین شکل مفهوم زمان را در ذهن تماشاگر و روی پرده تغییر میدهد. تماشگر مدام به دنبال تفکیک اکنون از گذشته و آینده است و نولان با اجرایی چشمنواز، در یک آن هر سه زمان را نه به شکل موازی بلکه ترکیبی با هم تلفیق و معکوس میکند؛ این به این میماند که فرد خوابیده را بیدار و بلافاصله او را مجبور به دویدن سریع کنیم تا ناگهان بخوابد! نولان در جاهطلبانهترین تجربهاش، زمینهی لازم را برای درک نسبی دوران و چرخش زمان و عقب جلو رفتن روایت و اتفاق افتادن و نیفتادن یا جور دیگر اتفاق افتادن، بهگونهای میچیند که ریتم سریع فیلم، موسیقی فوقالعاده لودویگ گورانسون و طراحی صحنه مبتنی بر تنوع محیطی، تماشاگر را مرعوب کند. در نتیجه، برای کسی که پس از مدتها به سینما میرود، فیلم با ترکیببندی متفاوت از عناصر بنیادی سینما و حتی ایدههایی که قبلاً تعریف شدهاند، قابلیتهای شگفتزده کردن بیننده را بهرخ میکشد و پیوند میان قوه باصره و شنوایی با عقل را به عنوان پیشنیاز لذت بردن از سینما گوشزد میکند. برای خردهگیران کماکان فیلمنامه و منطق عرفی میتواند بهانه خوبی باشد اما برای کسانی که دلیل عشقورزی به سینما را در بازتعریف تصاویر و اصوات و آشنازدایی از عناصر و قواعد سفت و سخت صنعتی سرگرمکننده میجویند، آخرین ساختهی نولان بسیار دیدنی از آب درآمده است.”
.
ویدیو از پشتصحنه فیلم
.
اکران نیوز را در اینستاگرام دنبال کنید: @ecrannews
TENET
.
“بنیان (کریستوفر نولان): یک فیلم بهتآور که به آزمایشی سینمایی جهت تغییر بنیان منطق روایی و زمانی شبیه است. فیلم تا یک سوم نخست با کلیشههای رایج فیلمهای جاسوسی و حادثهای پیش میرود، گفتگونویسی و سیر برخوردها مطول است و شاید هم مکانیکی. اما در پس این عادینمایی، کارگردان توانایی تماشاگری را محک میزند که در خواب زمستانی دوران کرونا، عادت فیلم دیدن در سینما را کم و بیش فراموش کرده و احساس و قوه تخیل او باید دوباره برانگیخته شود. برای همین فیلم از نیمه به بعد، وقتی تماشاگر با اتکا به تجربههای سینمایی قبلی، نسبت به روند قصه یقین کاذب یافته، بنیادیترین عنصر سینمایی در کنار تصویر، یعنی زمان را میشکند و به افراطیترین شکل مفهوم زمان را در ذهن تماشاگر و روی پرده تغییر میدهد. تماشگر مدام به دنبال تفکیک اکنون از گذشته و آینده است و نولان با اجرایی چشمنواز، در یک آن هر سه زمان را نه به شکل موازی بلکه ترکیبی با هم تلفیق و معکوس میکند؛ این به این میماند که فرد خوابیده را بیدار و بلافاصله او را مجبور به دویدن سریع کنیم تا ناگهان بخوابد! نولان در جاهطلبانهترین تجربهاش، زمینهی لازم را برای درک نسبی دوران و چرخش زمان و عقب جلو رفتن روایت و اتفاق افتادن و نیفتادن یا جور دیگر اتفاق افتادن، بهگونهای میچیند که ریتم سریع فیلم، موسیقی فوقالعاده لودویگ گورانسون و طراحی صحنه مبتنی بر تنوع محیطی، تماشاگر را مرعوب کند. در نتیجه، برای کسی که پس از مدتها به سینما میرود، فیلم با ترکیببندی متفاوت از عناصر بنیادی سینما و حتی ایدههایی که قبلاً تعریف شدهاند، قابلیتهای شگفتزده کردن بیننده را بهرخ میکشد و پیوند میان قوه باصره و شنوایی با عقل را به عنوان پیشنیاز لذت بردن از سینما گوشزد میکند. برای خردهگیران کماکان فیلمنامه و منطق عرفی میتواند بهانه خوبی باشد اما برای کسانی که دلیل عشقورزی به سینما را در بازتعریف تصاویر و اصوات و آشنازدایی از عناصر و قواعد سفت و سخت صنعتی سرگرمکننده میجویند، آخرین ساختهی نولان بسیار دیدنی از آب درآمده است.”
.
ویدیو از پشتصحنه فیلم
.
اکران نیوز را در اینستاگرام دنبال کنید: @ecrannews
بیشتر...