#‌کافکا_در_کرانه

کازوئو ایشیگورو معتقد است موراکامی در ادبیات ژاپن یکه و ممتاز است و آثار او رنگ سوررئالیستی توأم با مضحکه‏ ای عبث را دارد که مالیخولیا را در زندگی روزمرۀ طبقۀ متوسط می ‏کاود.

او می ‏افزاید: «با اینحال وسوسه‏ ای درونمایه‏ یی نیز هست که به گذشتۀ دور برمی گردد، و آن هم فانی بودن زندگی است. و او این موضوع را در حالی می ‏پروراند که شخصیتهایش هنوز نسبتاً جوانند. برخی به میانسالی رسیده‏ اند، اما درمی‏ یابند که نیروی جوانی از دست رفته است، بی ‏آنکه ایشان خبردار شوند.» بی ‏تردید جانمایۀ بزرگ داستانهای موراکامی فقدان است، هرچند او از مشخص کردن منبع آن سرباز می ‏زند. می‏گوید: این راز است. راستش نمی‏ دانم این حس فقدان از کجا می ‏آید. شاید بگویید باشد، خیلی چیزها را به عمرم از دست داده ‏ام. مثلاً دارم پیر می‏ شوم و روز به روز از عمرم می ‏کاهد. مدام وقت و امکاناتم را از دست می ‏دهم. جوانی و جنب ‏و ‏جوش رفته-یعنی به یک معنا همه چیز. گاه حیرانم که در پی چیستم. فضای اسرارآمیز خاص خودم را در درونم دارم. این فضای تاریکی است. این پایگاهی است که هنگام نوشتن پا به آن می ‏گذارم. این در مخصوصی برای من است. اشیای این فضا شاید همان چیزهایی باشد که در راه از دست داده‏ ام. نمی دانم. لابد این یک جور ماتم است.

#‌هاروکی_موراکامی
#‌مهدی_غبرائی
چاپ اول پائیز 1386
آکبند

سفارش: دایرکت

#‌ادبیات_ژاپن#‌ادبیات_ژاپنی#‌رمان_ژاپنی#‌معرفی_کتاب#‌معرفی_رمان#‌کتاب_بخوانیم#‌کتاب_نایاب#‌کتاب_کمیاب#‌کتابخوانی