احتیاج عباس(ع) چه احتیاجی بود و ایثار ایشان(ع) چه ایثاری؟ و آیا ایثار بود یا اینکه به‌علت ناتوانی کلمات در وصف، آن را ایثار نامیدیم؟ (سید احمدالحسن(ع) خطبه به طلبه‌های حوزه‌های علمیه در نجف اشرف و قم و تمام نقاط زمین)
.
.
وقتی ذکر نام عباس(ع) در کربلاست،
قصه این نیست که عباس(ع) چه جنگی کرد و چند نفر را از میان برداشت؛
بلکه حرف این است که عباس یلِ ام‌البنین، امید دل تشنه‌لبان و هم‌نوای کودکان بی‌تاب است. حرفِ لبِ خشکیده و دستانِ پرِ آب است...
.
عباس بن ‌علی(ع) از مادر، ایثار در راه ولایت را آموخت و در رکاب حسین زمانش آن را در جان خود پروراند، تا جایی که در راه‌ِ فداکاری، پدرِ فضل و بخشش شد. آنکه با بالابردن دریایِ دستانش تا هم‌جواری کویر لبانش نهایتِ ایثار حقیقی را به رخ ابلیس کشاند.
.
ماه بنی‌هاشم، در میدان نبردِ حق علیه باطل، برای همگان تجلی نمود که ایثارِ حقیقی از هر جنگی سخت‌تر است و از هر رزمندۀ نام‌آوری، نامش بالاتر قرار دارد.
ایثاری که تنها برای برپایی حاکمیت خداوند به‌جای حاکمیت یزیدیان است.
.
.
او عَلمدار است و نشان. حسین(ع) در کربلا چه می‌خواهد بگوید؟ به عباس(ع) نگاه کنیم، به دستان عباس(ع) نگاه کنیم تا ببینیم چگونه از دنیا خالی می‌شود و از حق پر می‌شود.
عباسی که نامش لرزه بر دل جنگجویان می‌انداخت، در میدان ایثار و گذشت در رکاب ولایت امام زمانش، با لبانی خشکیده، چشمان در انتظار کودکان را به لب آب می‌رساند و مشتی را از انسانیت حقیقی برمی‌دارد. پس بعید نبود که دشمن باطل در تنگنای جولان باطل حتی به قیمت بریدن دستان او نگذارد حقی که در مَشک اوست به سرمنزل مقصود رسد. اما امروز ما منتظرانِ تجلی دوبارۀ انسانیت و ایثار حقیقی تامه به عَلَم و نشان کربلا یعنی عباس بن علی(ع) چشم دوخته‌ایم تا با قطره‌ای که از دستان مبارکش پایِ نهر ایثار و ولایت می‌چکد، گلوگاه خشک و تشنۀ زمانمان را سیراب کنیم.
.
.
#‌حسین_زمانت_را_بشناس
.
.

#‌راه_حل_فقط_مهدی_است
.
#‌یمانی موعود سید #‌احمد_الحسن (ع) در بین ماست.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
#‌تاسوعا #‌عاشورا #‌اربعین #‌شهادت #‌عزاداری #‌حضرت_زینب #‌مصیبت #‌کربلا #‌نینوا #‌قتلگاه #‌محرم #‌عاشورا #‌حسین #‌تاسوعا #‌خدا #‌کربلا #‌جوان #‌یاحسین #‌یاعباس #‌یااباالفضل #‌نوحه #‌محرم #‌دلتنگی #‌دلشکسته #‌تاسوعا #‌الحسین_یجمعنا #‌عاشق