#

این علاقه به خدمت و خدمتگزاری در پاره ای از مدیران و مسوولان پیشکسوت ما واقعاً قابل ستایش و بلکه سپاسگزاری است. یعنی به هیچ قیمتی حاضر به ترک پُست خود نیستند. چرا که به خدمت عادت دارند و از قدیم گفتند: ترک عادت، موجب مرض است.
این بزرگواران تا مطمئن نشوند که تا آخرین نفس، به خدمت مردم رسیده اند؛ معمولاً ول کن معامله نیستند. انگار که نظامی(و نه یکی از نیروهای نظامی) در شرف نامه اش خطاب به خداوندگار عالم، از زبان برخی مسوولان ما گفته است که:
خدایا، جهان پادشاهی تو راست
ز ما "خدمت" آید، خدایی تو راست
اشتیاق به خدمت در خون ماست. چرا به سربازی سابق می گویند: خدمت وظیفه؟!...
خب یحتمل به خاطر یادآوری همین شور و شوق در خدمت رسانی است. ولو اینکه وظیفه باشد. اصلاً اگر خاطر مبارک باشد، از سوابق ایام، یکی از تعارفات معمول ما ایرانی های عاطفی موقع به هم رسیدن یا خداحافظی کردن این بود که اگر یکی مان می گفت: "در خدمت باشیم؟".... بلافاصله به طور خودکار به او می گفتیم: "خواهش می کنیم؛ خدمت از ماست!"
خلاصه اینکه مقوله خدمت(و حتی خوش خدمتی) در تار و پود ما نهفته است. آن وقت شما توقع دارید به بهانه هایی واهی مثل کِبرِ سن، دست از خدمت رسانی برداریم؟!..... کور خواندید عزیزان!..... گلای تو خونه!
#‌خدمت
#‌خدمتگزاری
#‌امام_جمعه_اسالم
#‌میز_خدمت
#‌طنز