?
یادداشتی درباره فیلم «هت تریک»؛ قماربازِ فاتحِ مغلوب

علی مصلح حیدرزاده: سومین فیلم بلند رامتین لوافی هرچند شبیه به فیلم‌های آپارتمانی این دهه شبیه است و آشکارا مقتصدانه ساخته شده، اما وجه تمایزش آن است که فیلمنامه پر و پیمان و دقیقی دارد. دو زوج اصلی فیلم (یکی با بازی امیر جدیدی و پریناز ایزدیار و دیگری با بازی صابر ابر و ماهور الوند) ابتدا متمایز و متفاوت به نظر می‌رسند. الگوی زوج قدیمی دچار تنش و زوج جدید آرام قصه را راه می‌اندازد، اما به تدریج این حقیقت فاش می‌شود که هر رابطه‌ای رازها و دروغ‌های منحصربفرد خودش را دارد.

فیلم ظاهرا انرژی اصلی خود را از یک معمای تراژیک می‌گیرد: تصادف در جاده. چهار شخصیت اصلی تلاش می‌کنند به شیوه خود با این اتفاق مواجه شوند. قربانی انسان بود یا حیوان ولگرد؟ زنده ماند یا از دست رفت؟ رهایی مهم‌تر است یا وجدان؟ خانه یکی از این زوج‌ها محلی می‌‌شود برای رویارویی جمعی و درونی این شخصیت‌ها با حادثه. اما «هت تریک» به شکل ظریفی از موقعیت تنش‌زای ابتدایی بهره می‌برد تا تنش اصلی را مطرح کند: شرط‌بندی کلان روی یک بازی فوتبال. امیر جدیدی چهره واقعی نقش خود را به تدریج آشکار می‌کند و مردی ضعیف در برابر قمار را می‌بینیم که حتی اگر از مخمصه تصادف در جاده خلاص شود، از قبل مخمصه بدتری برای خود و همسرش ساخته است. از سوی دیگر راز بزرگ شخصیت ماهور الوند فاش می‌شود و به شکل زنجیروار می‌بینیم این آدم‌های به ظاهر معمولی هرکدام ضعف یا تاریکی درونی خاص خود را دارند که به خوبی پنهانش کرده بودند. طوری که در اواخر ماجرا، آن قمارباز ضعیف و متزلزل صادق‌ترین کاراکتر فیلم به نظر می‌رسد.

لوافی به خوبی از تصادف ابتدای فیلم به عنوان مک گافین بهره می‌برد و معماهای بعدی را در طول داستان می‌چیند و به فرجام ماجرا می‌رسد. پایان‌بندی فیلم طعم و حسی تلخ و شیرین دارد.

متن کامل این یادداشت را در سایت آی سینما بخوانید.
لینک در بیو.

#‌هت_تریک #‌رامتین_لوافی #‌امیر_جدیدی #‌پریناز_ایزدیار #‌صابر_ابر #‌ماهور_الوند