___

بلشویسمِ عاشقانه، از استعاره به اسطوره/ نقد سینمافا بر فیلم جنگ سرد (Cold War) پاول پاولیکوفسکی

#‌سینمافا- مصطفی حامی‌خواه- قرن بیستم را بدون هیچ تردیدی می‌بایست آینه‌ای از انسان و اجتماع دارای اندیشه و کنش دانست. اندیشه‌ای که گاه پاک‌سازی نسل ها و گِتوها را پدید آورد و برای چندین دهه، آپارتاید نوین را پی ریزی کرد. فوجِ توده‌ها و تلاقی آنان با رهبران و سخنورانِ بی همتا، بزرگ‌ترین کنش‌های اجتماعی تاریخ که بشریت به خود دیده را عملیاتی کرد و به مثابهِ تغییراتی بنیانی، مفهمومی جدید از اجتماع و انقلاب ارائه داد.

___________

بخشی از نقد

جنگ سرد ابعاد چهار به سه دارد که در عصر دیجیتالیسم، یک نمونه‌ی خلاف جریان اما به شدت موفق می باشد. هر چند درسال‌های اخیر فیلم‌های خوبی به همین ابعاد ساخته و نمایش داده شده‌اند. در ابعاد مربع برخلافِ تفکر موجود اتفاقا مبحث وهنر میزانسن به مراتب پیچیده‌تر و سخت‌تر می‌باشد، چرا که در ابعاد معمولی و عرف دست کارگردان و تصویربرداری برای گنجاندن ایده‌ها و سمبل‌های بصری بازتر است. در کلیت و ماهیت فیلم، ما شاهد آن هستیم که تمامی سکانس‌ها صحنه پردازی شده و هیچ پدیده‌ی مستند‌وارانه‌ی سرِصحنه‌ای به کارگرفته نشده است که اتفاقا خروجی این روش، شاهکار و به شدت، متمایز می‌باشد و ارزش کار را دو چندان کرده است که این فرم هم در همان راستای کلاسیکِ ساختاری، گرامری سینمایی می‌باشد که پاولیکوفسکی به آن متعهد است. اگر علاقه‌ی شخضی مولف را به فرم بصری سیاه و سفید کنار بگذاریم، تصورش را بکنید اگر فیلم رنگی نمایش داده می‌شد، آیا می‌توانستیم سردی، جدایی، خیانت، تعهد، غربت و بی وطنی را به این شکل موجود دریابیم؟ آیا روحِ افسرده و عقیم سازِ بلوکِ شرق در قرن بیست را می‌توانستیم در رنگ ها پیدا کنیم؟ یا چگونه می‌توان بر روی ظرافت‌های هنرِ رقص و موسیقی فولکور، سرپوش گذاشت هنگامی که کنتراست سیاه وسفید به شیواترین شکل ممکن آن را بیان می کنند؟

___________

برای خواندن متن کامل به وب سایت سینمافا مراجعه نمایید.

http://cinemafa.com

#‌جنگ_سرد
#‌فیلم_جنگ_سرد
#‌پاولیکوفسکی