?
ادامه پست قبل :
نتایج بررسی پنجساله ما از ۱۷۰ پرونده کودکانی که در منطقه یک و سه تهران کار می کردند :
۱- بالای نود درصد آنها برای امرار معاش خانواده کار می کردند و ما خانواده همه آنها را دیدیم و ارتباط مداوم برقرار کردیم .
۲- بیش از نود درصد آنها پدران و مادران افغانستانی دارند که خود در ایران بدنیا آمدند و خود کودکان با تعصب می گویند ایرانی هستیم ولی هویت سجلی ندارند . برخی از کودکان ، نسل سوم مهاجرین هستند و خود و پدر و مادرشان در ایران متولد شده اما پدر بزرگ و مادر بزرگ افغانستانی است که همچنان در نسل سوم هویت سجلی و قانونی نیافته اند.
۳- عموم این کودکان آزار ، تحقیر و توهین را در خیابان تجربه کرده اند .
۴- دو سالی است که با نامه فرمانداری مدرسه می توانند ثبت نام کنند اما ابهام در وضعیت هویتی این قشر که عموما زاده ایران هستند انگیزه جدی برای ادامه تحصیل فرزندان را از والدین شان گرفته است .
۵- ازدواج در سنین پایین بسیار در این کودکان بویژه دختران شایع است .
۶- از سوی والدین تنبیه بدنی می شوند و تنبیه این کودکان امری رایج در خانواده هاست .
با قدری تأمل می‌توان متوجه شد قصور از ناحیه کسانی بوده که در مقطعی اجازه ورود مهاجرین افغانستانی را به ایران دادند اما در قانون حقی برای این مهاجرین تعریف نکردند . طبیعی ترین حق یک انسان هویت است که در خصوص این اقشار سکوت قانون به نسل سوم این گروه از مهاجرین رسیده است .بی هویتی چه مشکلاتی را برای این کودکان بوجود آورده را در پست بعدی خواهم گفت .
@mehrafarincharity
#‌کودک #‌کودکان #‌حمایت #‌نیکوکاری #‌مددکار #‌مددکاری #‌خیریه #‌مهرآفرین #‌اجتماعی #‌تهران #‌ایران #‌کمک #‌آسیب #‌بدسرپرست #‌آسیبهای_اجتماعی # کودکان_کار #‌اعتیاد