وظایف پدر و مادر نسبت به فرزندان بسیار پیچیده است و فقط به خوراک و پوشاک کودک محدود نمی شود. رشد فرزندان نیاز به توجه ویژه دارند اما تربیت پسر نسبت به دختران توجه بیشتری نیاز دارند.

از زمان تولد تا 6 سالگی:

دوران نوزادی صرف نظر از جنسیت، دورانی است که نوزادان نیاز به توجه دارند. نیاز دارند توسط والدین در آغوش گرفته شوند و با آنها بازی کنند و با آنها صحبت کنند. در زمان شناخت دنیای اطراف پسران این کار را به روش های مختلفی انجام می دهند و باید والدین در این زمینه به آن ها کمک کنند.

اگر مادر دچار افسردگی شود کودک نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. زیرا کودک عشق به زندگی را از مادر فرا می گیرد.

مادران نقش بسیار مهمی در اعتماد به نفس فرزند خود دارند. مادر برای فرزند پسر خود به عنوان فردی دلسوز و مهربان نقش آفرینی می کند. پدر نقش فردی مقتدر را برای کودک ایفا می کند و کسی است که پسر می خواهد شبیه او باشد و از او هر نکته خوب یا بد را می آموزد.

عشق مادر به فرزند خود بی قید و شرط است اما عشق پدر متفاوت است و فرزند عشق پدر را با کارهای مفید و مثبت به دست می آورد و از این طریق اخلاق و قوانین را می آموزد. در غیر این صورت پسر در آینده به فردی بی رحم و یا خودشیفته تبدیل خواهد شد.

مادر باید از 2 سالگی حدود و مرزهایی را در روابط خود با پسر خود ایجاد کند.

از سن 6 تا 12 سالگی

در این سنین پسران کاملا نقش جنسیتی خود را درک می کنند و در فعالیت های مردانه مشارکت می کنند. پگی درکسلر در مورد رشد و تربیت پسران در این سنین نکاتی را ارائه می دهد.

در این مرحله شما نباید نگران رفتارهای به ظاهر پرخاشگرانه باشید. بلکه باید با علایق او اشنا شوید و آن ها را قبول کنید. رشد استقلال، ماجراجویی و مردانگی فرزند خود را ارزش گذاری کنید.

در روند تربیت پسر خود به فردیت فرزند خود احترام بگذارید. برای بیان مردانگی روش های مختلفی وجود دارد اما نشان دادن روش و ویژگی های زنانه مناسب نیست.

علایق مختلف فرزندتان را قبول کنید. مشکل اغلب والدین این است که میخواهند فرزندشان دقیقا مثل آنها باشند یا فعالیت های مورد علاقه انها را انجام دهند. فرزندتان را برای مشارکت در فعالیت های مختلف و مورد علاقه خود تشویق کنید زیرا این راهی است برای درک مفهوم ازادی در انتخاب.

انتظارات مبتنی بر جنسیت از پسر خود نداشته باشید. پگلر براین باور است کودکانی که در دام های جنسیتی گرفتار نشوند مستقل تر، متفکرتر و در مقایسه با همسالان خود از نظر جنسی تحمل بیشتری دارند.

در روند تربیت پسر خود به او بیاموزید که با انتقاد کنار بیاید. به او یاد بدهید چگونه میتواند بدون اینکه پرخاشگری کند، استقلال و فردیت خود را حفظ کند و روی پای خود بایستد.

بالاتر از 14 سال

دوران نوجوانی برای والدین دوران بسیار سختی به شما میرود زیرا تغییرات هورمونی باعث افزایش روحیه پرخاشگری و عصبانیت در او می شود و والدین باید به پسر خود کمک کنند تا انرژی خود را از راه درست تخلیه کند.

در این دوران باید به فرزندان خود اموزش دهید تا در قبال اعمال خود مسولیت پذیر باشند. مسولیت پذیری باید به فرزند آموزش داده شود زیرا بدون اموزش در افراد ایجاد نمی شود.

بر اساس نظر استیون استوسنی باید کودک این موضوع را درک کمند که قدرت، مسولیت و برتری هرسه با هم همراه هستند.

والدین باید با یکدیگر در مورد قوانین و عواقب سرپیجی از ان با یکدیگر به توافق برسند و آن را با پسر خود درمیان بگذارند.

تربیت فرزندبا توجه به تاثیر محیط اطراف نیاز به آگاهی و هماهنگی والدین دارد . از این رو والدین وپرستار کودکباید با مراحل رشد کودک و نیازها و اختصاصات هر دوره آشنایی داشته باشند و در این مسیر از کمک متخصصین و مشاوران در زمینه تربیت کودک استفاده کنند.