اما این پایان شگفتی‌های آذربایجان نبود و در استارت مجدد مسابقه پس از پرچم قرمز در حالی که به نظر می‌رسید همیلتون توانسته لیدری مسابقه را از سرجیو پرز بگیرد، چرخ‌هایش قفل شد و با توجه با داغ شدن بیش از حد ترمزها که پیش از ری‌استارت هم قابل مشاهده بود، به جای پیچیدن پیچ یک مستقیم رفت تا مسابقه را در رده شانزدهم تمام کند.

چارلز لکلرک که مسابقه را از پل‌پوزیشن استارت زده بود در همان دورهای ابتدایی مسابقه ابتدا توسط همیلتون و بعد هر دو ماشین ردبول پشت سر گذاشته شد و در نهایت و پس از جنگ نزدیکی که در ری‌استارت با گسلی بر سر کسب رده‌ی سوم داشت، چهارم شد.

ردبول در پیت‌استاپ گل کاشت و در دور پانزدهم، یک دور پس از همیلتون، ورستپن را برای تعویض لاستیک به پیت‌استاپ برد و مکس جلوتر از همیلتون که به دلیل ترافیک در پیت‌لین پیت استاپ کندی را پشت سر گذاشته بود، به پیست بازگشت. پس از مکس، پرز هم به پیت‌استاپ رفت و او نیز جلوتر از همیلتون به پیست بازگشت.

پس از ترکیدن لاستیک عقب سمت چپ ماشین لنس استرول، در ری‌استارت دور ۳۵ مکس همچنان توانست پیشتازی را حفظ کند و به نظر پیروزی برای جوان هلندی پیشتاز رقابت‌های قهرمانی، قطعی می‌رسید.

در دور ۴۷ اما همان لاستیک در ماشین ورستپن نیز بدون اخطار قبلی ترکید و مسابقه‌ی برای جوان هلندی که از شدت خشم و ناباوری به زمین و زمان بد و بی‌راه می‌گفت تمام شد.

در دور ۴۸ با اعلام پرچم قرمز همه ماشین‌ها به پیت‌لین رفتند و ۳۵ دقیقه بعد و در دور ۵۰ مسابقه با استندینگ استارت از سر گرفته شد.

در مدت پرچم قرمز تمام ماشین‌ها لاستیک‌های خود را نو کرده و در دو دور پایانی مسابقه تخته‌گاز به دنبال کسب بهترین نتیجه‌ی ممکن در خیابان‌های باکو بودند.

در ری‌استارت پرز اول بود و همیلتون، وتل، گسلی و لکلرک در رده‌های بعدی قرار داشتند. همیلتون که بی‌تابانه به دنبال پیروزی در این مسابقه بود، پس از اینکه به نظر می‌رسید توانسته از پرز پیشی بگیرد، از پیست خارج شد و در نهایت در رده ۱۶ از خط پایان گذشت.

وتل که از رده‌ی ۱۱ استارت زده بود پس از یک مسابقه‌ی خیره‌کننده و تحسین برانگیز دوم شد و با رای مردم به عنوان بهترین راننده‌ی مسابقه نیز برگزیده شد تا نخستین پودیوم تیم استون مارتین را در بازگشت این برند به فرمول یک به چنگ بیاورد.

گسلی که در دو دور آخر نبرد بسیار نزدیکی با لکلرک بر سر رده سوم داشت و یکی دوباری جایشان با هم عوض شد، در نهایت راننده‌ی فراری را پشت سر گذاشت و آخرین سکوی باقیمانده را از آن خود کرد.

لاندو نوریس نیز که با سه رده پنالتی که دیروز دریافت کرده بود مسابقه را از رده‌ی نهم استارت زده بود، در دو دور پایانی به شدت برای کسب رده با گسلی و لکلرک می‌جنگید و در نهایت پنجم شد.

آلونسو، سونودا، ساینز، ریکاردو و رایکونن به ترتیب در رده‌های ششم تا دهم قرار گرفتند.

مرسدس و همیلتون که شاید فکر می‌کردند بدتر از موناکو ممکن نیست برایشان اتفاق بیافتد، بهترین فرصت برای پس گرفتن صدرنشینی در جدول قهرمانی را از ردبول و ورستپن از دست دادند و بدون کسب حتی یک امتیاز از باکو، مسابقه را به پایان رساندند.

رده‌ی ۱۵ همیلتون به علاوه مسابقه‌ی افتضاح بوتاس که در نهایت در رده ۱۲ به پایان رسید، کابوسی است که مرسدس تا مدت‌ها از خاطر نخواهد برد.

مصاحبه سه راننده برتر گرندپری آذربایجان؛

چکو پرز:«من به خاطر تغمروز خیلی خیلی خوشحالم. معمولا باکو خیلی دیوانه‌وار است.

برای مکس متاسفم چون مطابقه‌ی فوق‌العاده‌ای داست. او شایسته‌ی پیروزی بود.»

سباستین وتل:«امروز روز فوق‌العاده‌ای است! این برای من ارزش زیادی دارد. روی ابرها سیر می‌کنم، ما وقتی به اینجا می‌آمدیم انتظار پودیوم را نداشتیم.»

پیر گسلی:«دو دور آخر خیلی نزدیک و بسیار حساس بود. تمام هفته ماشین فوق‌العاده بود.پودیوم‌ گرفتن محشر است. در کل تیم کار فوق‌العاده‌ای انجام داد.»