در جایگاه‌هایی بود که انتقادات زیادی متوجه او نمی‌شد و در سال‌هایی که ریاست قوه‌قضائیه را برعهده داشت به نحوی عمل کرد که منتقدان سیاسی‌اش میدان چندان بزرگی برای انتقاد از عملکردش نداشته باشند، اما امان از روزی که درب‌های پاستور به روی او گشوده شد. سیدابراهیم رئیسی نه مانند زمانی‌که تولیت آستان قدس را داشت روزهای آرامی را گذراند و نه مانند روزهایی که بر کرسی قاضی‌القضات تکیه زده بود، در مقام پرسشگری قرار داشت. او در جایگاهی قرار گرفت که باید پاسخ دهد و توجه میلیون‌ها ایرانی به تصمیمات و عملکرد دولت اوست. این مسیر برای یک رئیس‌جمهور طبیعی است اما آنچه رئیسی را از سایر روسای‌جمهور متمایز می‌کند به جریانی مربوط است که در سال ۱۴۰۰ برای نشاندن او بر کرسی ریاست‌جمهوری خود را مشتاق نشان داد؛ اما پس از گذشت یکسال نیات واقعی خود را آشکار کرد!

تخریبگران در لباس دوست

در سال ۱۴۰۰ اصولگرایانی که تا پیش از آن تمرکز و اصرار زیادی به کاندیداتوری شخصیت‌هایی مانند سعید جلیلی برای ریاست‌جمهوری داشتند، ناگاه از او رویگردان شدند و خود را حامی سیدابراهیم رئیسی نشان دادند. حتی دیگر کاندیداهای جریان خود را خواستارانصراف از کاندیداتوری کردند. در زمان انتصاب وزرا هم برخی اوقات خود را مخالف نشان دادند اما می‌دانستند که پروژه اصلی یکسال و نیم پس از عمر دولت سیزدهم آغاز خواهد شد. پروژه تغییر چهره و جلوس بر کرسی منتقدان رئیسی! بنابراین نقش اصلی این پروژه را رسانه‌ها و تشکل‌های کوچک آنها ایفا می‌کنند، مانند بسیج دانشجویی دانشگاه امیرکبیر که ۶ دیماه خطاب به رئیسی نوشت: « ریاست‌جمهور در جلسه نظارت ستادی وزارت صمت اعلام می‌کنند: دلایل گران شدن کالا باید شفاف بیان شود! آقای ریاست‌جمهور دیگر زمان تعیین بایدها و نبایدها گذشته‌ است. تریبون ریاست‌جمهوری هم، تریبون سخنوری و گفتن از اقداماتی که باید انجام بشود نیست! تریبون عمل است. گرانی بیش از حد اقلام و دلار، ید مردانه می‌طلبد مردم چشم انتظار اقدامند نه گفتن از دلایل! بسم‌ا...!» یا کیهان که پیشتاز انتقاد به دولت رئیسی شد و در اردیبهشت نوشت: « به‌رغم خبرهای مسرت‌بخش درباره برکناری مدیران ناکارآمد، بعداز گذشت نزدیک به ۹ ماه از تشکیل دولت مردمی، تصور می‌شود برخی از مدیران ناکارآمد قبلی بر سر کار باشند که نه انگیزه خدمت و نه از روحیه خدمت برخوردارند، امری که نشان می‌دهد روند جابه‌جایی مدیران خسته و بی‌انگیزه به کندی صورت می‌گیرد.» یا روزنامه رسالت ۲۸ آذرماه چنین به انتقاد از رئیس‌جمهور پرداخت: «از دولت سیزدهم نیز یکسال و نیم گذشته است. نجات اقتصاد و توجه به معیشت مردم، غالب شعارهای مسئولان فعلی را تشکیل می‌دهد. به‌رغم دویدن‌های ستودنی، محصولات نامرغوبی به دست مردم رسیده است؛ حالا این را به دولت‌های قبلی و زمین مین‌گذاری شده و تحریم و امثالهم گره بزنیم یا نزنیم، دردی از مردم دوا نمی‌کند. کسانی هم که مسئولیت پذیرفتند پیش از این هم در بدنه حاکمیت کشور بودند و از سوئیس نیامدند! فلذا به مختصات کشور احاطه داشتند و با علم و امید به اصلاح، به بهارستان و پاستور قدم‌رنجه فرمودند.» یکی از چهره‌هایی که سودای حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ را داشت سعید محمد بود که ردصلاحیت شد و پس از آن بر جایگاه دبیری شورای‌عالی مناطق آزاد تکیه زد اما خیلی زود حکم برکناری در دست داشت. طبیعی است که او هم در این پازل نقشی داشته باشد و بگوید: «ناهماهنگی و کم‌تجربگی از آفت‌های تیم اقتصادی دولت است. مطمئنا ترمیم تیم اقتصادی با نگاه کارآمدسازی از اولویت‌هاست. البته سکوت مجلس جای تامل دارد.»

منحرف‌ کردن اذهان

بخشی هم در این پازل وظیفه منحرف‌کردن اذهان را دارد و ادعاهایی را مطرح کند که اذهان به سمت اهداف آمران اصلی نرود. به‌عنوان نمونه روزنامه جوان می‌نویسد: «اصلاح‌طلبان، از رئیسی می‌خواهند استعفا دهد تا خودشان روی کار بیایند و برنامه‌های غرب را اجرا کنند.» یا جهان‌نیوز که می‌نویسد: «فقط بازخوانی بلایی که اعتدالیون بر سر معیشت مردم آوردند برای باطل‌کردن آرزوهای خام این جریان منزوی کافی است. بازی با سلامت مردم تا روزی هفتصد کشته کرونایی و تعلیق اقتصاد، سلامت و هرچیز دیگر به برجام، تحریم و FATF هیچگاه از یاد مردم نخواهد رفت. رویکرد اخلاق‌مدار آیت‌ا... رئیسی به‌رغم توصیه‌های اکید به ایشان در اعلام اوضاع اسفباری که تحویل دولت سیزدهم شد، قطعا یکی از دلایل ایجاد این توهم است.» اما ظاهرا این ترفندها نخ‌نما شده و تاثیری نداشت.

اصلاح‌طلبان همکاری می‌کنند

اصلاح‌طلبان بر تامین منافع ملی تاکید دارند، بنابراین برای آنها شکست رئیسی خوشایند نیست و در برهه‌های مختلف برای همکاری با آن دولت اعلام آمادگی کرده‌اند. حتی روحانی در جایگاه رئیس دولت قبل که مورد هجمه حامیان دولت فعلی است هم از اعلام آمادگی برای کمک به دولت رئیسی دریغ نکرد. احمد زیدآبادی، فعال سیاسی نزدیک به اصلاح‌طلبان هم چندی قبل نسبت به برنامه‌ای که برای تخریب دولت از سوی دوست نمایان او طراحی شده بود، هشدار داد و گفته بود: «هر که می‌گوید بدون احیای برجام، اقتصاد ایران قابل کنترل است، نقشه‌ای برای شکست دولت کشیده است. پس از آنها برحذرباش!» یا اسماعیل گرامی‌مقدم تصریح کرده بود: «اصلاح‌طلبی فقط با انتقاد تعریف نمی‌شود. ما اصلاح‌طلب هستیم برای آنکه منافع ملی را تأمین کنیم و اگر دولت آقای رئیسی بتواند اصلاحاتی مهم در کشور به‌وجود آورد و مشکلات را رفع کند، از آن حمایت می‌کنیم.» بنابراین به‌نظر می‌رسد اکنون وقت آن است که رئیسی از اصلاح‌طلبان مدد بخواهد.

بیشتر بخوانید:

• روزنامه اصولگرای«جوان»: قیمت‌ها چنان ترمز بریده‌اند که در دولت رئیسی، فردی داوطلب صحبت با مردم نمی‌شود! / علت‌العلل ناآرامی‌ها،تورم و گرانی است

۲۱۲۲۰