بر اساس مطالعه جدید گروهی از پژوهشگران آمریکایی و ژاپنی، احتمال مرگ یا بستری مجدد در بیمارستان برای بیمارانی که تحت درمان پزشک زن قرار می‌گیرند، کمتر از بیمارانی است که تحت درمان پزشکان مرد قرار می‌گیرند. اگر بیمار زن باشد، این تفاوت هم بیشتر می‌شود و زمانی که شدت بیماری زیاد است، به بیشترین میزان اختلاف می‌رسد.

به گزارش خبرداغ و به نقل از ایسنا، «یوسوکه تسوگاوا» دانشمند سیاست‌گذاری سلامت در دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس (UCLA) می‌گوید: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که پزشکان زن و مرد به‌طور متفاوتی طبابت می‌کنند و این تفاوت‌ها، تأثیر معناداری بر نتایج سلامتی بیماران دارد».

جزئیات تحقیق

این مطالعه در Annals of Internal Medicine به چاپ رسیده و هرچند به دلایل نابرابری در عملکرد پزشکان نمی‌پردازد، اما از تحقیقات قبلی که به نتایج مشابهی رسیده بودند، پشتیبانی می‌کند. پزشکان در این تحقیق، داده‌های پزشکی موجود در ایالات‌متحده را تجزیه‌وتحلیل کردند که شامل اطلاعات ۴۵۸٬۱۰۸ بیمار زن و ۳۱۸٬۸۱۹ بیمار مرد بود که بین سال‌های ۲۰۱۶ (۱۳۹۵) تا ۲۰۱۹ (۱۳۹۸) در بیمارستان بستری شده بودند. همه بیماران بالای ۶۵ سال سن داشتند و کمتر از یک‌سوم بیماران، چه مرد و چه زن، توسط پزشکان زن ویزیت شده بودند.

در گام بعدی، پژوهشگران این اطلاعات را با نرخ مرگ‌ومیر ۳۰ روزه (از تاریخ پذیرش) و نرخ بستری مجدد ۳۰ روزه (از تاریخ ترخیص) مقایسه کردند و در هر دو مورد، پزشکان زن به نتایج بهتری دست یافتند.

البته این تفاوت‌ها صرفاً وجود همبستگی را نشان می‌دهد و لزوماً دلیلی بر وجود رابطه مستقیم علت و معلول نیست؛ ضمن این‌که تفاوت‌ها آن‌قدر هم فاحش نیست؛ مثلاً نرخ مرگ‌ومیر تعدیل‌شده ۸٫۱۵ درصد برای بیماران زن درمان‌شده با پزشکان زن در مقابل نرخ ۸٫۳۸ درصدی برای بیماران زن درمان‌شده با پزشکان مرد به معنی اختلاف یک مرگ به ازای هر ۴۱۷ مورد بستری شدن در بیمارستان است.

نتایج عجیب

تسوگاوا می‌گوید: «درک بهتر از این موضوع می‌تواند منجر به توسعه مداخلاتی شود که مراقبت از بیماران را به‌طور مؤثر بهبود می‌بخشد. توجه به این نکته حائز اهمیت است که پزشکان زن، مراقبت‌های باکیفیت‌تری ارائه می‌کنند و بنابراین منافع وجود تعداد بیشتری از پزشکان زن، از دیدگاه اجتماعی به بیماران می‌رسد».

نویسندگان این مطالعه می‌گویند دلایل متعددی می‌تواند پشت این اختلافات آماری باشد که قبلاً در سناریوهای مختلف پزشکی مشاهده شده‌اند. به گفته آن‌ها ممکن است پزشکان زن بهتر با بیماران زن ارتباط برقرار کنند؛ یا پزشکان مرد بیشتر احتمال دارد که شدت شرایطی را که بیماران زن تجربه می‌کنند، دست‌کم بگیرند. هم‌چنین ممکن است خجالت و ناراحتی کمتری بین پزشکان زن و بیماران زن وجود داشته باشد، به این معنی که صداقت بیشتری در مورد شرایط خاص و تشخیص و درمان وجود دارد.

پژوهشگران می‌خواهند کارهای بیشتری برای بهبود نتایج مطالعه تنوع جنسی در محیط‌های بیمارستانی انجام دهند و مطمئن شوند که کیفیت مراقبت، بدون توجه به زن یا مرد بودن بیماران یا پزشکان یکسان خواهد بود. به همین دلیل به مطالعات بیشتری نیاز است تا راز وجود چنین تفاوت‌هایی آشکار شود.

تحقیقات بیشتر در مورد مکانیسم‌های زمینه‌ای که جنسیت پزشک را با پیامدهای روی‌داده برای بیمار مرتبط می‌کند و اینکه چرا مزایای دریافت درمان از پزشکان زن برای بیماران زن بیشتر است، پتانسیل بهبود نتایج را برای کل بیماران در بر دارد.