به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از روزیاتو، مرگ در انتظار همه ماست اما ناشناخته بودن می‌تواند آن را به پدیده‌ای ترسناک تبدیل کند. چه پایانی یکباره باشد و چه زوال آهسته پیری، بسیاری از ما در طول زندگی به این فکر می‌کنیم که مردن چگونه است. سم پرنیاطی ۲۵ سال گذشته زندگی‌اش را صرف فهمیدن پاسخی برای این سوال کرده است.

او پس از انجام تحقیقات گسترده در ۲۵ بیمارستان در سرتاسر بریتانیا و ایالات متحده تعدادی از مواردی را کشف کرد که افرادی که از تجربه نزدیک به مرگ جان سالم به در برده بودند با آن مواجه شدند.

مطالعه پرنیا شامل ۵۶۷ نفر بود که متاسفانه تنها ۵۳ نفر -کمتر از ۱۰ درصد- از آنها زنده ماندند و در مجموع تنها ۲۸ شرکت کننده به اندازه کافی خوب بودند تا بتوانند پس از این حادثه به سوالات پاسخ دهند که البته همگی خاطراتی از دقایق پایانی زندگی خود نداشتند.

در این میان شش شرکت کننده گزارش دادند که تجربه های ماورایی داشتند و سه نفر تجربیاتی رویاگونه که شامل آوازخوانی یک ماهیگیر بود. شش نفر از ۲۸ شرکت کننده تجربه مردن را به خاطر داشتند. این خاطرات شامل یک زن بود که شنیده بود مادربزرگِ مُرده‌اش به او می‌گفت به جسمش برگردد.

برای داشتن مجموعه بزرگ‌تری از شواهد، ۱۲۶ بازمانده حمله قلبی هم گزارش‌هایی از تجربه خود ارائه کردند. این افراد در رابطه با آنچه از سر گذرانده بودند پنج درون مایه اصلی داشتند:

• احساس کردن احیای قلبی ریوی (CPR)

• شنیدن صحبت های تیم پزشکی

• آگاه بودن از فعالیت‌های مراقبت های ویژه پس از CPR

• احساس حرکت کردن به سوی یک مقصد شبیه به خانه

• ارزیابی زندگی

برخی از افراد نیز خاطرات ترسناکی را به یاد آوردند. یکی باور داشت که در حال سوختن در جهنم بود، که البته به عقیده پرنیا دلیل آن می‌تواند این باشد که این احتمال وجود دارد که مغز مداخلات پزشکی برای زنده نگه داشتن فرد را اشتباه تفسیر کند.