کرکس بوقلمونی پرنده ای که با استفراغ به جنگ دشمن می رود با مدفوع حمام می کند عکس

کرکس‌های بوقلمونی (Turkey vulture) با پرتاب اسید معده تا فاصله سه متر، از خود دفاع می‌کنند. این پرندگان با استفراغ ترکیبات اسیدی که به اندازه اسید باتری سوزاننده هستند، پوست و چشمان دشمنان را می‌سوزانند.

به گزارش راز بقا،این پرندگان لاشخور به شیوه‌ای غیرمنتظره از شکارچیان خود دوری می‌کنند؛ با استفراغ اسید معده و گوشت نیمه‌هضم‌شده به سمت حمله‌کنندگان، از خود دفاع می‌کنند.کرکس‌های بوقلمونی در زیستگاه‌های مختلفی مانند جنگل‌های نیمه‌استوایی، بوته‌زار‌ها و بیابان‌ها زندگی می‌کنند. آنها سر طاس دارند تا هنگام تغذیه از لاشه‌ها، خون و احشا در پرهایشان گیر نکند.

این پرندگان مانند بسیاری از گونه‌های دیگر لاشخور‌ها از باقی‌مانده حیوانات مرده تغذیه می‌کنند و خود به شکار نمی‌پردازند.

با وجود اندازه بزرگ خود، که طول بال‌های آنها به حدود ۱.۷ متر (۵.۵ فوت) می‌رسد، توسط دیگر پرندگان مانند عقاب‌ها، جغد‌ها و شاهین‌ها شکار می‌شوند. اما این کرکس‌ها مکانیزم جالبی برای فرار دارند. وقتی احساس تهدید می‌کنند یا ترسیده‌اند، استفراغی از یک ماده بدبو و اسیدی دفع می‌کنند که می‌تواند چشمان و پوست شکارچیان را بسوزاند.

اسید معده آنها به اندازه اسید باتری قوی است و ۱۰۰ برابر قوی‌تر از اسیدی است که در معده انسان‌ها وجود دارد، که به این پرندگان کمک می‌کند سموم موجود در گوشت‌های در حال فساد، مانند آنتراکس و بوتولیسم، را خنثی کنند.

این پرندگان می‌توانند استفراغ خود را تا ۳ متر (۱۰ فوت) پرتاب کنند تا حمله‌کنندگان را منحرف و از خود دور نگه دارند. علاوه بر این، استفراغ به آنها کمک می‌کند تا سریع‌تر وزن خود را کم کنند و بنابراین راحت‌تر از زمین بلند شده و فرار کنند.

این کرکس‌ها همچنین از مایعات بدن خود به شیوه‌های دیگر استفاده می‌کنند. در هوای گرم، آنها بر روی پا‌های خود مدفوع و ادرار می‌کنند تا بدنشان خنک شود. چون آنزیم‌های گوارشی این پرندگان باکتری‌ها را می‌کشند، مدفوع روی پاهایشان به عنوان شستشوی ضدعفونی‌کننده عمل می‌کند پس از ایستادن بر روی لاشه‌ها.

این لاشخور‌ها با استفاده از بینایی و حس بویایی قوی خود غذا پیدا می‌کنند. آنها در ارتفاع پایین پرواز می‌کنند تا گاز‌های تولیدشده در مراحل اولیه فساد حیوانات مرده را شناسایی کنند. طبق مطالعه‌ای که در مجله Ecosystem Services در سال ۲۰۲۲ منتشر شد، کرکس‌ها با خوردن لاشه‌ها قبل از اینکه تجزیه شوند و گاز‌های گلخانه‌ای آزاد کنند، از انتشار ده‌ها میلیون تن دی‌اکسید کربن جلوگیری می‌کنند.

برخلاف دیگر پرندگان، کرکس‌های بوقلمونی تخم‌های خود را روی زمین می‌گذارند و آنها را در گیاهان، غار‌ها یا درختان توخالی پنهان می‌کنند. اگرچه این پرندگان اجتماعی هستند و به صورت گروهی زندگی می‌کنند، اما فاقد سیرینکس (ارگان صوتی پرندگان) هستند؛ بنابراین به جای آوازخوانی، آنها با غرغر و صدا‌های مشابه به خرخر ارتباط برقرار می‌کنند.