این حرفه پر مخاطره، جستجوی بی پایان حقیقت و تجسم عینی پایبندی به باورها و قابلیت‌های اجتماعی و اخلاقی است تا با ثبت رخدادها و تبیین چالش‌ها و راهکارهای پیش‌رو، پرده از حقایق برداشته و جایگاه واقعی دلسوزان جامعه را مشخص می‌کند. خبرنگاران منادی عدالت‌خواهی در جامعه و ناظرانی منصف بین مردم و مسئولان هستند.

به قول فرخی یزدی، یکی از اساتید برجسته روزنامه‌نگاری: مبادا روزی نام ملتی به خاطر آشفتگی اصحاب قلم " از قلم " بیفتد!... و این یک هشدار است که خبرنگاران را دریابید نه به خاطر منافع شخصی و سیاسی و ارتقای شغلی تان، بلکه به دلیل جایگاه رفیع و شأن بالای این حرفه.

بزرگی می‌گفت: جایگاه اثرگذار و جریان‌ساز خبرنگاران را تنها سیاستمداران به خوبی درک کرده و از آن در هراسند؛ سیاست و رسانه در طول تاریخ سیاسی کشورمان در هم تنیده شده‌اند، گویی که سیاستمداران بدون رسانه و رسانه‌ها بدون حضور این چهره‌های سیاسی، چندان رغبتی برای ادامه مسیر ندارند؛ یک هم‌نشینی گاهی صلح آمیز و گاهی پر تنش.

نام خبرنگار ابتدای همه مشقت‌هایی است که در راه حرفه‌اش به جان می‌خرد و به دلیل عشقی که به این حرفه دارد لب بر نمی‌آورد، نام خبرنگار نوید نگرانی‌هاست، ترس از اینکه مبادا در قنوت قلم، قیامی نباشد!

باید بنگارد از شهر، فرهنگ، سیاست، اقتصاد، حوادث، تورم، فقر و دردهای مگوی جامعه‌اش و در پس همه اینها رنج‌ها و غم‌های نهان است که از درون بر روح و جان خبرنگار چنگ می‌زند، جای زخمش باقی می‌ماند و جسم او را فرسوده می‌کند.

دردهای دیگران، برای خبرنگار خاطرات نانوشته‌ای به ارمغان می‌آورد که تا همه عمر در ذهنش باقی است، او باید زبان حال جامعه خود را درک کند و پای درد دل مردم بیندیشد در روزهای حادثه و و هم در روزهای دشوار فراتر از اندیشه و تصور، باید شرح غم‌های نشسته بر دل‌ها را به تصویر بکشد... خبرنگار در تنش‌ها و جهش‌ها، متولد می‌شود.

خبرنگار، کسی است که در لابه‌لای مخابره اخبار و گره گشائی مشکلات، بار سنگین و جانکاه غم‌های مردم را از نزدیک لمس می‌کند و گاه تهدید می‌شود و امنیت جانی، روحی و روانی‌اش به مخاطره می‌افتد، هنگامی که خلأهای قانونی را می‌بیند و قصه پُر غصه انسان‌های اطرافش را یدک می‌کشد، از یک سو انجام وظیفه و رسالت خبرنگاری است و از سوی دیگر بُعد انسانی و عاطفی و باور کنید که همه حقایق را نمی‌توان تشریح کرد چراکه جامعه دچار تنش می‌شود.

در این میان خبرنگار برای احقاق حقوق مردم می‌جنگد و آسیب می‌بیند و مجبور است از خودش، خانواده‌اش، آسایش، آرامش و سلامتی‌اش بگذرد تا با روشنگری او، جامعه در امان باشد.

و اما مشکلات ریز و درشت این حرفه

یکی از مشکلات؛ نگاه خاصِ مدیران و مسئولان دولتی و عمومی است؛ در جایی که برای معرفی توانمندی‌ها، عملکرد و اقدامات دستگاه‌ها، خبر و گزارش کار می‌شود! مدیران خبرنگاران را "مشاورین امین و چشم و گوش جامعه" معرفی می‌کنند!

اما به محض اینکه خبرنگاران پیگیر مطالبات مردمی و چراها و بایدها می‌شوند، دیگر برچسب " ترمز حرکت " به خبرنگار زده و نقدها را بر نمی‌تابند و حتی کار به تهدید و شکایت و بایکوت خبری کشیده می‌شود.

هنگامی که از تورم و صف‌های طولانی و کیفیت پایین آرد و نان، قطعی‌های آب و برق، گرانی نهاده‌ها دامی و گوشت،مرغ و تخم‌مرغ، جاده‌های پر خطر، کمبود تجهیزات بیمارستانی و نبود پزشک متخصص، طرح‌های عمرانی رها شده و تخلفات کارکنان دستگاه‌ها و ناکارامدی مدیران و مسئولان سخن می‌گوییم، برخوردهای سیاسی و حزبی و جریانی خبرنگاران چکشی بر سر خبرنگاران می‌شود و گاهی در تقابل با آنها، شکایت‌ها روانه دادگاه و دادسرا شده و پاداش گزارش و خبرها می‌شود!...

متاسفانه امروزه هر کسی با زدن یک کانال و یا پیج خبری سطح پایین و غیرحرفه‌ای، خودش را خبرنگار معرفی می‌کند در صورتی‌که خبرنگاری یک شغل کاملاً حرفه‌ای است.

از سوی دیگر برخی از مسئولین ما هنوز فرق بین کانال تبلیغاتی، خبرگزاری، پایگاه خبری، سایت‌های خبری و روزنامه‌ها را نمی‌دانند و این یکی از مشکلات جدی در این حوزه هست، بنابراین انتظار داریم مسئولین سطح آگاهی و دانش رسانه‌ای خود را افزایش دهند.

جالب اینکه در تمامی جلسات و نشست‌ها، مسئولین فقط وظایف و رسالت رسانه‌ها را مطرح می‌کنند و به این مسئله نمی‌پردازند که آنها در قبال زحمات اهالی خبر چه وظیفه‌ای برعهده دارند؟!

نبود دوره‌های آموزشی برای خبرنگاران، مشکلات عدیده قرار داد و بیمه خبرنگاران، عدم توجه به حقوق و حق‌الزحمه خبرنگاران در رسانه‌ها و نبود نرخ و تعرفه مشخصی در این زمینه، عدم حمایت برخی مسئولان از رسانه‌های محلی، حتی پرداخت نکردن حق اشتراک‌ها به نشریات، جبهه‌گیری مسئولین نسبت به نقد خبرنگاران، رسانه گریز بودن برخی مدیران اجرائی، از جمله مشکلات موجود به شمار می‌رود.

آقایان مسئول؛ می‌دانید نهایت حق‌التحریر یک خبرنگار در ماه اگر خوب کار کند، بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان است؟!... شما هزینه رفت و آمد، اینترنت، تماس تلفنی برای یافتن مسئولی که هیچوقت در دسترس نیست!!! تعمیرات کامپیوتر و موبایل و دوربین عکاسی را از این مبلغ کسر کنید، آیا شما می‌توانید مخارج زندگی را با درآمد یک خبرنگار مدیریت کنید؟!

از طرفی طی سالیان اخیر با ورود فضای مجازی و سیطره آن بر جوامع و خانواده‌ها، نقش مطبوعات کم رنگ شده است، این درحالیست که مطبوعات اسنادی هستند که سال‌ها بعد برای اثبات وجودتان به آن‌ها نیازمند خواهید بود و نشریات مستنداتی قابل رجوع هستند.

خبرنگاران فعال در این حوزه پیش از سایر حوزه‌ها به دلیل مشکلات عدیده در بحث گرانی هزینه‌های چاپ و کاغذ و نبود بیمه و پشتوانه‌ای برای آینده، متضرر و تهدید می‌شوند، چراکه با تعطیلی نشریات، آینده شغلی خبرنگاران فعال در آنها نیز به مخاطره می‌افتد.

بنابراین می‌طلبد مسئولین و مردم، با نگاه جدی‌تری به رسانه‌های مکتوب برای زنده و پویا نگه داشتن آنها تلاش کرده و حمایت‌های خود را دریغ نکنند.

نکته قابل تأمل این است که در حوادث اخیر کشور، اگر چه افت و خیزهایی داشته‌ایم اما جامعه رسانه‌ای کشور و روزنامه‌نگاران متعهد، قلم بر زمین نگذاشتند و کسی حرف از تحریم نزد و خبرنگاران متعهد؛ مومن، مخلص و جهادگر همچنان مقتدرانه با نقد کارشناسانه و دلسوزانه، پای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایستادند و برای رشد و پیشرفت این کشور و ملت سربلند آن همواره تلاش خواهند کرد و مقتدرانه قلم می‌زنند.

انتهای پیام